Bakırköy

Sinan Erdem Spor Salonu – hala sportowo-widowiskowa zlokalizowana w dzielnicy Bakırköy w Stambule w Turcji. Otwarty 23 kwietnia 2010 roku obiekt został wybudowany z okazji mistrzostw świata w koszykówce mężczyzn, które Turcja gościła w 2010. Trybuny hali mogą pomieścić 16 000 osób podczas meczów koszykówki oraz 22 000 widzów w czasie koncertów. W sąsiedztwie obiektu powstała hala lekkoatletyczna Ataköy Atletizm Salonu, która w 2012 była areną halowych mistrzostw świata. Oprócz tego w hali w latach 2011-2013 odbywał się turniej tenisowy będący zakończeniem sezonu w rozgrywkach kobiecych – WTA Tour Championships.

Ataköy Atletizm Salonu – hala sportowa przeznaczona do lekkoatletyki, zlokalizowana w dzielnicy Bakırköy w Stambule, w sąsiedztwie obiektu Sinan Erdem. Obiekt powstał z myślą o organizowanych w 2012 lekkoatletycznych halowych mistrzostw świata. Podczas zawodów trybuny obiektu będą mogły pomieścić 5040 widzów.

Oblężenie Konstantynopola (860) – pierwszy atak Rusów na Bizancjum, a zarazem w ogóle pierwsza znana wyprawa wojenna Rusów, która miała miejsce w roku 860. W kronice Nestora zapisany pod rokiem 6374 (według kalendarza bizantyjskiego, co dawałoby rok 866), jako wyprawa Askolda i Dira.

Zeytinburnu Stadyumu – stadion piłkarski w Stambule, w Turcji. Został otwarty w 1986 roku. Może pomieścić 12 700 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim piłkarze klubu Zeytinburnuspor.

Abdi İpekçi Arena – hala widowiskowo-sportowa zlokalizowana w Stambule w Turcji. Otwarta w 1986 gościła wiele wydarzeń zarówno sportowych jak i kulturalnych. Na co dzień w hali swoje mecze rozgrywają koszykarze Efes Pilsen Stambuł oraz Fenerbahçe Ülker. W 2010 r. odbyły się tu Mistrzostwa Świata w koszykówce. Właścicielem obiektu jest Turecka Federacja Koszykarska, niegdyś w hali swoje mecze rozgrywała kadra narodowa Turcji w koszykówce, jednak od 2010 roku drużyna narodowa przeniosła się do nowej hali Sinan Erdem Dome.

Złota Brama (gr. Chrysē Pylē, łac. Porta Aurea, tur. Altınkapı lub Yaldızlıkapı) – główna brama Konstantynopola, używana także do odbywania triumfów przez zwycięskich cesarzy i wodzów bizantyjskich. Bramy używano do odbywania triumfów aż do epoki Komnenów. W późniejszym okresie jedyną tego typu okazją było wkroczenie do miasta cesarza Michała VIII Paleologa 15 sierpnia 1261, tuż po odbiciu Konstantynopola z rąk łacinników. Początkowo w miejscu Złotej Bramy stał łuk triumfalny wybudowany około roku 388 za panowania cesarza Teodozjusza I. Upamiętniał on jego zwycięstwo nad Magnusem Maksymusem. W tym okresie stał on samotnie, daleko od murów Konstantynopola, wznosząc się nad drogą Via Egnatia. Łuk był wykonany w sposób bardzo wyszukany, zbudowano go z dużych, kwadratowych bloków wypolerowanego marmuru bez użycia zaprawy. Na całość składały się trzy łuki ozdobione ogromną liczbą rzeźb w tym wykonaną z brązu, ciągniętą przez słonie kwadrygą. Wrota były początkowo pokryte złotem, skąd pochodzi nazwa bramy, jednakże w roku 965 cesarz Nicefor II Fokas umieścił w ich miejscu zdobyte brązowe wrota z miasta Mopsuestia. Kiedy łuk triumfalny został włączony do murów Teodozjusza, dobudowana została zewnętrzna brama, która w następnych stuleciach została obłożona dwoma rzędami marmurowych płaskorzeźb. Zgodnie z opisem angielskiego podróżnika z XVIII wieku, płaskorzeźby te przedstawiały sceny mitologiczne. Od tego czasu płaskorzeźby zaginęły. Inne źródła podają, iż zewnętrzna brama była zwieńczona, statuą bogini Wiktorii, trzymającej w rękach koronę. Po upadku miasta w 1453 za kompleksem bramnym wybudowano fortecę Yedikule. Ponieważ główna brama była zwykle zamknięta, codzienny ruch odbywał się przez tzw. małą złotą bramę (gr.Mikra Chrysē Pylē), tur. Yedikule Kapısı. Na złotej bramie wzorowali się władcy Rusi Kijowskiej, którzy wybudowali monumentalne bramy o tej samej nazwie w Kijowie (patrz Złota Brama w Kijowie) oraz we Włodzimierzu.

Tekstilkent Plaza – największa w Europie placówka hurtu detalicznego wyrobów włókienniczych. Kompleks znajduje się w Stambule, w Turcji. Wysokość wynosi 168 m. Budynek został otwarty w 1999 i posiada 44 kondygnacje.

