Charlottenburg-Wilmersdorf

Halensee, Berlin-Halensee – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Od XIX wieku w granicach miasta. Leży nad jeziorem Halensee. Jest najmniejszą dzielnicą okręgu i jedną z najmniejszych miasta. Berlin-Halensee to stacja kolejowa w dzielnicy. W 1882 w Halensee zaprezentowano pierwszy na świecie trolejbus Elektromote. Do końca 2010 w dzielnicy mieszkał burmistrz Berlina Klaus Wowereit.

Polska Misja Wojskowa w Niemczech (Polish Military Mission in Germany, Polnische Militärmission in Deutschland) – organ polskich sił zbrojnych w latach 1945–1990 pełniący funkcję organu zewnętrznego Polski Ludowej na terenie Niemiec, de facto rodzaj misji dyplomatycznej, gdyż przez pewien czas była jedynym reprezentantem Państwa Polskiego w Niemczech. Została powołana w 1945 przy Sojuszniczej Radzie Kontroli Niemiec. Misja utrzymywała sieć przedstawicielstw, również pełniła funkcję zwierzchnią dla innych organów PRL funkcjonujących na terenie Niemiec w tym okresie. Po utworzeniu polskich ambasad w NRD (1949) i RFN (1974), Misja reprezentowała interesy PRL jedynie w Berlinie Zachodnim, ulegając w 1990 likwidacji.

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Berlinie (niem. Botschaft der Republik Polen in Berlin) – polska misja dyplomatyczna w Republice Federalnej Niemiec.

Ambasada Wybrzeża Kości Słoniowej w Berlinie – misja dyplomatyczna Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Republiki Wybrzeża Kości Słoniowej w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Republice Czeskiej, Rzeczypospolitej Polskiej i w Rumunii.

Cmentarz Grunewald (niem. Friedhof Grunewald) – cmentarz komunalny zlokalizowany w zachodniej części Berlina (Bornstedter Straße 11/12), w dzielnicy (ortsteil) Grunewald, okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf, w bezpośrednim otoczeniu torowisk Kolei Obwodowej i Stadtbahn węzła Westkreuz i na północ od Kurfürstendammbrücke.

Grunewald, Berlin-Grunewald – dzielnica (Ortsteil) Berlina w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Od roku 1920 w granicach miasta. Jedna z najbogatszych dzielnic Berlina. W dzielnicy znajduje się Grunewaldturm. Ponad dziesięć krajów, w tym Polska, ma tu swoje ambasady, a dziewięcioro ambasadorów ma tutaj swoje prywatne rezydencje. Berlin-Grunewald to stacja kolejowa w dzielnicy.

Sophie-Charlotte-Platz – plac w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Charlottenburg, w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Został wytyczony 1892. Nazwę placu nazwano na cześć królowej Prus Zofii Hanowerskiej. Przy placu znajduje się stacja metra linii U2 Sophie-Charlotte-Platz.

Fehrbelliner Platz – plac w Berlinie, w Niemczech, w dzielnicy Wilmersdorf, okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Został wytyczony w latach 30. XX wieku. Przy placu znajduje się stacja metra linii U3 Fehrbelliner Platz.

Blokada Berlina (Zachodniego) – jeden z pierwszych poważnych kryzysów zimnej wojny, mający miejsce w latach 1948–1949 w Berlinie Zachodnim.

Berlin Zachodni (niem. West-Berlin, Berlin (West), Westberlin) – zachodnia część Berlina w latach 1949–1990, na którą składały się sektory okupowane przez aliantów zachodnich, od północy: sektory francuski, brytyjski i amerykański – łącznie stanowiły one eksklawę na terytorium NRD. Na Berlin Zachodni składały się przede wszystkim peryferyjne dzielnice południowe i zachodnie, wcielone do miasta dopiero w 1920 r. (54% powierzchni całkowitej miasta), ponadto park Tiergarten i niewielka południowa część historycznego centrum. Jednym z architektonicznych symboli Berlina Zachodniego jest blok mieszkalny Unité d’habitation (niem. Corbusierhaus) autorstwa Le Corbusiera zbudowany w 1958 r. Budynek charakteryzuje się wyższym standardem niż bloki mieszkalne w Niemczech Wschodnich.

Berlin Westkreuz – stacja S-Bahn w Berlinie, położona w okręgu administracyjnym Charlottenburg-Wilmersdorf. Stanowi jedną z dwóch (obok dworca Ostkreuz) stacji przesiadkowych między Koleją Obwodową a Stadtbahn. W urzędowym spisie stacji dworzec Berlin-Westkreuz nosi oznaczenie BWKR z odmianami BWKRR dla Kolei Obwodowej oraz BWKRV dla Stadtbahn.

Olimpijski tor kolarski w Berlinie – nieistniejący już, tymczasowy tor kolarski w Berlinie, wybudowany na Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936. Mógł pomieścić 15 000 widzów. Obiekt istniał przez dwa miesiące, podczas igrzysk odbyły się na nim konkurencje kolarstwa torowego. Tor kolarski na igrzyska w Berlinie w 1936 roku wybudowano na terenie stadionu sportowego należącego od 1925 roku do Berliner Sport-Club. Znajdował się on w dzielnicy Westend, niedaleko stacji kolejowej Berlin Westkreuz, północnego końca autostrady AVUS i obiektów targowych Messe Berlin. Architektem toru kolarskiego był Clemens Schürmann. Drewniany tor miał długość 400 m i szerokość 6,3 m. Wysokość na łukach wynosiła 3 m. Częścią obiektu była zadaszona trybuna stadionu Berliner SC, mogąca pomieścić 1500 widzów. Na czas igrzysk wybudowano także dodatkowe trybuny mogące pomieścić 12 000 widzów. Pojemność całkowita areny podczas igrzysk wynosiła 15 000 widzów. Wewnątrz toru przygotowano drewniany podest o wymiarach 25 × 15 m. Obiekt wyposażono też m.in. w tablicę z zegarem i system nagłaśniający. Budowa toru rozpoczęła się 15 czerwca 1936 roku, a 1 lipca 1936 roku został on udostępniony kolarzom do treningów. Olimpijskie konkurencje kolarstwa torowego, w całości rozgrywane na nowym torze, zostały przeprowadzone w dniach 6–8 sierpnia 1936 roku. Tor powstał jako obiekt tymczasowy i dwa miesiące po powstaniu dokonano jego rozbiórki. Dziś po torze, jak i po dawnym stadionie Berliner SC, nie ma już żadnego śladu.