place

Muzeum Motoryzacji Wena w Oławie

Muzea kolekcjonerskie w PolsceMuzea motoryzacji w PolsceOławaPrywatne muzea w województwie dolnośląskim
Gmach muzeum wena olawa
Gmach muzeum wena olawa

Muzeum Motoryzacji Wena w Oławie – funkcjonujące od 2024 roku prywatne muzeum motoryzacji, znajdujące się w Oławie. Największe prywatne muzeum motoryzacji w Europie Środkowej.

Fragment artykułu z Wikipedii Muzeum Motoryzacji Wena w Oławie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Muzeum Motoryzacji Wena w Oławie
Zielna,

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Muzeum Motoryzacji Wena w OławieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.933141 ° E 17.316891 °
placePokaż na mapie

Adres

Zielna 1D
55-200
województwo dolnośląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Gmach muzeum wena olawa
Gmach muzeum wena olawa
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Śluza Oława II
Śluza Oława II

Śluza Oława II – śluza wodna zlokalizowana w 213,30 km biegu rzeki Odry (w 1,91 km kanału żeglugowego), zbudowana w ramach Stopnia Wodnego Oława. Śluza Oława II jest śluzą komorową, pociągową, położoną na Odrzańskiej Drodze Wodnej, stanowiącej europejski szlak wodny – trasa E–30. Wymiary śluzy są następujące: 187,0 × 9,6 m (szerokość komory w świetle peronów wynosi 11,9 m, długość 180,0 m), przy spadzie wynoszącym 4,37 m. Zamknięcia stanowią wrota wsporne, o wysokościach odpowiednio: w głowie górnej 6,94 m i w głowie dolnej 9,03 m. System napełnienia i opróżniania komory oparty jest o kanały obiegowe. Śluza Oława II wybudowana została w latach 20. XX wieku. Na prawym brzegu lokalizowany jest nowy budynek z dyspozytornią śluz, wybudowany podczas remontu śluzy. Ponadto nad głową dolną śluzy, przerzucona jest przeprawa: most wieloprzęsłowy obejmujący kanał i krótkie przęsła nad przyległym terenem. Most ten ma jednak zbyt mały prześwit, wynoszący 3,72 m, w stosunku do najwyższej wody żeglownej (WWŻ), wobec 4,0 m wymaganych dla III klasy drogi wodnej. Śluza Oława II jest położona na skanalizowanym odcinku rzeki Odra, w przekopanym kanale skracającym – Kanale Oława. Poprzednią śluzą na śródlądowym szlaku wodnym jest Śluza Lipki położona w odległości 7,3 km, a następną jest Śluza Ratowice położona w odległości 12,20 km. Równolegle do Śluzy Oława II w ramach Stopnia Wodnego Oława, położona jest mniejsza Śluza Oława I. Zlokalizowana jest ona w odległości około 1,5 km w linii prostej od Śluzy Oława II, przy Jazie Oława, w głównym korycie Odry.

Rezerwat przyrody Zwierzyniec (województwo dolnośląskie)

