Tottenham Court Road (stacja metra)

Kościół Świętego Patryka – rzymskokatolicki kościół parafialny na Soho Square w Londynie, pod którym znajdują się rozległe katakumby (rozpościerające się głęboko pod placem i dalej). Kościół został prawdopodobnie poświęcony jako kaplica w budynku za Carlisle House 29 września 1792. Był jedną z pierwszych katolickich świątyń, na budowę których zezwolono w Wielkiej Brytanii po reformacji (Catholic Relief Act) i pierwszą w Anglii dedykowaną św. Patrykowi.

Dominion Theatre – teatr znajdujący się przy ulicy Tottenham Court Road w dzielnicy Camden w Londynie, zaliczany do teatrów West Endu. Został zbudowany w latach 1928–1929. Dominion został otwarty dla publiczności 3 października 1929. Kilka dni po jego otwarciu nastąpił krach na giełdzie na Wall Street po nim nastał Wielki Kryzys dlatego dwa pierwsze spektakle Follow Through (1929) and Silver Wings (1930) zagrano tylko odpowiednio 148 i 120 razy. W 1931 sytuacja się nieco poprawiła. Dominion został wynajęty przez Universal Pictures do wyświetlania „ruchomych obrazów”, dzisiejszego filmu. Pierwszym wyświetlanym tam filmem była niema produkcja z 1925 The Phantom of the Opera, do której dodano dźwięk i dialogi. Następnie wyświetlano City Lights z Charliem Chaplinem. Jak się niedługo okazało, nie było to wystarczające, aby ustabilizować sytuację finansową, i w 1933 budynek został przejęty przez The Gaumont - British Picture Corporation i wykorzystywany głównie jako kino, a okazjonalnie jako miejsce do różnych przedstawień. Jednym z nich był spektakl z udziałem Judy Garland pt. The Judy Garland Show. Począwszy od końca lat 70. do późnych lat 80. w Dominion odbywały się głównie koncerty. Na jego scenie można było usłyszeć np. Davida Bowiego, Madness, The Pointer Sisters, The Four Tops, Bon Jovi czy Vana Morrisona. Od 1980 funkcjonuje z powrotem tylko i wyłącznie jako teatr. Wystawiano tu znane produkcje: Time, Grand Hotel, Barnum, Piękna i bestia, Grease, Scrooge czy Notre Dame de Paris Victora Hugo. W 2002 odbyła się tutaj premiera musicalu We Will Rock You, opartego na twórczości zespołu Queen, stworzonego przez gitarzystę zespołu Briana Maya i brytyjskiego komika Bena Eltona. Był on grany od 14 maja 2002 do 31 maja 2014. W październiku 2009 został włączony do amerykańskiej grupy teatralnej Nederlander Organization. W 2014 Dominion przeszedł remont i ponownie otworzył swoje drzwi dla publiczności 16 września tego samego roku. Dwupoziomowa widownia teatru może pomieścić 2175 widzów. Pierwszym musicalem po remoncie była wystawiana przez 7 tygodni Evita Tima Rice'a i Andrew Lloyda Webbera. Między 2014 i 2016 można było zobaczyć również White Christmas, Lord of The Dance Michaela Flatleya i Elfa z Benem Forsterem i Kimberley Walsh. W 2016 musicalowa wersja Jeffa Wayne'a The War od The Worlds wystawiana była przez 10 tygodni, następnie przez 6 miesięcy publiczność mogła oglądać The Bodyguard: The Musical z Beverley Knight w roli Rachel Marron. W 2017 przygotowaną produkcję An American In Paris.

Wysoka Komisja Barbadosu w Londynie – misja dyplomatyczna Barbadosu w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Wysoki komisarz Barbadosu w Londynie oprócz Zjednoczonego Królestwa akredytowany jest również m.in. w Rzeczypospolitej Polskiej i przy Stolicy Apostolskiej.

Soho Square – plac znajdujący się w Londynie (Anglia), w dzielnicy Soho, z parkiem i ogrodem w jego centralnej części. Pierwotnie nosił nazwę "King Square" na cześć króla Karola II, którego pomnik stoi na placu. Na środku ogrodu stoi chatka ogrodnika, wykonana z muru pruskiego. Latem odbywają się tu darmowe koncerty na świeżym powietrzu.

Prince Edward Theatre (Teatr Księcia Edwarda) – teatr londyńskiego West Endu zlokalizowany na Old Compton Street, na północ od Leicester Square w gminie City of Westminster. Teatr został nazwany na cześć Księcia Edwarda VIII.

Soho – centralna część dzielnicy West End w Londynie, w City of Westminster, zamykająca się między Oxford Street od północy, Charing Cross Road od wschodu, Shaftesbury Avenue od południa i Regent Street od zachodu. W pobliżu Soho znajdują się cztery stacje metra: Oxford Circus Piccadilly Circus Tottenham Court Road Leicester Square

