Cerkiew św. Jana Klimaka – prawosławna cerkiew parafialna w Warszawie. Należy do dekanatu Warszawa diecezji warszawsko-bielskiej Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego.
Świątynia znajduje się na Woli w rejonie Ulrychowa, przy ulicy Wolskiej 140, w obrębie cmentarza prawosławnego. Została wzniesiona w latach 1903–1905 z inicjatywy arcybiskupa warszawskiego i nadwiślańskiego Hieronima z przeznaczeniem na miejsce pochówku jego syna Iwana – a w przyszłości również samego hierarchy – jak również jako świątynia cmentarna służąca pogrzebom i nabożeństwom w intencji zmarłych. Cerkwią parafialną stała się w dwudziestoleciu międzywojennym, po rozbiórce lub zamknięciu większości warszawskich cerkwi, kojarzonych z zaborem rosyjskim. Świątynia nieprzerwanie pełni funkcje liturgiczne od momentu poświęcenia, z wyjątkiem lat 1915–1919. Cerkiew została uszkodzona w czasie II wojny światowej, a podczas rzezi Woli hitlerowcy zamordowali służących w niej kapłanów, ich rodziny oraz dzieci z prawosławnego przytułku dla sierot prowadzonego przy parafii.
Budowla została wzniesiona według projektu Władimira Pokrowskiego. Naśladuje swoim wyglądem XVII-wieczne budownictwo sakralne regionu rostowskiego. Na wyposażeniu cerkwi znajdują się zabytkowe ikony i utensylia z pocz. XX wieku, w tym ikonostas wykonany przez Ołeksandra Muraszkę. Autorami fresków, wykonanych w latach 60. i 70. XX wieku, są Adam Stalony-Dobrzański i Jerzy Nowosielski. Budowlę wyremontowano w latach 1945−1948 oraz w latach 60. i 70. XX wieku. Od 2003 w cerkwi wystawione są dla kultu relikwie św. Bazylego Martysza.
Cerkiew wraz z całym zespołem Reduty Wolskiej została wpisana do rejestru zabytków 20 sierpnia 2003 pod nr A-54.
Czytaj dalej na Wikipedii 