Rezerwat przyrody „Zwierzyniec” – rezerwat leśny położony na terenie powiatu oławskiego, w gminie Oława (województwo dolnośląskie). Obszar chroniony utworzony został w 1958 r. w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych lasu o charakterze naturalnym z udziałem dębu oraz z domieszką innych gatunków liściastych, porastającego teren zalewiskowy rzeki Odry. Rezerwat położony jest w granicach dwóch obszarów Natura 2000: ostoi siedliskowej „Grądy w Dolinie Odry” i ostoi ptasiej „Grądy Odrzańskie”. Rezerwat położony jest na terasie zalewowej, na przeciwległym względem zabudowy miasta Oławy brzegu Odry. Obszar chroniony o powierzchni 8,55 ha (akt powołujący podawał 7,73 ha) obejmuje dwa osobne płaty drzewostanu stanowiące część większego kompleksu leśnego – Lasu Ryczyńskiego. Dominującym w rezerwacie zbiorowiskiem roślinnym jest łęg jesionowo-wiązowy. Czynnikiem zniekształcającym skład i strukturę tego siedliska przyrodniczego jest brak okresowego zalewania wodami Odry (rezerwat oddziela od rzeki wał przeciwpowodziowy). Lista flory naczyniowej rezerwatu liczy 190 taksonów, w tym 2 podlegające ochronie gatunkowej: śnieżyczka przebiśnieg i czosnek niedźwiedzi. Występuje tu też szereg rzadkich, choć nie chronionych roślin, m.in. dziurawiec kosmaty, złoć mała, żywokost bulwiasty. Osobliwością florystyczną rezerwatu jest obecność 2 gatunków górskich: trędownika omszonego i przetacznika górskiego. Fauna kręgowa rezerwatu badana była systematycznie pod koniec XX w. W zgrupowaniu kręgowców stwierdzono wówczas kilka gatunków rzadszych, m.in. traszkę zwyczajną, żabę moczarową, muchołówkę białoszyją, dzięcioła zielonosiwego i dzięcioła średniego. Niemniej wartość konserwatorska rezerwatu dotyczy przede wszystkim owadów. Dzięki obecności starych drzew i martwego drewna rezerwat jest ostoją chrząszczy saproksylicznych i biegaczowatych. Chronione gatunki tych owadów stwierdzone na terenie rezerwatu to: pachnica dębowa, kwietnica okazała, kozioróg dębosz, ciołek matowy, dębosz żukowaty, biegacz skórzasty, biegacz Ulrichiego, tęcznik mniejszy i tęcznik liszkarz. Ponadto na terenie rezerwatu występuje kilka gatunków chrząszczy reliktowych dla lasów pierwotnych: Oxylaemus cylindricus, Tenebrio opacus, Pycnomerus terebrans, Lacon quercus. Rezerwat leży na gruntach Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Oława. Nadzór sprawuje Regionalny Konserwator Przyrody we Wrocławiu. Teren chroniony nie został bezpośrednio udostępniony do zwiedzania, jednak wzdłuż granic rezerwatu biegnie czerwony szlak turystyczny z Oławy do Jelcza-Laskowic, oraz leśno-archeologiczna ścieżka dydaktyczna Zwierzyniec – Kanigóra – Grodziska Ryczyńskie.

Kościół św. Rocha w Oławie
Kościół św. Rocha w Oławie

Kościół Świętego Rocha – rzymskokatolicki kościół pomocniczy należący do parafii Najświętszej Marii Panny Matki Pocieszenia w Oławie. Świątynia została wzniesiona na miejscu średniowiecznej kaplicy szpitalnej pod wezwaniem św. Barbary. Budowla powstała w 1604 roku jako kaplica cmentarna, natomiast 100 lat później została przebudowana w stylu barokowym. Wyposażenie wnętrza powstało w drugiej połowie XVIII wieku. Najcenniejszym jego elementem jest obraz „Zwiastowanie” – dzieło Johanna Claessensa – malarza z dworu wrocławskiego biskupa, który ufundowała Jadwiga Elżbieta Amalia Sobieska, małżonka królewicza Jakuba Ludwika Sobieskiego, jako wotum dziękczynne za uwolnienie z twierdzy w Kőnigstein męża, uwięzionego w niej przez jego rywala do tronu polskiego, Augusta II Mocnego. Obecnie w świątyni odprawiane są również nabożeństwa dla grekokatolików z parafii Narodzenia Najświętszej Bogurodzicy. Prezbiterium świątyni zakończone jest trójbocznie i na jego osi znajduje się wejście do małej zakrystii. Wnętrze posiada bardzo skromny charakter i nakrywa je płaski strop. Od zachodniej strony jest umieszczony chór podparty dwoma słupami. Świątynię nakrywa dach czterospadowy. Budowla posiada po trzy okna na każdej ze ścian bocznych, zwieńczone półokrągłymi łukami. Podział ścian, od strony zewnętrznej, jest ramowy i zakończony profilowanym gzymsem. Od lewej strony, obok wejścia do kościoła, znajduje się postawiona na cokole figura św. Jana Nepomucena, wykonana z piaskowca w 1706 roku.