Fort II Twierdzy Warszawa

Lądowisko Babice – lądowisko sanitarne w Warszawie, w dzielnicy Bemowo, położone na terenie lotniska Warszawa-Babice. Stanowi bazę Lotniczego Pogotowia Ratunkowego. Przeznaczone jest do wykonywania startów i lądowań śmigłowców sanitarnych i ratowniczych w dzień i w nocy o dopuszczalnej masie startowej 5700 kg. Zarządzającym lądowiskiem jest Centrum Usług Logistycznych Lotniska Warszawa-Babice. W roku 2011 zostało wpisane do ewidencji lądowisk Urzędu Lotnictwa Cywilnego pod numerem 90.

Lotnicze Pogotowie Ratunkowe – podmiot leczniczy niebędący przedsiębiorcą prowadzony w formie samodzielnego publicznego zakładu opieki zdrowotnej podległy Ministrowi Zdrowia, zajmujący się w polskim systemie opieki zdrowotnej udzielaniem świadczeń zdrowotnych w ramach ratownictwa medycznego, w tym wykonywaniem medycznych czynności ratunkowych, oraz wykonywaniem lotniczego transportu sanitarnego. Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej Lotnicze Pogotowie Ratunkowe powstał w 2000 roku. Zarządzeniem ministra zdrowia z 9 listopada 2016 r. nastąpiła zmiana nazwy podmiotu na „Lotnicze Pogotowie Ratunkowe”.

Lotnisko Warszawa-Babice, zwyczajowo Lotnisko Bemowo (kod ICAO: EPBC) – lotnisko w Warszawie, znajdujące się w dzielnicy Bemowo, przy granicy z dzielnicą Bielany. Lotnisko zarządzane jest przez Centrum Usług Logistycznych „Lotnisko Warszawa-Babice”, wchodzące w skład grupy Centrum Usług Logistycznych (instytucja gospodarki budżetowej podległa Ministerstwu Spraw Wewnętrznych i Administracji, której organem założycielskim jest Komendant Główny Policji). Do użytkowników lotniska należą m.in. Aeroklub Warszawski, Lotnicze Pogotowie Ratunkowe oraz kilka szkół pilotażu.

CEMAT ’70 Centrum Naukowo-Produkcyjne Materiałów Elektronicznych S.A. – powstały w 1978 roku zakład doświadczalny, początkowo działający jako przedsiębiorstwo państwowe Centrum Naukowo-Produkcyjne Materiałów Elektronicznych Unitra-CEMAT, którego podstawową działalnością była produkcja materiałów wysokiej czystości dla potrzeb elektroniki oraz produkcja syntetycznych kamieni szlachetnych. W latach 80. i 90. stanowiło trzon zaopatrzenia materiałowego i podzespołowego polskiego przemysłu elektroenergetycznego i elektronicznego. Należało do Zjednoczenia Przemysłu Elektronicznego i Teletechnicznego UNITRA. Przekształcenie z przedsiębiorstwa państwowego na spółkę CEMAT ’70, ze 100% wówczas udziałem Skarbu Państwa nastąpiło w 1991 roku, emisja pierwszych akcji spółki w 1999 roku. Większościowym udziałowcem (pow. 77%) jest firma TOPSIL – Semiconductor Materials S.A. Firma kontynuuje produkcję materiałów na potrzeby przemysłu elektronicznego, a jej siedziba mieści się w Warszawie przy ul. Wólczyńskiej 133.

Wólczyńska 133, również znany jako wieżowiec PKO BP (Centrum Operacji Kartowych) – wieżowiec znajdujący się przy ulicy Wólczyńskiej 133 w Warszawie.

Wawrzyszew Nowy – dawny folwark, obecnie stanowi południową część warszawskiej dzielnicy Bielany. Według Miejskiego Systemu Informacji jego dawny obszar odpowiada w przybliżeniu zachodniej części Chomiczówki. Miejscowość nie figuruje w państwowego rejestru nazw geograficznych. Dawny Wawrzyszew Nowy rozpościerał się wzdłuż obecnych ul. Bogusławskiego i Maszewskiej, na północ od lotniska Bemowo.

Radiowo (daw. Gać) – obszar MSI w dzielnicy Bielany w Warszawie.

Radiowo – towarowa, zdawczo-odbiorcza stacja kolejowa zlokalizowana na terenie Warszawy (osiedle Radiowo, dzielnica Bielany), jako ostatnia na linii nr 938 z Warszawy Jelonek, przed wjazdem na teren Huty Warszawa.

Chomiczówka – osiedle i obszar MSI w dzielnicy Bielany w Warszawie.

Wawrzyszew Stary – dawna wieś ulicówka, obecnie stanowi południową część warszawskiej dzielnicy Bielany. Według Miejskiego Systemu Informacji jej dawny obszar odpowiada pograniczu Chomiczówki i Wawrzyszewa. Miejscowość nie figuruje w państwowym rejestrze nazw geograficznych. Dawny Wawrzyszew Stary rozpościerał się wzdłuż obecnej ul. Wólczyńskiej, między ulicami Nocznickiego i Sokratesa/Josepha Conrada.

Placówka – obszar MSI w dzielnicy Bielany w Warszawie.

Obrona Placówki, znana również jako „Warszawskie Termopile” – starcie zbrojne stoczone podczas kampanii wrześniowej 1939 roku, miało miejsce w trakcie przebijania się resztek Armii „Poznań” do Warszawy. W nocy z 19 na 20 września I batalion 30 Pułku Strzelców Kaniowskich (I/30 pp), wchodzący w skład garnizonu Warszawy, obsadził zalesione wzgórza między wsiami Placówka i Młociny. Miał za zadanie zabezpieczyć szosę z Modlina do Warszawy i wesprzeć wycofujące się znad Bzury oddziały gen. Tadeusza Kutrzeby. Następnego dnia nawiązano kontakt z 25 Dywizją Piechoty, której dowódca gen. Franciszek Alter rozkazał batalionowi opuścić dotychczasowe pozycje i obsadzić Placówkę. Tymczasem 21 września niemiecka 24 Dywizja Piechoty rozpoczęła natarcie w kierunku Placówki i Młocin, usiłując przeciąć szosę modlińską. Po zaciekłej walce I/30 pp został niemal całkowicie zniszczony. Poległo lub dostało się do niewoli blisko 500 polskich żołnierzy, w tym dowódca batalionu mjr Bronisław Kamiński. Zniszczony został także III batalion 29 Pułku Strzelców Kaniowskich, który bronił się na sąsiednim wzgórzu 109. Bój o Placówkę zakończył się niemieckim zwycięstwem. Niemniej dzięki poświęceniu obu batalionów główne siły polskich 25 DP i 15 DP zdołały jeszcze tego samego wieczora przedostać się do Warszawy.