Katastrofa lotu Air Florida 90

Twin Bridges Motor Hotel, Twin Bridges Marriott – nieistniejący budynek w hrabstwie Arlington, w stanie Wirginia. Pierwszy obiekt noclegowy obsługiwany przez Marriott Corporation, największą sieć hotelową na świecie. Otworzony 18 stycznia 1957, krótko przed drugą kadencją prezydenta Dwighta Eisenhowera. Rozebrany został w roku 1990.

Jefferson Memorial – waszyngtoński pomnik poświęcony trzeciemu prezydentowi Stanów Zjednoczonych Thomasowi Jeffersonowi, jednemu z ojców założycieli. Budynek w stylu neoklasycystycznym zaprojektował John Russell Pope. Wzniósł go John McShain. Budowę rozpoczęto w 1939, prace ukończono w 1943. Brązową statuę prezydenta wstawiono w 1947. Pomnik-budowla znajduje się pod opieką agencji federalnej National Park Service, a dokładniej jego sekcji National Mall and Memorial Parks. W 2007 znalazła się na czwartym miejscu listy America’s Favorite Architecture, opracowywanej przez American Institute of Architects.

Pomnik Weteranów Wojny w Korei (ang. Korean War Veterans Memorial) – pomnik zlokalizowany w Waszyngtonie, w parku National Mall, mający upamiętniać żołnierzy biorących udział w walkach podczas wojny koreańskiej. Kongres Stanów Zjednoczonych zatwierdził jego budowę 28 października 1986. Oficjalne otwarcie nastąpiło w 1995 roku, w 42. rocznicę rozejmu, stanowiącego zakończenie działań wojennych; dokonał go prezydent Bill Clinton. Pomnik ten ma trójkątną postać; w jego wnętrzu znajduje się 19 figur, wykonanych ze stali nierdzewnej, z których każda jest większych rozmiarów niż człowiek. Przedstawiają one żołnierzy amerykańskich na patrolu: 15 piechurów, 2 marines, 1 medyka, 1 członka sił powietrznych. Są w pełni uzbrojeni, teren, na którym zostali umiejscowieni przypomina szatę leśną Korei. Od północy ograniczony jest ścieżką, od południa granitową ścianą, na której znajdują się zdjęcia przedstawiające ludzi biorących udział w tej wojnie. Trzecie ramię trójkąta, zwrócone w stronę Mauzoleum Abrahama Lincolna pozostaje otwartą przestrzenią.

Departament Obrony Stanów Zjednoczonych (ang. United States Department of Defense; od 5 września 2025 także: Departament Wojny Stanów Zjednoczonych – ang. United States Department of War) – resort rządu Stanów Zjednoczonych, na którym spoczywa obowiązek koordynowania i nadzorowania agencji i funkcji rządu, wiążących się z bezpieczeństwem narodowym i siłami zbrojnymi. Na czele departamentu stoi sekretarz obrony, który jest członkiem gabinetu prezydenta. Misją Departamentu Obrony jest zapewnienie „sił wojskowych potrzebnych do powstrzymania wojny i zapewnienia bezpieczeństwa narodu”. Według danych na połowę 2022, Departament Obrony Stanów Zjednoczonych jest największym pracodawcą na świecie, zatrudniając łącznie 2,87 mln ludzi, wojskowych oraz cywilów.

Pentagon (z ang. „pięciokąt”) – siedziba Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych, stąd też „Pentagonem” jest często określany sam Departament Obrony. Zbudowany w pierwszych latach II wojny światowej, budynek otwarto 15 stycznia 1943. Jest to największy pod względem kubatury i liczby pomieszczeń budynek biurowy na świecie, niebędący wieżowcem. Stoi w Arlington w stanie Wirginia. Po drugiej stronie rzeki Potomak znajduje się główna dzielnica rządowa Waszyngtonu. W budynku pracuje 23 tysiące pracowników wojskowych i cywilnych oraz 3 tysiące personelu pomocniczego. Budynek ma 5 pięter, a każde piętro ma pięć korytarzy okrążających cały budynek. Centralny dziedziniec budynku liczący 5 akrów (20 000 m²) jest największym w siłach zbrojnych USA otwartym terenem, gdzie obowiązuje zakaz salutowania i noszenia na głowie czapek wojskowych. Normalnie w Siłach Zbrojnych USA istnieje obowiązek noszenia czapek i salutowania na terenach otwartych. Dziedziniec ten jest też często nazywany ground 0, która to nazwa pochodzi z czasów zimnej wojny, gdyż był to najbardziej oczywisty cel ataku radzieckiej rakiety balistycznej z głowicą atomową. Na samym środku dziedzińca znajdowała się kawiarnia i bar przekąskowy o nazwie Ground Zero Cafe, zastąpiona w 2008 roku przez The Center Courtyard Cafe. Na południe od Pentagonu znajdują się Pentagon City i Crystal City, dwie luksusowe dzielnice mieszkaniowo-handlowe. Arlington National Cemetery znajduje się na północ od budynku. Przy jednym z wejść do budynku znajduje się stacja „Pentagon” metra waszyngtońskiego, łączącego jego niebieską i żółtą linię.

