Ulica Karla Liebknechta w Mińsku

Kościół św. Mikołaja w Mińsku – jeden z dwóch kościołów luterańskich położony w Mińsku przy ul. Małej Luterańskiej, obecnie mieści teatr dziecięcy.

Hruszauka (biał. Грушаўка; ros. Грушевка, Gruszewka) – stacja mińskiego metra położona na linii Moskiewskiej, otwarta została 7 listopada 2012 roku. Stacja znajduje się na skrzyżowaniu alei Dzierżyńskiego i ulicy Shchorsa, w centrum dzielnicy Grushevka (Rejon Moskiewski), skąd ma nazwę. Architektem stacji z Vlostaładimir Telepnev. Hruszauka jest 12. stacją moskiewskiej linii mińskiego metra.

Maładziożnaja (biał. Маладзёжная; ros. Молодёжная, Mołodiożnaja) – stacja mińskiego metra położona na linii Autazawodskiej. Otwarta została w dniu 3 lipca 1995 roku.

Biełlesrad (skrótowa nazwa biał. Беллесрад; pełna nazwa biał. Дзяржаўная ўстанова радыяцыйнага кантролю і радыяцыйнай бяспекі) – białoruska państwowa agencja zajmującej się kontrolą promieniowania i kwestiami bezpieczeństwa radiacyjnego (дзяржаўная ўстанова радыяцыйнага кантролю і радыяцыйнай бяспекі). Została utworzona w 1988 roku przez Ministerstwo Leśnictwa Republiki Białorusi. Obecnie instytucja ta nosi nazwę Biełlesozaszczita.

Mińsk Północny (biał: Мінск-Паўночны) – stacja kolejowa w Mińsku, na Białorusi, w Brzeskim Oddziale Kolei białoruskich.

Kościół św. Weroniki i klasztor rochitów – rzymskokatolicki zespół klasztorny w Mińsku. Założony w połowie XVIII wieku, istniał do połowy XIX wieku. Znajdował się na końcu ul. Kojdanowskiej.

Parafia Podwyższenia Krzyża Świętego w Mińsku – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w archidiecezji mińsko-mohylewskiej, w dekanacie Mińsk-Zachód, na Białorusi. Kościół parafialny pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Mińsku znajduje się na terenie Cmentarza Kalwaryjskiego. W latach 1904–1905 proboszczem parafii był ks. Zygmunt Łoziński, późniejszy biskup miński i piński.

Cmentarz Kalwaryjski (biał. Кальварыйскія могілкі ў Менску lub Кальварыя) – zabytkowy cmentarz rzymskokatolicki w Mińsku. Został założony w XVII wieku, rozrósł się wokół drewnianego kościoła postawionego tu w 1673. Do nekropolii prowadzi bogato zdobiona brama z okresu klasycyzmu zbudowana w 1830 przez Jerzego Kobylińskiego (na pamiątkę zmarłej żony). Na cmentarzu znajduje się neogotycki kościół Podwyższenia Krzyża Świętego (1839–1841). We wnętrzu świątyni pochowano m.in. Jana Krzysztofa Damela – polskiego malarza i grafika, wykładowcę Uniwersytetu Wileńskiego. Najstarszy nagrobek pochodzi z 1808, w 1967 cmentarz zamknięto dla nowych pochówków. Na cmentarzu chowano ofiary terroru sowieckiego.

Staliczny (biał. Сталічны, ros. Столичный) – przystanek kolejowy w Mińsku, na Białorusi. Leży na linii Moskwa - Mińsk - Brześć.

Zespół Mieszkaniowy „Parus” (biał. Жылы комплекс «Ветразь», Żyły kompleks „Wietraź”, ros. Жилой комплекс «Парус», Żyłoj kompleks „Parus”) − wieżowiec mieszkalno-biurowy w rejonie frunzeńskim Mińska o wysokości 133 lub 134 m; wraz ze znajdującym się także w Mińsku Royal Plaza jest jednym z dwóch najwyższych budynków Republiki Białorusi.

Instytut Kultury (biał. Інстытут Культуры, ros. Институт Культуры) – przystanek kolejowy w Mińsku, na Białorusi. Leży na linii Moskwa - Mińsk - Brześć. Znajduje się w pobliżu stacji metra o tej samej nazwie.

Plac Franciszka Bahuszewicza (biał. Плошча Францішка Багушэвіча) – plac w Mińsku, stolicy Białorusi. Jego nazwa upamiętnia Franciszka Bahuszewicza (1840–1900) – białoruskiego poetę, uczestnika powstania styczniowego, jednego z czołowych przedstawicieli nowoczesnej literatury białoruskiej. Plac jest w istocie węzłem komunikacyjnym stanowiącym połączenie ronda i podwójnego skrzyżowania. Zbiegają się na nim ulice: Klary Cetkin, Niemiga oraz Prospekt Feliksa Dzierżyńskiego. Od zachodu przylega do niego niewielka ulica Zaułek Północny z zabytkowymi, drewnianymi domami – jedno z ostatnich miejsc, gdzie można zobaczyć ślady dawnego Mińska. Na Prospekcie Dzierżyńskiego, na odcinku pomiędzy placem Bahuszewicza i wiaduktem kolejowym, wiosną 2006 r. doszło do jednego z najbardziej brutalnych przypadków rozpędzenia opozycyjnej demonstracji przez białoruską milicję. Wkrótce po marcowych wyborach prezydenckich jeden z kandydatów, Alaksandar Kazulin, wezwał demonstrantów protestujących przeciwko fałszerstwom do marszu na więzienie, gdzie przebywali wcześniej zatrzymani. W tym miejscu uczestnicy marszu zostali zaatakowani przez oddziały OMON-u pod dowództwem Dzimitra Pauliczenki. Ze względu na zagłębienie drogi, wysokich skarp i płotów po jej bokach, niemożliwa była ucieczka na boki. Wiele osób zostało wówczas silnie pobitych przez milicję; prawdopodobnie były także przypadki śmiertelne.