Rówienka (szczyt)

Skalica (niem. Hohenstein, Hohenzollernstein) – skałka granitowa w Sudetach Zachodnich, w Karkonoszach. Skalica położona jest w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w północno-wschodniej części Karkonoszy, w północno-wschodniej części Śląskiego Grzbietu, pod wierzchołkiem Czarnej Góry. Zachowany ślad po niemieckiej tablicy pamiątkowej, na której widniał niegdyś napis Hohenzollernstein. 2. VIII. 1892. RGV.

Czarna Góra (niem. Schwarzehübel, 945 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach w obrębie Śląskiego Grzbietu, nad Bierutowicami. Czarna Góra położona jest w północno-wschodniej części Śląskiego Grzbietu, w bocznym grzbiecie odchodzącym od Smogorni ku północnemu wschodowi. Powyżej leżą Suszyca i Rówienka, a po nięj Czarnej Góry Przełęcz pod Czołem, która łączy go z Czołem. Zbudowana z granitu karkonoskiego. Na grzbiecie opadającym ku północnemu wschodowi skałka Skalica.

Suszyca (niem. Dürre Hübel, 1062 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Śląskiego Grzbietu.

Zajęcznik (niem. Hasenberg, 930 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Śląskiego Grzbietu. Położony w północno-wschodniej części Śląskiego Grzbietu, w bocznym ramieniu, odchodzącym na wschód od Czarnej Góry, na zachód od Karpacza Górnego. Zbudowany z granitu karkonoskiego. Cały masyw zalesiony.

Jeleniec (niem. Pferdestein, 905 m n.p.m.) – grupa skał w Sudetach Zachodnich, Skały w paśmie Karkonoszy do wysokości kilku metrów. Nad Chomontową Drogą. Do 1945 były pomnikiem przyrody.

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Karpaczu – luterańska parafia w Karpaczu, w dzielnicy Karpacz Górny, należąca do diecezji wrocławskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP. Mieści się przy ulicy Na Śnieżkę.

Turek (niem. Türkenhübel, 1003 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Śląskiego Grzbietu. Położony w północno-wschodniej części Śląskiego Grzbietu, pomiędzy dolinami Pląsawy na północy i Łomnicy na południu. Zbudowany z granitu karkonoskiego. Na zboczach nad obu potokami liczne skałki.

Kościół Górski Naszego Zbawiciela (powszechnie znany jako Kościół Wang lub Świątynia Wang) – ewangelicki kościół parafialny w Karpaczu w Karkonoszach, przeniesiony w 1842 z miejscowości Vang, leżącej nad jeziorem Vangsmjøsa w Norwegii.

Polana, także Stara Polana – duża polana w Karkonoszach na Śląskim Grzbiecie na północno-wschodnim zboczu Smogorni. Położona jest na granicy Karkonoskiego Parku Narodowego. Położona jest na wysokości 1050 – 1100 m n.p.m., a jej powierzchnia wynosi ok. 10 hektarów. Polana położona jest w widłach potoków Pląsawy. W górnej części Polany znajduje się grupa granitowych skał zwana Kocim Zamkiem

Przełęcz pod Czołem, dawna nazwa Bierutowicka Przełęcz – szeroka przełęcz na wysokości ok. 819 m n.p.m., w Sudetach Zachodnich, w Karkonoszach. Przełęcz położona jest w północno-wschodniej części Karkonoszy. Oddziela Śląski Grzbiet od Pogórza Karkonoskiego, a dokładnie Czarną Górę od Czoła. Przełęcz jest dobrze widoczna w terenie, jest to szerokie obniżenie, w którym rozłożyły się zabudowania Bierutowic. Okolice przełęczy zbudowane są z granitu karkonoskiego.

Schronisko na (Starej) Polanie – nieistniejący obiekt, który znajdował się na Starej Polanie (1067 m n.p.m.) w Karkonoszach, przy szlaku z Karpacza do schroniska „Strzecha Akademicka” (tzw. Śląskim Trakcie).

Dziki Wodospad – zapora przeciwrumoszowa na Łomnicy w Karpaczu. Łomnica jest małą rzeką, zwłaszcza w górnym odcinku. Jednak duży spadek (927 metrów na długości około 19 km) oraz położenie na dnie dużej doliny o stromych zboczach powoduje, że w czasie ulewnych deszczy lub roztopów szybko przybiera, a wezbrane wody niosą duże ilości kamieni i drzew. W XIX wieku trzykrotnie wylewy rzeki spowodowały znaczne straty. W 1816 rzeka wezbrała w wyniku oberwania chmury. Straty powodziowe w Miłkowie i reszcie Kotliny Jeleniogórskiej wyniosły ponad 109 tysięcy talarów. W 1844 fala, niosąca krę, kamienie i drzewa, spowodowana zejściem lawiny do Wielkiego Stawu zniszczyła młyn w Karpaczu. Kolejna powódź nastąpiła w 1897. Uszkodzeniu i zniszczeniu uległo wtedy wiele domów, dróg i mostów. Postanowiono wtedy wybudować obiekty mające zmniejszać skalę powodzi. Jedną z tych budowli była zapora przeciwrumoszowa powyżej Karpacza, zbudowana w latach 1910-1915, nazwana później Dzikim Wodospadem. Budowle postawione na początku XX wieku wykazały swą przydatność w czasie powodzi w 1997. Dziki Wodospad jest popularnym celem spacerów turystów.