Skarboferm

Kopalnia Węgla Kamiennego Król (pierwotnie Prinz Karl von Hessen lub Königliche Kohlenzeche, od 1800 roku Königsgrube ) – zlikwidowana kopalnia węgla kamiennego, która działała w Chorzowie, została założona w 1791 roku, w 1937 roku została podzielona na kopalnie Prezydent Mościcki i Barbara-Wyzwolenie .

Bunt robotniczy w Królewskiej Hucie – strajk górników, do którego doszło w dniach 26–27 czerwca 1871 roku w Królewskiej Hucie (ob. Chorzów). Bezpośrednim powodem wybuchu strajku było wprowadzenie przez dyrektora kopalni Król Volkmara Meitzena tzw. marek kontrolnych (znaczków, które górnicy mieli otrzymywać przy wjeździe do pracy, a zwracać przy wyjeździe), które robotnicy postrzegali je jako pretekst do wydłużenia czasu pracy i zwiększenia kontroli. Pomimo prób uspokojenia nastrojów przez Karola Miarkę, 26 czerwca wybuchł strajk w szybach Erbreich I i II, do którego dołączyło 500-600 górników z szybów Krug i Harnisch. W liście postulatów do króla Prus, którą zredagował Miarka, oprócz poruszenia kwestii marek kontrolnych, zażądano także podniesienia pensji o jedną trzecią. 27 czerwca przed budynkiem Inspekcji Górniczej na rynku do strajkujących wyszedł Meitzen, po którym przemawiał nielubiany burmistrz Götz, co rozruszyło nastroje i spowodowało, że zostali oni obrzuceni kamieniami. Protestujący zdemolowali następnie posterunek policji i zaczęli plądrować sklepy. Ostatecznie, bunt zakończył się interwencją wojska wspieranego przez lokalnych mieszczan. W jej efekcie kilku robotników zostało rannych, a 50 aresztowanych.

Pomnik Friedricha Wilhelma von Redena (niem. Redendenkmal) – pomnik przedstawiający pruskiego męża stanu von Redena, zlokalizowany w Chorzowie, w Polsce. Monument, autorstwa Theodora Erdmanna Kalidego, jest w formie posągu z brązu na cokole. Odsłonięty 29 sierpnia 1853 roku pomnik upamiętnia zasłużonego dla rozwoju górnośląskiego przemysłu. Pierwotnie znajdował się na Górze Redena w Królewskiej Hucie. W 1939 roku został zniszczony, a po renowacji w 1940 roku ponownie go odsłonięto na tejże górze. W 1945 roku uległ ponownemu uszkodzeniu. W 2002 roku monument odsłonięto na chorzowskim Placu Hutników po tym, jak zrekonstruował go August Dyrda.

Rynek w Chorzowie (od 1935 roku plac Marszałka Józefa Piłsudskiego, podczas okupacji hitlerowskiej Adolf Hitler-Platz, do 1992 roku Plac 1 Maja) – plac miejski w Chorzowie, w dzielnicy Centrum, założony w 2. połowie XIX wieku na miejscu miejskiego targowiska. W latach 70. XX wieku poważnie przekształcony poprzez wyburzenie części zabudowy i wzniesienie estakady nad jego płytą. W latach 2017–2019 przeprowadzono rewitalizację płyty Rynku.

Estakada w Chorzowie – estakada w Chorzowie stanowiąca część odcinka drogi krajowej nr 79 łączącego Chorzów z Katowicami i Bytomiem. Pomysł jej budowy powstał w połowie lat 70. XX wieku jako odpowiedź na problem wzmożonego ruchu miejskiego oraz towarowego. Projekt przygotowało Wojewódzkie Biuro Projektowe w Zabrzu, a wykonał Skoczowski Oddział Kieleckiego Przedsiębiorstwa Robót Mostowych pod nadzorem Zakładu Budowli Inżynierskich Politechniki Śląskiej. Budowa estakady rozpoczęła się 26 sierpnia 1976 roku. W tym celu zaczęto wyburzać kamienice przy północnej części chorzowskiego rynku – m.in. budynek, w którym znajdowała się słynna kawiarnia i cukiernia Artura Klupscha. Przebudowano ulicę Katowicką i torowiska tramwajowe (naprzeciwko Huty Kościuszki do ul. Wieczorka) oraz skrzyżowanie z ul. Dąbrowskiego. Planowo budowa miała zakończyć się dopiero w 1981 roku, jednak dzięki dużemu zaangażowaniu w pracę mieszkańców oraz pracowników największych chorzowskich zakładów i przedsiębiorstw komunalnych prace budowlane trwały tylko trzy lata. Otwarto ją 22 lipca 1979 roku. Całość obiektu 400 metrowej estakady zbudowana jest 7 m nad ziemią. W 2012 roku estakada dzięki dotacjom unijnym przeszła gruntowny remont zakończony 1 lipca 2013 roku. Modernizacja objęła jezdnię na długości od skrzyżowania z ul. Dąbrowskiego i Metalowców, przebudowano zjazdy na ul. Katowicką oraz rynek, zwiększono nośność konstrukcji, zamontowano ekrany akustyczne i oświetlenie.

Teatr Rozrywki – repertuarowy teatr muzyczny założony w 1985 w Chorzowie jako Państwowy Teatr Rozrywki; mieści się przy ulicy Marii Konopnickiej 1 (wejście od ulicy Katowickiej).

Ratusz w Chorzowie – ratusz wybudowany w latach 1874–1876, przebudowany w latach 1927–1929 przy Rynku w Chorzowie-Centrum, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Ławeczka Gerarda Cieślika w Chorzowie – ławka pomnikowa dedykowana piłkarzowi Gerardowi Cieślikowi, odsłonięta przed budynkiem Poczty Głównej w Chorzowie w 2014 roku. Autorem rzeźby jest artysta Tomasz Wenklar. Pomnik wykonano w brązie. Ma wymiary: 180 cm wysokości, 210 cm długości i 70 cm szerokości. Gerard Cieślik przedstawiony został w stroju sportowym, tuż przed oddaniem strzału piłką. Artysta upamiętnił udział piłkarza z drużyną Polski w meczu przeciwko drużynie ZSRR rozegranym na Stadionie Śląskim 20 października 1957 roku. Był to mecz eliminacyjny do Mistrzostw Świata 1958. Cieślik strzelił dwie bramki. Odsłonięcie ławeczki miało miejsce 18 grudnia 2014 roku. W uroczystości odsłonięcia pomnika wzięli udział: żona piłkarza Krystyna Cieślik oraz jego syn Jan Cieślik. W 2016 roku dodano brązową tablicę z napisem: GERARD CIEŚLIK LEGENDARNY PIŁKARZ RUCHU CHORZÓW. Pomnik zlokalizowany jest u szczytu chorzowskiej ul. Wolności, przed budynkiem poczty.

Park Hutników , Park Hutniczy  (niem. Hüttenpark, w PRL-u Park im. Bohaterów Stalingradu ) – park założony na początku lat 70. XIX wieku w Chorzowie, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Gmach poczty w Chorzowie – budynek użyteczności publicznej wzniesiony w latach 1891–1892, rozbudowany w 1911 roku w Chorzowie, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa śląskiego.

Synagoga w Chorzowie – synagoga otwarta w 1875 roku, rozebrana w 1940 roku, która znajdowała się w Chorzowie przy ulicy Wolności.

Hala Targowa w Chorzowie – hala targowa w Chorzowie otwarta w 1905 roku, przebudowana w latach 60. XX wieku.