Yedikule (Zamek Siedmiu Wież, gre.: καστέλλιον) – zamek w Stambule w Turcji. Stanowi część murów miejskich dawnego Konstantynopola. Jeszcze przed wzniesieniem murów miejskich cesarz Teodozjusz I wzniósł w miejscu dzisiejszej twierdzy łuk triumfalny. Został on w latach 413–439 włączony do budowanych murów miejskich i stał się miejscem świętowania zwycięstw. Wieża przy bramie została obłożona marmurem, ozdobiono ją posągami z brązu i złota, a wrota złotem i odtąd nazywano ją „Złotą Bramą”. Była ona przeznaczona wyłącznie dla cesarza. U schyłku Bizancjum brama została zamurowana, by ułatwić obronę miasta. Pierwsza forteca za „Złotą Bramą” została wybudowana za panowania Jana I Tzimiskesa. Zwano go Pentapyrgion, ponieważ posiadał pięć wież. W trakcie czwartej wyprawy krzyżowej fort uległ zniszczeniu. Jan VI Kantakuzen w 1350 odbudował go. Fort zdobiło pięć wież, co wraz z dwiema wieżami „Złotej Bramy” dawało siedem, stąd nazywano go Heptapyrgion (Siedem Wież). W 1391 Jan V Paleolog został zmuszony przez sułtana Bajazyda I do zburzenia fortecy w zamian za nieoślepienie syna Jana V – Manuela. W 1434 za panowania Jana VIII Paleologa próbowano odbudować twierdzę, zostało to udaremnione przez sułtana Murada II. Po zdobyciu Konstantynopola sułtan Mehmed II Zdobywca odbudował twierdzę wraz z siedmioma wieżami: cztery wieże po wewnętrznej stronie murów oraz trzy po zewnętrznej. Twierdza zwana była odtąd Yedikule Hisar (Forteca Siedmiu Wież). Za panowania Mehmeda II forteca pełniła funkcję skarbca i najbardziej wysuniętej strażnicy miasta. Za panowania Murada III skarbiec został przeniesiony do pałacu, a zamek do 1831 była więzieniem dla mężów stanu i posłów. Po przegranej w 1620 roku wojsk Rzeczypospolitej w bitwie pod Cecorą w twierdzy przez trzy lata więziono Stanisława Koniecpolskiego, wówczas hetmana polnego koronnego. Wykupiło go dopiero w 1623 wielkie polskie poselstwo na czele z Krzysztofem Zbaraskim. W Yedikule w dniu 27 czerwca 1622 roku na polecenie sułtana zamordowano słynnego polskiego dowódcę Samuela Koreckiego herbu Pogoń.

Studion − klasztor w Konstantynopolu założony w 463 przez konsula Flawiusza Studiusa pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela na zachodnich obrzeżach miasta. Mnichów w nim mieszkających nazywano od jego imienia studytami.

Upadek Konstantynopola (gr. Άλωση της Κωνσταντινούπολης, trb. Alose tes Konstantinupoles) – we wtorek 29 maja 1453 roku wojska Imperium Osmańskiego zajęły Konstantynopol. Zdobycie miasta oraz śmierć ostatniego cesarza bizantyjskiego Konstantyna XI pociągnęły za sobą ostateczny upadek Cesarstwa wschodniorzymskiego. Zwycięstwo to dało Turkom panowanie nad wschodnim basenem Morza Śródziemnego i otworzyło drogę do podboju Europy powstrzymanego dopiero przez Jana III Sobieskiego pod Wiedniem w roku 1683. Zdobyte miasto stało się stolicą Imperium Osmańskiego i pozostało nią do powstania republiki w 1923. Turcy zaczęli też stosować w odniesieniu do miasta nazwę İstanbul (pl. Stambuł), która od 18 marca 1930 stała się jedyną oficjalną jego nazwą.

Chora (tur. Kariye Camii, gr. ἡ Ἐκκλησία του Ἅγιου Σωτῆρος ἐν τῃ Χώρᾳ) – meczet w Stambule w Turcji, a w przeszłości kolejno świątynia chrześcijańska, meczet i muzeum. Usytuowany w dystrykcie Edirnekapı. Znajdował się on poza murami miejskimi, stąd jego nazwa: „Kościół za murami” lub „Kościół na wsi”, czyli właśnie Chora.

Meczet Sultan Eyüp – jeden z najważniejszych dla muzułmanów meczetów w Stambule w Turcji. Znajduje się tuż przy murach miejskich, w pobliżu Złotego Rogu. Został zbudowany w 1458 jako pierwszy meczet w mieście po zdobyciu Konstantynopola przez Turków. Oryginalny meczet został zniszczony podczas trzęsienia ziemi, na jego miejscu wybudowano nowy w 1800. W meczecie znajdują się pamiątki po proroku Mahomecie. Meczet zbudowany jest na planie kwadratu i pokryty centralną kopułą, otoczoną ośmioma półkopułami. Dziedziniec otoczony jest z trzech stron 12 kolumnami, na nich spoczywa 13 kopuł. Oprócz meczetu znajduje się tu również medresa, karawanseraj, łaźnia, kuchnia dla ubogich. Naprzeciwko meczetu znajduje się mauzoleum w którym pochowano jednego z przyjaciół Mahometa - Eyüpa el Ensari. Grób został odnaleziony w trakcie oblężenia Konstantynopola przez Turków w 1453 dzięki widzeniu, jakie miał Akszemsettin- nauczyciel sułtana Mehmeda Zdobywcy. W mauzoleum dominującymi kolorami na dekorowanych fajansem ścianach jest zieleń i błękit. Samo mauzoleum zbudowane jest na planie ośmiokąta z pojedynczą kopułą. Meczet jest otoczony cmentarzem.