Marquee Club – brytyjski klub muzyczny w Londynie. Otwarty w 1958 przy 165 Oxford Street w pierwszym okresie gościł przede wszystkim wykonawców jazzowych, od roku 1962 również bluesowych, a w latach późniejszych również wykonawców innych gatunków muzycznych. Na początku 1962 roku w Marquee Club Brian Jones (założyciel i lider zespołu The Rolling Stones) rozpoczął wspólne występy z pierwszym brytyjskim zespołem bluesowym – Blues Incorporated. W dniu 12 lipca 1962 roku Marquee Club był miejscem gdzie The Rolling Stones zagrali swój pierwszy publiczny koncert. W 1964 roku klub przeniósł się na 90 Wardour Street. Była to najbardziej znana siedziba Marquee Club, funkcjonował tam ponad 25 lat. W latach 60. wielokrotnie grywali tam tacy wykonawcy jak: Alexis Korner, Cyril Davies, Chris Barber, The Yardbirds, Led Zeppelin, The Who, King Crimson, Yes, Jethro Tull, The Jimi Hendrix Experience, Pink Floyd, a w latach późniejszych Queen, The Stranglers, Generation X, London, The Police, Skrewdriver, Buzzcocks, The Jam, Joy Division, Wham!, The Cure, Prince, Genesis, Iron Maiden, Marillion, Metallica, Alice in Chains. W roku 1988 budynek, w którym mieścił się klub, został sprzedany na przebudowę, a Marquee Club musiał przenieść się do większego lokalu przy 105 Charing Cross Road w Londynie. Kolejna przeprowadzka miała miejsce w 2007 do lokalu przy Upper Saint Martins Lane w Covent Garden.

Shaftesbury Avenue – jedna z głównych ulic w centralnym Londynie (Wielka Brytania). Łączy Piccadilly Circus z New Oxford Street przecinając Charing Cross Road i ma swój początek w Chinatown. Shaftesbury Avenue została zbudowana pod koniec XIX wieku przez architekta George'a Vulliamy'ego i inżyniera Josepha Bazalgette, celem usprawnienia komunikacji w zatłoczonych dzielnicach St. Giles i Soho. Na skrzyżowaniu Shaftesbury Avenue i Charing Cross Road znajduje się Palace Theatre. Na północno-wschodnim końcu ulicy znajduje się kolejny duży teatr – Shaftesbury Theatre. Ulica została nazwana na cześć Anthony'ego Ashleya-Coopera, 7. Hrabiego Shaftesbury i postrzegana jest jako serce West Endu, londyńskiej dzielnicy teatrów. Wieczorami uliczni artyści gromadzą się przed bankiem NatWest, gdzie tworzą portrety turystów.

Cambridge Theatre – teatr na West Endzie w Londynie, wybudowany w latach 1929-30. Pierwsze przedstawienie odbyło się 4 września 1930 roku. Trzypoziomowa widownia może pomieścić 1231 osób. Od 2000 jest częścią Really Useful Theatres, grupy teatrów zarządzanych przez spółkę kompozytora Andrew Lloyda Webbera. We wrześniu 2000 swoją światową prapremierę miał tu musical The Beautiful Game, napisany przez Webbera i Bena Eltona. Nie odniósł jednak wielkiego sukcesu i zszedł z afisza po 11 miesiącach. Teatr znany jest przede wszystkim z wystawianych tu słynnych musicali amerykańskich. Swoje londyńskie premiery miały tu Fame i Chicago, przez trzy lata na scenie Cambridge gościło też Grease. Od 2006 "lokatorem" teatru było wznowienie Chicago na West Endzie (mająca premierę w 1997 w Adelphi Theatre, skąd po dziewięciu latach została przeniesiona do Cambridge Theatre). Od 24 listopada 2011 roku na deskach teatru wystawiany jest musical Matilda.

Equity (dawniej British Actors' Equity Association) – brytyjski związek zawodowy grupujący przede wszystkim aktorów, a w mniejszym stopniu także piosenkarzy, tancerzy, modelki, choreografów, scenografów, reżyserów i inspicjentów, jak również prezenterów radiowych i telewizyjnych oraz artystów kabaretowych i cyrkowych.

Gielgud Theatre (w latach 1906-1909 Hicks Theatre, a następnie w latach 1909-1994 Globe Theatre) – teatr w Londynie, zaliczany do scen West Endu i położony u zbiegu ulic Rupert Street i Shaftesbury Avenue, w granicach administracyjnych City of Westminster. Został otwarty w 1906 roku w specjalnie wzniesionym budynku, który zaprojektował W.G.R. Sprague. Trzypoziomowa widownia mieści 986 widzów. Od 2006 teatr jest własnością Camerona Mackintosha za pośrednictwem kontrolowanej przez niego firmy Delfont Mackintosh Theatres.

Czarny obelisk Salmanasara III – kamienny, czworoboczny obelisk odnaleziony w 1846 roku przez Austena H. Layarda w czasie wykopalisk w Kalchu (obecne Nimrud w północnym Iraku). Upamiętnione na nim zostały militarne dokonania asyryjskiego króla Salmanasara III (858-825 p.n.e.). Zabytek ten znany jest przede wszystkim z umieszczonego na nim przedstawienia Jehu, postaci biblijnej, króla Izraela. Obecnie obelisk znajduje się w zbiorach British Museum. Władcy asyryjscy stawiali obeliski w określonych celach. Umieszczano na nich swego rodzaju polityczną propagandę. Pomniki miały za zadanie świadczyć o doniosłych dokonaniach panujących. W odróżnieniu od sumeryjskich, akadyjskich i egipskich płaskorzeźb, na których przedstawione sceny miały charakter symboliczny, płaskorzeźby asyryjskie charakteryzowały się realizmem. Dlatego Czarny obelisk jest ważnym źródłem dla odtworzenia realiów historycznych czasów Salmanasara III. Obelisk powstał pod koniec panowania Salmanasara III. W roku 825 p.n.e. wystawiony został w mieście Kalchu. W Asyrii trwała wówczas wojna domowa o władzę pomiędzy synami Salmanasara III.