Karpacz

Parafia Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Karpaczu – parafia rzymskokatolicka w dekanacie mysłakowickim, w diecezji legnickiej. Jej proboszczem jest ks. dr Paweł Oskwarek. Obsługiwana przez księży diecezjalnych. Erygowana w 1920.

Kościół Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Karpacz diecezji legnickiej.

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Karpaczu – zabytkowy kościół rzymskokatolicki znajdujący się w Karpaczu.

Muzeum Sportu i Turystyki w Karpaczu – gromadzi eksponaty, dokumenty i wszelkie pamiątki związane z rozwojem sportu, turystyki i ochrony przyrody w terenie Karkonoszy. Placówka mieści się w zabytkowych domu przysłupowym, pochodzącym z XVIII wieku. Uroczyście otwarte 4 września 1974, do końca 2011 zwiedzone przez 1.358.169 osób. Do 2002 muzeum było oddziałem Muzeum Sportu i Turystyki w Warszawie, od 1 stycznia 2003 jest instytucją kultury samorządu województwa dolnośląskiego. Muzeum gromadzi zabytki w zakresie kultury fizycznej, turystyki i krajoznawstwa, w szczególności odznaki, nagrody, znaczki, plakaty, monety, sztandary, stroje i sprzęt sportowy, akcesoria podróżne, dzieła sztuki o tematyce sportowej, fotografie, filmy, książki, czasopisma i archiwalia. Wystawa stała obejmuje trzy działy: Geneza i rozwój turystyki w Karkonoszach ze szczególnym uwzględnieniem turystyki polskiej Zgromadzone tu eksponaty i zdjęcia dokumentują najważniejsze przejawy działalności gospodarczej, ułatwiającej i przyspieszającej „zdobywanie” gór: pracę górników, hutników, drwali, pasterzy i zielarzy. Kolorowa, ceramiczna rzeźba przedstawia współczesną wersję legendarnego „Ducha Gór” – Rzepióra. Dawne ryciny i oryginalny sprzęt informują o specyficznych sposobach podróżowania w Karkonoszach w XIX wieku, m.in. o noszeniu turystów w góry w specjalnych lektykach. Osobny fragment działu poświęcony jest roli, jaką odegrali Polacy w rozwoju tych ziem. Znaleźć tu można podobizny wybitnych Polaków, którzy przebywali w Karkonoszach, wybrane wpisy z ksiąg pamiątkowych wykładanych w schroniskach (XVIII i XIX w.) i samą Księgę Śnieżki. Rozwój sportów zimowych w Karkonoszach Karkonosze są regionem, gdzie rozwinęły się głównie sporty zimowe – wśród nich saneczkarstwo. Po II wojnie światowej Karpacz stał się centrum sportu bobslejowego i saneczkowego w Polsce. W Karkonoszach organizuje się również wiele zawodów i rajdów narciarskich; ożywioną działalność rozwijają alpiniści. Eksponaty zgromadzone w tym dziale pozwalają prześledzić rozwój sprzętu sportowego, poczynając od najstarszych egzemplarzy nart, karpli, sanek i bobslejów. Znajduje się tu również wiele trofeów sportowych wybitnych zawodników, a także dokumentów i pamiątek osobistych zasłużonych działaczy. Ochrona przyrody Różnorodne eksponaty i barwne diapozytywy w sali wystawowej oraz alpinarium otaczające muzeum przedstawiają środowisko przyrodnicze Karkonoszy. Prezentowane są okazy świata roślinnego i zwierzęcego, a także mówiące o geologii i klimacie regionu. Ekspozycje czasowe Obok wystawy stałej prezentowane są w sali na I piętrze stale zmieniające się ekspozycje czasowe, związane tematycznie z programem działalności muzeum.

Płóczki (niem. Querseiffen) - część Karpacza, zwana też Zarzeczem, leżąca w województwie dolnośląskim, w powiecie karkonoskim.

