Kamienica przy ulicy Mikołaja Zyblikiewicza 16 w Krakowie

Kamienica przy ulicy Mikołaja Zyblikiewicza 10 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Kamienica przy ulicy Mikołaja Zyblikiewicza 18 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Kamienica przy ulicy Mikołaja Zyblikiewicza 11a – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Ulica Bonerowska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej. W 1907 roku otrzymała nazwę dla upamiętnienia rodziny mieszczańskiej Bonerów. Łączy ul. Librowszczyzna z ul. Morsztynowską (przed estakadą linii kolejowej nr 91). W latach 1940–1945 nosiła niemiecką nazwę Stillegasse.

Ulica Librowszczyzna – ulica w Krakowie łącząca ulicę M. Zyblikiewicza i ulicę Wielopole. Na jej miejscu w średniowieczu znajdowały się rezydencje krakowskiego patrycjatu, a w XVI wieku – posiadłość zwana ogrodem Gutteterowskim. Od roku 1619 teren należał do Jezuitów, a po kasacie zakonu w 1773 teren należał do Wielopolskich. Za czasów Rzeczypospolitej Krakowskiej, z uwagi na bliskość starego koryta Wisły, mieściły się tam warsztaty i składy portowe Librowskich i innych kupców. Znajdował się tam również targ bydła. Ulicę wytyczono w 1895 r. Najstarsze kamienice pochodzą z końca XIX wieku i noszą cechy eklektyzmu. Na rogu z ulicą M. Zyblikiewicza znajduje się Dom Pracowników Pocztowej Kasy Oszczędności, wzniesiony w latach 1923-1927 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. Nazwę ulicy nadano w 1907 r. na cześć Librowskich. Najbardziej znanym przedstawicielem tej rodziny był Piotr Librowski pochodzący z krakowskiej rodziny kupieckiej, najstarszy obywatel miasta Krakowa – zmarł 18 marca 1825 r. w wieku 124 lat i 6 miesięcy w Krakowie. Był właścicielem dóbr majątkowych Wielopole koło Krakowa.

Budynek przy ul. Mikołaja Zyblikiewicza 8 – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie na terenie dzielnicy I Stare Miasto.

Pomnik Macieja Miechowity – pomnik znajdujący się w Krakowie w Dzielnicy I Stare Miasto przy ul. Kopernika 7, na skwerku przed budynkiem Katedry Historii Medycyny Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Pomnikiem tym uczczono pamięć Macieja Karpigi znanego także jako Maciej z Miechowa lub Miechowita, który zamieszkiwał w Krakowie przy ulicy Szewskiej 24, którego postać nierozerwalnie złączona jest z początkami polskiej medycyny. Żył w latach 1457–1523. Był prawdziwie renesansową postacią: lekarzem, historykiem, geografem, profesorem Akademii Krakowskiej, kanonikiem krakowskim, alchemikiem i astrologiem, od 1523 radnym miasta Krakowa. Pomnik jest dziełem Marka Maślańca, odsłonięty został w listopadzie 2004 roku, a powstał staraniem prof. Zdzisława Gajdy, byłego kierownika Katedry Historii Medycyny CM UJ. Pomnik wykonany był ze sztucznego kamienia, czynniki atmosferyczne przyczyniły się do jego znacznego uszkodzenia. Z inicjatywy Stowarzyszenia Absolwentów Wydziałów Medycznych UJ powstał nowy pomnik Macieja z Miechowa w brązie. Odlew wykonała firma Odlewnia Artystyczna Brązy Polskie sp. z o.o. 22.10.2021 roku prof. dr hab. Ryszard Gryglewski, kierownik Katedry Historii Medycyny UJ CM odsłonił go przy ulicy Kopernika7, w miejscu poprzedniego.

Ulica Mikołaja Zyblikiewicza – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej. Wytyczona w 1889 roku. Obecną nazwę, dla upamiętnienia prezydenta Krakowa w latach 1874-1881 Mikołaja Zyblikiewicza, otrzymała rok później. Początkowo kończyła się na ul. Librowszczyzna. W 1907 r. została przedłużona do ul. Morsztynowskiej, kończąc się przed estakadą linii kolejowej nr 91. W latach 1953-1990 nosiła nazwę Bitwy pod Lenino. Pod numerem 1 znajduje się zabytkowy budynek kasyna oficerskiego wybudowany w latach 1889-1890 według projektu Tomasza Prylińskiego. Pod numerem 5 znajduje się Dom Pracowników Pocztowej Kasy Oszczędności wybudowany w latach 1923-1927 według projektu Adolfa Szyszko-Bohusza. Oba budynki wpisane są do rejestru zabytków województwa małopolskiego. Oprócz nich wymienia się tam również: kamienica, ul. Zyblikiewicza 8 z 1905-1906 r., dom z oficyną, ul. Zyblikiewicza 11 z 1907 r.

