Parafia św. Floriana w Chorzowie

Nowe Hajduki (Hajduki Nowe) – (niem. Neu-Heiduk) dawna osada robotnicza i gmina wiejska, która w 1934 roku stała się częścią Chorzowa.

Chorzów Uniwersytet – przystanek osobowy zlokalizowany w pobliżu Uniwersytetu Śląskiego w Chorzowie w województwie śląskim. Przystanek powstał w ramach projektu Prace na linii kolejowej nr 131 na odcinku Chorzów Batory - Nakło Śląskie, w ramach którego prace ruszyły w marcu 2022 roku. Otwarcie przystanku nastąpiło 15 grudnia 2024 roku.

Ulica 3 Maja w Chorzowie − jedna z ulic w chorzowskiej dzielnicy Chorzów II. Biegnie od ul. Katowickiej (DK 79) do granicy ze Świętochłowicami. Wzdłuż ulicy prowadzą tory tramwajowe linii nr 11. Droga przed I wojną światową nosiła nazwę Kronprinzenstrasse (a jeszcze wcześniej Gleiwitzer Straße), a w czasach Polski Ludowej − ul. Józefa Wieczorka. Przy ulicy znajdują się następujące historyczne obiekty: kościół parafialny pw. św. Barbary (ul. 3 Maja 18), wzniesiony w 1852, przebudowany w stylu neogotyckim według projektu Paula Jackischa w latach 1894−1895, wpisany do rejestru zabytków 8 września 1978 (nr rej.: A-1235/78, granice ochrony obejmują cały obiekt wraz z wyposażeniem oraz najbliższym otoczeniem w granicach ogrodzenia); we wnętrzu kościoła umieszczono trzy tablice, upamiętniające wręczenie sakry biskupiej księdzu Józefowi Gawlinie; probostwo parafii św. Barbary (ul. 3 Maja 18), wybudowane w 1892, wpisane do rejestru zabytków 25 maja 2009 (nr rej.: A/240/09); grób Juliusza Ligonia (koło cmentarza parafii pw. św. Barbary); cmentarz parafialny parafii św. Barbary (ul. 3 Maja 18); budynek mieszkalny (ul. 3 Maja 29/31), na jego fasadzie umieszczono tablicę, upamiętniającą Karola Miarkę − w tym budynku mieszkał i pracował w latach 1869−75; kościół ewangelicki pw. św. Elżbiety (ul. Katowicka 94, w zamknięciu ul. 3 Maja), wybudowany w latach 1840−1844 według projektu architekta Augusta Sollera, wzniesiony ze współfundacji Elżbiety − królowej Prus; neogotycki obiekt wpisano do rejestru zabytków 20 grudnia 1972 (nr rej.: 1201/72, granice ochrony obejmują cały obiekt w ramach ogrodzenia); budynek Szkoły Podstawowej nr 15 im. Konstantego Wolnego (ul. 3 Maja 78); wewnątrz obiekty znajduje się tablica upamiętniająca nauczycieli szkoły, poległych w czasie II wojny światowej; kamienice mieszkalne z końca XIX i początku XX wieku. Przy ul. 3 Maja swoją siedzibę mają: Zespół Szkół Specjalnych nr 3 (ul. 3 Maja 16), parafia św. Barbary w Chorzowie (ul. 3 Maja 18), firmy i przedsiębiorstwa handlowo-usługowe, Szkoła Podstawowa nr 15 (ul. 3 Maja 78), Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1 (ul. 3 Maja 22). Ulicą kursują autobusy oraz tramwaje ZTM. W 2019 roku rozpoczął się generalny remont ulicy, wraz z wymianą torowiska tramwajowego, który zakończył się w 2022 roku.

Ulica Wolności w Chorzowie (pot. Wolka) – główna ulica w centrum Chorzowa, usytuowana południkowo prowadząca od Rynku w Chorzowie w kierunku południowym aż do Świętochłowic. Ulica ma długość 1,98 km i w większości jest deptakiem wyłączonym z ruchu kołowego. Kursują po niej tramwaje (tylko jeden tor) w kierunku Świętochłowic i na północnym odcinku również do Chorzowa Batorego.

Osiedle Irys w Chorzowie – położone w dzielnicy Chorzów Miasto znajduje się w kwartale wyznaczonym ul. Wolności i ul. Strzelców Bytomskich. Na osiedlu tym znajduje się tylko jedna ulica o nazwie Księcia Władysława Opolskiego, a wcześniej marszałka radzieckiego Iwana Koniewa. Na niewielkim obszarze żyje tu w 1056 mieszkaniach blisko 3 tysiące osób.