Staw przed Mauzoleum Lincolna (ang. Lincoln Memorial Reflecting Pool) – największa z waszyngtońskich sadzawek lustrzanych (ang. reflecting pools), znajdująca się w National Mall. Powstała według projektu Henry'ego Bacona w latach 1922–1923, tuż po wzniesieniu Mauzoleum Abrahama Lincolna.

National World War II Memorial – pomnik zadedykowany Amerykanom, którzy służyli w siłach zbrojnych i jako cywile, podczas II wojny światowej. Składa się z 56 filarów i pary łuków, otaczających plac z fontanną w centrum. Pomnik znajduje się w National Mall w Waszyngtonie, pomiędzy Pomnikiem Lincolna a Pomnikiem Waszyngtona. Został odsłonięty 29 kwietnia 2004. Zarządzany jest przez National Park Service. Każdego roku pomnik odwiedza ponad 4.4 miliona osób.

Lot 77 linii American Airlines (ang. American Airlines Flight 77) – rejs jednego z porwanych podczas zamachów z 11 września 2001 roku samolotów, który został wykorzystany przez pięciu terrorystów z Al-Ka’idy do ataku na Pentagon – siedzibę Amerykańskiego Departamentu Obrony. Był to trzeci rozbity tego poranka samolot, trzydzieści cztery minuty po uderzeniu drugiego samolotu w World Trade Center.

United States Holocaust Memorial Museum – amerykańskie muzeum będące jednocześnie oficjalnym pomnikiem upamiętniającym Holokaust. Znajduje się w Waszyngtonie i jest położone w bezpośrednim sąsiedztwie National Mall. Jest poświęcone ludziom z całego świata, którzy mieli odwagę przeciwstawić się nienawiści, ludobójstwu, jak również wszystkim tym, którzy stoją na straży ludzkiej godności i działają na rzecz wzmacniania demokracji. Muzeum uroczyście otwarto 22 kwietnia 1993, a spośród bohaterów II wojny światowej, zaproszono Jana Karskiego, polskiego Sprawiedliwego będącego wtedy jedynym człowiekiem na świecie, który był jednocześnie więźniem i ofiarą nazistowskich tortur, świadkiem Holokaustu i dyplomatą wysłanym w czasie wojny do prezydenta USA z misją przeciwdziałania Holokaustowi. W 2008 United States Holocaust Memorial Museum dysponowało budżetem 78,7 mln USD (w tym 47,3 mln USD ze źródeł federalnych oraz 31,4 mln USD pochodzących z darowizn przekazanych przez osoby prywatne) i zatrudniało ponad 500 pracowników (w tym około 400 zatrudnionych na umowę o pracę i 125 zatrudnionych w oparciu umowy zlecenia), 650 wolontariuszy; współpracowało z 91 osobami, które przeżyły Holokaust oraz posiadało 175 tys. członków wspierających. Lokalne oddziały Muzeum znajdują się w Nowym Jorku, Bostonie, Boca Raton, Chicago, Los Angeles oraz Dallas. Muzeum jest uważane za drugą najbardziej popularną atrakcję turystyczną w Waszyngtonie, zaraz za National Air and Space Museum. W ciągu pierwszych 10 lat (do 2002) muzeum odwiedziło blisko 20 mln zwiedzających, w tym 5,8 mln dzieci, 2,4 mln turystów zagranicznych i 14,2 mln ludzi narodowości innej niż żydowska. W tym czasie w Muzeum złożyły wizyty również głowy państw, reprezentujące 73 kraje świata, jak również ponad 2 tys. zagranicznych urzędników ze 130 państw. Wśród eksponatów znajduje się ponad 8 tys. znalezisk archeologicznych i dzieł sztuki (pracy ręcznej), 20 milionów materiałów archiwalnych, ponad 7 tys. dzieł historii mówionej, 630 godzin filmów historycznych i dokumentalnych oraz jedna z największych na świecie kolekcji fotografii dotyczących II wojny światowej, Holokaustu i Żydów, ale również wielka kolekcja dokumentów historycznych na temat historii Polaków w tym kolekcja polskich fotografii i filmów Juliena Bryana. Rejestr Ocalałych Meedów (Benjamin and Władka Meed Registry of Holocaust Survivors) dysponuje listą ponad 200 tys. osób ocalałych z Holokaustu oraz ich rodzin, którzy pochodzą z 49 stanów USA oraz 60 państw świata. Zbiory biblioteki szacowane są na 50 tys. publikacji w ponad 15 językach. Remember the Children: Daniel’s Story jest wystawą dla dzieci i młodzieży. Daniel jest fikcyjnym żydowskim nastolatkiem z Niemiec. Trafia do Litzmannstadt Ghetto, a podczas jego likwidacji w 1944 do obozów Auschwitz i Buchenwald. Z wystawą powiązana jest książka Carol Matas Daniel's Story.