Muzeum Zabawek w Karpaczu – jedna z atrakcji turystycznych Karpacza, znajdująca się w budynku dawnego dworca kolejowego w Karpaczu. Do 2011 mieściło się w dzielnicy Karpacz Górny przy ulicy Karkonoskiej 5. Muzeum zostało powołane uchwałą Rady Miejskiej w Karpaczu 28 lutego 1995. Znajdują się w nim eksponaty ze zbiorów Henryka Tomaszewskiego – twórcy Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Zbiory te zostały przekazane Gminie Karpacz aktem darowizny w 1994 roku. Zgromadzone zabawki prezentowane są w muzeum w gablotach, zaprojektowanych i ręcznie malowanych przez Kazimierza Wiśniaka. Gościem Muzeum Zabawek w Karpaczu był, zaprzyjaźniony z Henrykiem Tomaszewskim, poeta Tadeusz Różewicz. Świadectwem pobytu Różewicza w tym miejscu jest wiersz „W gościnie u Henryka Tomaszewskiego w Muzeum Zabawek”.

Garb (niem. Keulige Berg, 701 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Śląskiego Grzbietu. Położony jest w północno-zachodniej części Śląskiego Grzbietu, w obrębie Karpacza. Oddziela centrum Karpacza od Wilczej Poręby. Na północnym zachodzie łączy się z Pohulanką. Zbudowany z granitu karkonoskiego.

Pohulanka (niem. Die Lehne, 715 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach, w obrębie Karkonoskiego Padołu Śródgórskiego. Pohulanka położona jest we wschodniej części Karkonoskiego Padołu Śródgórskiego, w Karpaczu, pomiędzy centrum, Wilczą Porębą i Skalnym Osiedlem. Częściowo porośnięta lasem, od północy wkracza zabudowa pensjonatowa. Na południowym zboczu znajduje oświetlony stok narciarski z wyciągiem orczykowym.

Karpacz – nieczynna stacja kolejowa w Karpaczu, w powiecie karkonoskim; w województwie dolnośląskim, w Polsce. Od 2012 siedziba Miejskiego Muzeum Zabawek i biblioteki miejskiej.

Karpatka (niem. Heidelberg, 727 m n.p.m.) – szczyt w Karkonoszach w obrębie Karkonoskiego Padołu Śródgórskiego. Wzniesienie znajduje się we wschodniej części Karkonoskiego Padołu Śródgórskiego, w Karpaczu, pomiędzy jego centrum, Karpaczem Górnym a Płóczkami. Na zachodzie łączy się z Saneczkową. Od północy opływa je Dziki Potok, a od południa Łomnica. Zbudowane jest z granitu karkonoskiego i zalesione. W XVII wieku poszukiwano tu złóż srebra. Na północnym zboczu znajdowały się trzy sztolnie, które były eksploatowane do 1720 roku. Pod szczytem i na południowych zboczach znajdują się liczne skałki.

Karkonoskie Tajemnice – interaktywna wystawa, znajdująca się w Karpaczu przy ul. Mickiewicza 1a. Poświęcona postaci Ducha Gór oraz legendom Karkonoszy. Celem ekspozycji jest edukowanie i inspirowanie do odkrywania nieznanych przekazów na temat historii i wierzeń Dolnego Śląska. Obiekt jest otwarty dla publiczności od 2011 roku.

Zapora na Łomnicy – półkolista zapora wodna, z pięcioma przelewami, na rzece Łomnica, w Karpaczu. Zapora zbudowana jest z granitowych bloków, korona ma długość około 105 m, powstała w latach 1910 – 1915. Ma pojemność nominalną 540.000 m³. Przyczyną, dla której została zbudowana, była katastrofalna powódź z 1897 roku. Utworzony przez nią zbiornik wodny gromadzi nie tylko nadmiar wód opadowych, ale też rumosz skalny. Korona zapory udostępniona jest dla ruchu pieszego i prowadzi przez nią czerwony szlak turystyczny.