Stary cmentarz znajduje się w Świętochłowicach-Centrum przy ulicy Cmentarnej. Jest to cmentarz parafii świętych Piotra i Pawła. Powstał w 1896 roku, a jego poświęcenia dokonał 16 września 1894 roku ksiądz Paweł Łukaszczyk. Na cel utworzenia cmentarza Guido Henckel von Donnersmarck ofiarował 1,53 ha gruntu, a dalsze 2,32 w roku 1904 dokupiła gmina. Brama cmentarna i furtka boczna zostały wykonane z kutego żelaza i osadzone w wysokim, neobarokowym, murowanym portalu. Na szczycie umieszczono płaskorzeźbę anioła oraz napis: „EGO SUM RESURRECTIO ET VITA”, co znaczy Jam jest zmartwychwstanie i życie. Całość zwieńczona jest kamiennym krzyżem o trójlistnie zakończonych ramionach. Na środku cmentarza mieści się krzyż kamienny o wysokości ok. 6 m. Na cmentarzu znajduje się mogiła ku czci poległych Powstańców Śląskich. Po raz pierwszy został ustawiony ok. 1924 roku, jednak w pierwszych dniach września 1939 r. został zburzony przez okupanta. Został wzniesiony ponownie w 1947 roku, w takiej samej bryle jak poprzedni. Wśród nagrobków są także mające wartość historyczną, niektóre z przełomu XIX i XX wieku, jak np. rodziny Schwierk (Świerk). Tuż przy głównym wejściu, spoczywa król Cyganów Lolek Kwiek. W centralnej alei są też m.in. groby rektora Theophil’a Bronnego (autora kroniki Świętochłowic) i odnowiony rodziny Mally’ch, pierwszych właścicieli kamienicy z restauracją przy ul. Bytomskiej. Tu leżą też: ceniony lekarz Mikołaj Furtak, właściciel przedwojennej restauracji Stefan Piegza, a także Jerzy Krupa, długoletni grabarz, a jednocześnie gospodarz na tym cmentarzu. Wchodząc w głąb tej nekropolii znajdujemy groby wielu innych zasłużonych świętochłowiczan.

Pomnik ku czci poległych powstańców śląskich – pomnik znajdujący się w Świętochłowicach, na Starym Cmentarzu przy ulicy Cmentarnej w dzielnicy Centrum. Pomnik usytuowany jest w centralnej części cmentarza, przy głównej alei. Pierwszy pomnik został wzniesiony ok. 1924 roku, w formie pionowo ustawionej, kamiennej płyty o lekko ściętym lewym rogu. Pośrodku, poniżej wykutego w kamieniu krzyża, umieszczono tablicę o treści: „Ku czci spoczywających tu 4-ch ofiar Powstania III-go oraz 35 dalszych poległych powstańców z Świętochłowic których szczątki pozostały na polach walk o wolność Śląska. Cześć ich pamięci!”. Na początku września 1939 r. pomnik został zburzony przez hitlerowców. W 1947 r., z inicjatywy Związku Weteranów Powstań Śląskich pomnik odbudowano w niezmienionej formie, jak ten wyburzony. Zmieniła się jedynie treść: na żelaznej tablicy zamocowanej na płycie znajdował się napis: „Tu spoczywają powstańcy śląscy polegli w walce o wyzwolenie naszej ziemi”. Teren przed pomnikiem został ogrodzony metalowymi słupkami, połączonymi żelaznym łańcuchem, a całość została obsadzona niską roślinnością i kwiatami. W 2012 roku, na podstawie porozumienia pomiędzy Wojewodą Śląskim a Prezydentem Miasta Świętochłowice, zlikwidowano dotychczasowy, historyczny pomnik, a na jego miejscu powstał nowy, składający się z trzech płyt nagrobnych wraz z tablicą napisową oraz granitowego krzyża powstańczego. Nad całością góruje pionowo ustawiony krzyż.

Parafia i kościół Ducha Świętego w Chorzowie − rzymskokatolicka parafia znajdująca się w mieście Chorzów, przy ul. gen. H. Dąbrowskiego 104.

