place

Kamienica Józefa Lipińskiego w Warszawie (Śródmieście)

Aleje JerozolimskieArchitektura neorenesansowa w WarszawieKamienice w WarszawieKamienice w Śródmieściu PołudniowymZabytki nieruchome w Warszawie
Zabytkowe kamienice w WarszawieZabytkowe kamienice w Śródmieściu Południowym
MusEtnWaw38 DSC0572
MusEtnWaw38 DSC0572

Kamienica Józefa Lipińskiego – zabytkowa neorenesansowa kamienica znajdująca się w Al. Jerozolimskich 63 w warszawskiej dzielnicy Śródmieście.

Fragment artykułu z Wikipedii Kamienica Józefa Lipińskiego w Warszawie (Śródmieście) (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Kamienica Józefa Lipińskiego w Warszawie (Śródmieście)
Aleje Jerozolimskie, Warszawa Śródmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Linki zewnętrzne Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Kamienica Józefa Lipińskiego w Warszawie (Śródmieście)Czytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.228192 ° E 21.005628 °
placePokaż na mapie

Adres

Kamienica Lipińskiego

Aleje Jerozolimskie 63
00-697 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

linkWikiData (Q33531820)
linkOpenStreetMap (28010954)

MusEtnWaw38 DSC0572
MusEtnWaw38 DSC0572
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Dworzec Główny w Warszawie
Dworzec Główny w Warszawie

Dworzec Główny – dworzec kolejowy w przedwojennej Warszawie, wówczas główna pasażerska stacja kolejowa aglomeracji warszawskiej. Monumentalny gmach był jednym z najnowocześniejszych i największych dworców w Europie. Położony był wzdłuż Alej Jerozolimskich, pomiędzy ulicami Marszałkowską i Emilii Plater. Nigdy nie został ukończony. Perony stacji znajdowały się pod ziemią i docelowo miały obsługiwać 12 torów, w tym wszystkie cztery tory linii średnicowej. Nad podziemnymi peronami wybudowano znacznych rozmiarów gmach z trzema halami: kasową, dla pasażerów przyjeżdżających i dla odjeżdżających. Budynek pomyślano jako budowlę reprezentacyjną, wizytówkę Warszawy i Polski. Elewację zaprojektowano w stylu minimalistycznym z elementami art déco, natomiast wnętrza były bogato zdobione rzeźbami i polichromiami. Koncepcja wspólnej stacji dla wszystkich linii kolejowych przebiegających przez aglomerację warszawską powstała w drugiej połowie XIX wieku. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Sejm zdecydował o przyznaniu funduszy na przebudowę warszawskiego węzła kolejowego i zastąpienie zbyt małego Dworca Wiedeńskiego nową budowlą, jednak mimo rozpisania konkursu na projekt architektoniczny i rozpoczęcia pracy przy budowie linii średnicowej budowa Dworca Głównego nie została rozpoczęta. Wybudowano jedynie prowizoryczny dworzec drewniany o tej samej nazwie. Ostatecznie w 1932 roku ruszyła budowa dworca zaprojektowanego przez Czesława Przybylskiego i Andrzeja Pszenickiego. W 1938 roku część budynku oddano do użytku jako główną stację położoną na linii średnicowej. W czerwcu 1939 roku w wyniku zaprószenia ognia przez ekipy budowlane nieukończony jeszcze dworzec został poważnie uszkodzony, a jego część spłonęła. Kilka miesięcy później budynek doznał kolejnych zniszczeń w czasie lotniczego bombardowania Warszawy przez Luftwaffe. Odbudowany przez niemieckie władze okupacyjne działał do wybuchu powstania warszawskiego w 1944 roku. W styczniu 1945 roku gmach został wysadzony przez wojska niemieckie, a po wojnie jego pozostałości rozebrano. W miejscu, w którym stał Dworzec Główny, znajduje się podziemny przystanek Warszawa Śródmieście, a funkcję głównego dworca Warszawy pełni wybudowany 1972-1975 kilkaset metrów na zachód Dworzec Centralny.