Vietnam Veterans Memorial (pomnik Weteranów Wojny w Wietnamie, pomnik Weteranów Wojny Wietnamskiej) – narodowy pomnik w Waszyngtonie czczący pamięć żołnierzy amerykańskich sił zbrojnych, którzy zginęli w czasie wojny wietnamskiej. Główna część pomnika została ukończona w 1982 i mieści się w Constitution Gardens, w pobliżu mauzoleum Abrahama Lincolna. Pomnik składa się z trzech oddzielnych części: Three Soldiers, Vietnam Women's Memorial i Vietnam Veterans Memorial Wall, który jest najbardziej znaną częścią pomnika. Mur jest zbudowany z dwóch ścian z czarnego granitu i ma około 75 m długości. Są w nim wyryte, w kolejności chronologicznej, nazwiska żołnierzy poległych w wojnie wietnamskiej - do 2003 zarejestrowano 58325 nazwisk. Ściany są osadzone w gruncie - w najwyższym punkcie wystają z niego na 3 m, w najniższym na 20 cm. Granitowa płyta od lewej strony staje się coraz wyższa, co symbolizuje coraz większe zaangażowanie Stanów Zjednoczonych w konflikt. Granit został specjalnie sprowadzony z Bengaluru w Indiach. Jedna ze ścian wychodzi na pomnik Jerzego Waszyngtona, druga na mauzoleum Abrahama Lincolna. Wzdłuż ścian znajduje się ścieżka dla zwiedzających. Memorial Wall został zaprojektowany przez 21-letnią studentkę architektury z Uniwersytetu Yale, Maya Ling Lin, która zwyciężyła w narodowym konkursie na projekt pomnika. 6 maja 1981 jury złożone z architektów i rzeźbiarzy jednogłośnie wybrało projekt Lin spośród 1421 prac. Położenie kamienia węgielnego miało miejsce 26 marca 1982, a otwarcie 13 listopada 1982, po przemarszu tysięcy weteranów wojny wietnamskiej. W projekcie brakuje wielu elementów typowych dla tradycyjnych pomników wojennych, jak patriotyczne inskrypcje, postacie bohaterów (chociaż statua The Three Soldiers została dodana do kompleksu w 1984, a Vietnam Women's Memorial w 1993, w pewnej mierze na skutek niezadowolenia niektórych osób z pierwotnego projektu). Nazwiska są wymienione w kolejności dat śmierci żołnierzy, bez informacji o stopniu wojskowym, jednostce i odznaczeniach. Pomnik otaczały z początku kontrowersje – niektórzy weterani utrzymywali, że jest niestosowny i niewystarczająco patriotyczny. Jednak z czasem pomnik stał się jednym z najchętniej odwiedzanych miejsc w Waszyngtonie.

Federalna Komisja Łączności (ang. Federal Communications Commission, FCC) – amerykańska agencja regulująca zasady wykorzystania częstotliwości radiowych dla celów związanych z komunikacją. Pierwotnym celem funkcjonowania agencji było zaprowadzenie porządku w dziedzinie komunikacji telegraficznej i radiowej. Z czasem rozszerzono jej kompetencje o radiofonię, telekomunikację i wszystkie formy telewizji. Posiada liczne zadania o charakterze regulacyjno-kontrolnym. Przydziela częstotliwości i koncesje. Ma również prawo inicjatywy ustawodawczej. Powstała w 1934 w oparciu o Communications Act (ustawa o środkach łączności). Oficjalnie organ autonomiczny, ale nie można go oddzielić od podstawowego ośrodka władzy w USA. Skład 5-osobowy (do 1983 – 7-osobowy), wybierany przez prezydenta, za aprobatą senatu.

Marsz na Waszyngton (ang. March on Washington for Jobs and Freedom) – wydarzenie w historii Stanów Zjednoczonych, które miało miejsce 28 sierpnia 1963 w Waszyngtonie. Jego celem było podniesienie płacy minimalnej i zniesienia segregacji rasowej.