Bielsko-Biała Mikuszowice

Kościół św. Barbary w Bielsku-Białej – zabytkowy kościół katolicki w Bielsku-Białej, znajdujący się w dzielnicy Mikuszowice Krakowskie, przy ul. Cyprysowej. Jest kościołem parafialnym (parafia św. Barbary) i należy do diecezji bielsko-żywieckiej (Dekanat Bielsko-Biała III – Wschód). Drewniana świątynia powstała w 1690 r. i jest przykładem dawnego wiejskiego budownictwa sakralnego w stylu śląsko-małopolskim. Kościół znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej województwa śląskiego na trasie głównej.

Parafia pw. Świętej Barbary w Bielsku-Białej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bielsku-Białej. Należy do Dekanatu Bielsko-Biała III – Wschód diecezji bielsko-żywieckiej. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych.

Górnośląska Chorągiew Harcerzy ZHR – jednostka terytorialna Organizacji Harcerzy ZHR. Zrzesza hufce, związki drużyn i drużyny ZHR działające na terenie, Bytomia, Raciborza, Bielska-Białej, Czechowic-Dziedzic i województwa śląskiego, do 22 maja 2003 roku także województwa opolskiego. Chorągiew tworzy: 1 hufiec, 2 związki drużyn, (2012).

Mikuszowice (niem. Ni(c)kelsdorf, czes. Mikušovice) – dzielnica zwyczajowa Bielska-Białej położona w południowej części miasta, w Bramie Wilkowickiej, u podnóża Beskidu Śląskiego (Kozia Góra, Równia, Górna Równia) i Beskidu Małego (Łysa Góra). Dzieli się na Mikuszowice Śląskie i Mikuszowice Krakowskie, granica między nimi przebiega na rzece Białej. Obie części zostały włączone w skład Bielska-Białej z dniem 1 stycznia 1969, wcześniej stanowiły odrębne miejscowości – Mikuszowice Krakowskie zawsze jako wieś, natomiast Mikuszowice Śląskie jako wieś, a następnie w latach 1958–1968 jako osiedle typu miejskiego (pod nazwą Mikuszowice). Przeważa tu rozproszona zabudowa mieszkalna. Na terenie Mikuszowic Śląskich znajduje się kampus Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego oraz Bielskie Błonia, a Mikuszowice Krakowskie znane są z zabytkowego drewnianego kościoła św. Barbary. Osiedle administracyjne Mikuszowice Krakowskie odpowiada historycznym granicom miejscowości, do osiedla Mikuszowice Śląskie należy ponadto niemal cała Olszówka i rozległe obszary górskie, będące historycznie oraz w podziale katastralnym częścią Kamienicy i Bystrej.

Parafia pod wezwaniem Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bystrej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bystrej (Śląskiej). Należy do dekanatu Bielsko-Biała II – Stare Bielsko diecezji bielsko-żywieckiej. Erygowana w 1981. Duszpasterstwo w niej prowadzą księża Salwatorianie (SDS).

Wydział Inżynierii Materiałów, Budownictwa i Środowiska Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego – jeden z pięciu wydziałów Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego.

Wydział Zarządzania i Transportu Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego – jeden z pięciu wydziałów wchodzących w skład Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego.

Kompleks skoczni narciarskich LKS Klimczok – skocznie narciarskie znajdujące się administracyjnie w granicach miasta Bielsko-Biała, położone obok siebie – o rozmiarach skoczni kolejno HS-31 i HS-19. Teren, na którym znajduje się kompleks obiektów, dzierżawiony jest przez gminę Wilkowice, która udostępniła kompleks klubowi sportowemu LKS Klimczok, pochodzącego z Bystrej, na pięć lat. Obiekty zostały wybudowane w latach 2009–2010 przez zakopiańskie przedsiębiorstwo kierowane przez byłego skoczka narciarskiego Jana Kowala i spełniają najnowsze wymagania FIS. Obecne obiekty zostały zbudowane w miejscu starej zniszczonej skoczni. Oba są kryte igelitem, co umożliwia skoki również poza sezonem zimowym. Zeskoki obu skoczni łączą się ze sobą. Obok zeskoku znajduje się pięcioosobowa wieża sędziowska z miejscem na biuro i zaplecze dla zawodników. Uroczyste otwarcie skoczni odbyło się we wrześniu 2010 roku. W planach jest budowa trzeciej skoczni narciarskiej o rozmiarze HS-60.