Kościół Ducha Świętego w Chorzowie – jeden z kościołów parafialnych w Chorzowie. Należy do dekanatu Chorzów Batory archidiecezji katowickiej. Znajduje się na Osiedlu Ruch, w dzielnicy Centrum. Forma świątyni kształtem nawiązuje do kaplicy w Ronchamp zaprojektowanej przez Le Corbusiera. Kościół został wzniesiony w 1963 roku. Nowoczesna, zaokrąglona budowla została zaprojektowana przez architektów: Mieczysława Króla, Jerzego Winnickiego i Zygmunta Winnickiego. Konstruktorem świątyni był inżynier Franciszek Klimek. Przygotowania do budowy kościoła zaczęły się w 1957 roku. Pojawiły się niestety problemy. Na początku w 1958 roku została wzniesiona kaplica, która została oddana do użytku wiernym. Kiedy kilka miesięcy później świątynia została zbudowana aż do dachu, jej budowa została przerwana. Służby aresztowały księdza dr Karola Nawę, głównego inicjatora prac budowlanych. W 1961 roku jego funkcję przejął ksiądz Teodor Polaczek, który otrzymał zgodę na prowadzenie dalszych prac budowlanych i ostatecznie świątynia została poświęcona w dniu 15 czerwca 1963 roku. Modernistyczna budowla charakteryzuje się czystą elewacją. Powtarza się to także we wnętrzu, gdzie przestrzeń ożywia światło wpadające przez barwne witraże. Te ostatnie zostały zaprojektowane przez Marię Skąpską i w stanie nienaruszonym zachowały się do dnia dzisiejszego. Forma świątyni przypomina dużą łódź na rozkołysanym morzu. Wrażenie robi również łącznik między kościołem właściwym a kościołem zastępczym, który kształtem nawiązuje do wielkiego wiosła. W kościele są umieszczone trzy kaplice. Są one rozdzielone od siebie białymi ścianami, co ma symbolizować otwarte księgi

Willa Wallisów – zabytkowa willa należąca początkowo do rodziny nauczycielskiej - Wallisów. Wybudowana w latach 20. XX wieku. Po II wojnie światowej w budynku mieściła się siedziba Komitetu Miejskiego PZPR. Obecnie mieści się tam siedziba Urząd Stanu Cywilnego oraz Wydział Spraw Obywatelskich Urzędu Miejskiego w Świętochłowicach. Budynek ten wybudowany jest w stylu secesyjnym. Na elewacji od zachodniej strony znajdują się maszkarony.

Ulica gen. Jana Henryka Dąbrowskiego w Chorzowie – jedna z ulic w chorzowskich dzielnicach Centrum i Chorzów-Batory. Biegnie od ul. Katowickiej (DK 79) do ul. Armii Krajowej, krzyżując się m.in. z ul. Króla J. III Sobieskiego, ul. M. Kopernika, ul. M. Drzymały, ul. Hajducką, ul. J. Omańkowskiej, ul. Cichą. Droga przed I wojną światową nosiła nazwę Gneisenaustraße, a później Parkstraße (pierwszy odncinek) i Scharnhorststraße (drugi odcinek); w dwudziestoleciu międzywojennym: H. Dąbrowskiego, Rejtana, później Nowotki.

Pomnik ku czci poległych nauczycieli w czasie II wojny światowej znajduje się w Świętochłowicach-Centrum przy ulicy Katowickiej, w pobliżu Urzędu Miejskiego. Decyzję o jego budowie podjęło 6 maja 1981 r. Prezydium Miejskiej Rady Narodowej z zastrzeżeniem, że pomnik ma zostać odsłonięty we wrześniu 1981 r. Bryłę pomnika stanowią dwie oddzielone od siebie, pionowe konstrukcje, obłożone od strony frontowej płytami kamiennymi. Na wyższej z nich, zwieńczonej niesymetrycznym łukiem, zamocowano tablicę z brązu z inskrypcją z nazwiskami dziesięciu poległych i zamordowanych w latach 1939–1945 nauczycieli świętochłowickich szkół. Uroczystość odsłonięcia pomnika odbyła się 14 października 1981 r. Na przełomie XX i XXI w. pomnik został wzbogacony o dodatkową tablicę wykonaną z ciemnego granitu z wizerunkiem godła państwowego oraz dewizą „Bóg, Honor, Ojczyzna”, ustawioną na postumencie po prawej stronie. Jednocześnie tablica z brązu została zastąpiona granitową, z treścią tablicy pierwotnej. Tło dla pomnika tworzy mozaika z lat 70. XX wieku autorstwa prof. Henryka Goraja, przedstawiająca Pegaza i otwartą książkę, umieszczona na bocznej ścianie budynku, w którym w latach 1975–2018 mieściła się Miejska Biblioteka Publiczna.