Synagoga w Poznaniu (ul. Żydowska 15/18)

Pożar Akwawitu – pożar zakładów spożywczych (produkujących alkohole) Akwawit, który miał miejsce z 19–20 maja 1937 na Grochowych Łąkach w Poznaniu, pomiędzy narożnikiem ul. Bóżniczej i Grochowych Łąk a współczesnym lodowiska Bogdanka, na tyłach kościoła św. Wojciecha.

Grochowe Łąki – część Garbar w Poznaniu, zlokalizowana w rejonie obecnych ulic Grochowe Łąki i Bóżniczej, w obrębie Osiedla Stare Miasto.

Lodowisko Bogdanka – sztuczne lodowisko w Poznaniu.

Fabryka wódek Franza Kantorowicza – wytwórnia wódek i innych napojów alkoholowych należąca początkowo do Franza Kantorowicza, funkcjonująca w Poznaniu od 1823 do 1968.

Rzeźnia na Garbarach w Poznaniu (Rzeźnia Miejska, Stara Rzeźnia, dawniej: rzezalnia) – dawny miejski zakład rzeźniczy wzniesiony w latach 1897–1900 w Poznaniu na Garbarach, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa wielkopolskiego.

Kościół pw. św. Wojciecha w Poznaniu – świątynia wznosząca się na Wzgórzu św. Wojciecha, w dzielnicy Święty Wojciech, w Poznaniu. Od 2017 r. wielkopostny kościół stacyjny.

Parafia pw. św. Wojciecha w Poznaniu – rzymskokatolicka parafia w archidiecezji poznańskiej w dekanacie Poznań – Stare Miasto. Jedna z najstarszych parafii miasta Poznania.

XII Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie (zwane także Dwunastką) – liceum ogólnokształcące umiejscowione przy ul. gen. Tadeusza Kutrzeby 8 w centrum Poznania. Liceum posiada klasy o profilu przyrodniczo-ekonomicznym, humanistyczno-artystycznym, historyczno-prawniczym, biologiczno-medycznym oraz politechnicznym.

Kamienica przy ul. Garbary 97/99 – kamienica zlokalizowana w Poznaniu, na Garbarach, przy ul. Garbary 97/99 (zachodnia pierzeja).

Cmentarz ewangelicki na Świętym Wojciechu w Poznaniu (zwany dysydenckim) – nieistniejący cmentarz położony dawniej na terenie Świętego Wojciecha w Poznaniu.

Ulica Działowa (dawniej: Plac Działowy) – jednojezdniowa ulica z kontrapasem rowerowym o długości 252 metrów, w centrum Poznania, pomiędzy Wzgórzem Świętego Wojciecha na północy, a ulicami Solną i Wolnicą, a także Placem Wielkopolskim na południu.

Kantor Krzyżanowskiego – dawny budynek handlowy przedsiębiorstwa budowlanego założonego przez Antoniego Krzyżanowskiego w 1835, które szybko rozwijało się i zdobywało uznanie, zyskując jednocześnie prestiżowe zlecenia w mieście i okolicach. Dzięki współpracy z wielkopolskimi rzeźbiarzami w ofercie Krzyżanowskiego pojawiły się elementy sztukatorskie, nagrodzone m.in. na wystawie w Londynie w 1862. Celem zareklamowania przechodniom, nowym, potencjalnym klientom oraz władzom miejskim swoich wyrobów, w 1882 Krzyżanowski wzniósł przy ówczesnej Tamie Garbarskiej kantor o oryginalnej bryle. Budynek jest ozdobiony fragmentami sztukaterii, rzeźbami i innymi elementami. Gmach przetrwał zmiany właścicieli, koleje historii i w niemal niezmienionej formie stoi w Poznaniu przy dzisiejszej ulicy Garbary 96. Z uwagi na bardzo zły stan techniczny w 1978 uznany został przez Urząd Miasta za przeszkodę w rozbudowie ulicy Garbary i przeznaczony do rozbiórki. W obronie obiektu wystąpiło Stowarzyszenie Historyków Sztuki i Stowarzyszenie Architektów Polskich. Wojewódzki Konserwator Zabytków wstrzymał wówczas rozbiórkę, a w 1979 kantor został wpisany do rejestru zabytków. Nakazano też jego rekonstrukcję. W 1981 budynek przeszedł na własność państwa, a Pracownie Konserwacji Zabytków ukończyły remont z przeznaczeniem na własną Pracownię Dokumentacji Naukowej.