Wydział Budowy Maszyn i Informatyki Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego – jeden z pięciu wydziałów wchodzących w skład Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego. Wydział posiada pełnię praw akademickich, dzięki czemu ma prawo do nadawania stopnia naukowego doktora i doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie Budowa i Eksploatacja Maszyn. Może również występować z wnioskami o nadanie tytułu naukowego profesora. Siedziba Wydziału Budowy Maszyn i Informatyki mieści się w Kampusie Głównym UBB przy ul. Willowej 2, w dzielnicy Mikuszowice.

Uniwersytet Bielsko-Bialski (UBB) – publiczna szkoła wyższa z siedzibą w Bielsku-Białej, utworzona 1 października 2001 roku z przekształcenia istniejącej od 1969 filii Politechniki Łódzkiej. Do 1 września 2023 działała pod nazwą Akademia Techniczno-Humanistyczna (ATH). Kształci 7282 studentów na kierunkach technicznych i humanistycznych. Uczelnia posiada pełne prawa akademickie. Od 1989 roku ma prawo do nadawania tytułu doktora, a od 1999 roku doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie Budowa i Eksploatacja Maszyn. Może również występować z wnioskami o nadanie tytułu naukowego profesora. Według webometrycznego rankingu uniwersytetów świata ze stycznia 2015, pokazującego zaangażowanie instytucji akademickich w Internecie, uczelnia zajmuje 21. miejsce w Polsce wśród uczelni technicznych, a na świecie 3772. pośród wszystkich typów uczelni.

Wydział Humanistyczno-Społeczny Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego (WHS UBB) – jeden z 5 wydziałów Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego, powstały w 2001 roku wraz z przekształceniem filii Politechniki Łódzkiej w tym mieście w samodzielną uczelnię. Kształci studentów na trzech podstawowych kierunkach zaliczanych do nauk humanistyczno-społecznych, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych. Wydział Humanistyczno-Społeczny jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajduje się 6 katedr. Siedziba wydziału znajduje się w Kampusie Głównym ATH przy ul. Willowej 2, w dzielnicy Mikuszowice. Aktualnie zatrudnionych jest 79 pracowników naukowo-dydaktycznych (z czego 8 na stanowisku profesora zwyczajnego, 12 na stanowisku profesora nadzwyczajnego ze stopniem doktora habilitowanego, 44 adiunktów ze stopniem doktora oraz 15 na stanowisku asystenta z tytułem zawodowym magistra.

Brama Wilkowicka (ok. 415 m n.p.m.) – szerokie na ok. 5 km obniżenie między Beskidem Śląskim na zachodzie a Beskidem Małym na wschodzie, będące swego rodzaju rozległą przełęczą w wododziale górnej Wisły i Soły. Powstało w miejscu zmniejszonej odporności skał pomiędzy dwoma uskokami tektonicznymi, z których jeden ogranicza od wschodu Beskid Śląski, a drugi pokrywa się z zachodnią granicą Beskidu Małego (ściślej: grupy Magurki Wilkowickiej). W części południowej obniżenie to budują głównie morskie osady mioceńskie, wkraczające tu z Kotliny Żywieckiej, zaś w części północnej górnokredowe utwory serii śląskiej. Rozległa i niska Brama Wilkowicka od najdawniejszych czasów była ważnym przejściem przez pierwsze od północy pasmo Beskidów. Przez nią napływali pierwsi osadnicy do Kotliny Żywieckiej, później wiódł tędy szlak handlowy, łączący Śląsk z Węgrami. W latach 1818–1820 władze austriackie wybudowały nową drogę z Białej do Żywca, zaś w 1878 r. przez Bramę Wilkowicką przejechał pierwszy pociąg z Bielska do Żywca. Obecnie przez zachodnią część Bramy biegnie również droga, łącząca Bielsko-Białą przez Bystrą i Buczkowice ze Szczyrkiem. 24 lipca 2015 roku oddano do ruchu odcinek drogi ekspresowej S69 od węzła Buczkowice do Żywca. Tym samym uruchomiono ruch na odcinku Bielsko-Biała - Żywiec, biegnący między innymi przez Bramę Wilkowicką. Obecnie jest to odcinek drogi ekspresowej S1 Bielsko-Biała-Żywiec, o łącznej długości 15,56 km.