Ulica Morsztynowska w Krakowie – ulica w centrum Krakowa, przy zachodniej strony estakady linii kolejowej nr 91. Wytyczona około 1895 r. na terenie dawnej jurydyki Morsztynowskie. Obecna nazwa obowiązuje od 1907 roku. Zabudowa ulicy pochodzi z początku XX wieku.

Kościół św. Mikołaja – zabytkowy, rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się w Krakowie, przy ul. Kopernika 9, na Wesołej.

Parafia św. Mikołaja w Krakowie – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu Kraków-Kazimierz archidiecezji krakowskiej na Wesołej przy ulicy Kopernika.

Chaczkar (ormiański kamień krzyżowy) – pomnik Ormian polskich znajdujący się w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto, przy ul. Kopernika 9 obok kościoła św. Mikołaja. Pomnik ma formę chaczkaru – ormiańskiej kamiennej płyty wotywnej, upamiętniającej szczególne wydarzenia. Krakowski chaczkar stoi przy dawnym trakcie komunikacyjnym wychodzącym z Krakowa w kierunku wschodnim i ma formę ołtarza skierowanego na wschód. Na wschodniej, tylnej elewacji monumentu wykuty jest majuskułą napis dedykacyjny w języku polskim następującej treści: "TEN / CHACZKAR, / CZYLI / "KAMIEŃ KRZYŻOWY" / Z ORMIAŃSKIM "KRZYŻEM KWITNĄCYM", / UPAMIĘTNIA ORMIAN, / KTÓRZY OD XIV WIEKU MIESZKALI W POLSCE / I POŁOŻYLI WIELE ZASŁUG / DLA RZECZYPOSPOLITEJ. // MONUMENT JEST POŚWIĘCONY RÓWNIEŻ: / OFIAROM LUDOBÓJSTWA DOKONANEGO / NA ORMIANACH W TURCJI W 1915 ROKU, / ORMIANOM I POLAKOM ZAMORDOWANYM / PRZEZ UKRAIŃSKICH NACJONALISTÓW Z UPA / 19-21 IV 1944 W KUTACH NAD CZEREMOSZEM / ORAZ W INNYCH MIEJSCOWOŚCIACH KRESOWYCH, / KSIĘŻOM ORMIAŃSKOKATOLICKIM / ARESZTOWANYM, ZABITYM LUB WYWIEZIONYM NA SYBIR / PRZEZ SOWIECKIE WŁADZE OKUPACYJNE / W LATACH II WOJNY ŚWIATOWEJ." Na zachodniej fasadzie pomnika dominuje motyw ormiańskiego "kwitnącego krzyża", z charakterystycznymi pąkami na zakończeniach ramion i palmetowo ukształtowanymi liśćmi u podstawy. Bowiem, zgodnie z prastarą ormiańską legendą, drzewo krzyża zakwitło, po ukrzyżowaniu na nim Zbawiciela. Jest to nawiązanie do religijnego symbolu "Drzewa Życia". Autorem projektu chaczkaru jest krakowski architekt i historyk sztuki Jacek Chrząszczewski. W projekcie tym oparł się on na swoich badaniach naukowych nad architekturą i sztuką Ormian zamieszkałych na terenach należących niegdyś do Korony Królestwa Polskiego. Zastosował w nim detale i ornamenty orientalne występujące w architekturze i sztuce ormiańskiej, takie jak: "gzyms stalaktytowy" (mukarnas) pochodzenia perskiego, "łańcuchy seldżuckie" pochodzenia tureckiego, ormiański "krzyż kwitnący" umieszczony na fasadzie zachodniej w dużej niszy wraz z medalionami, na których widnieją ormiańskie ligatury imienia Zbawiciela: "ՅՍ ՔՍ" (ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍ = JEZUS CHRYSTUS), poniżej jednobrzmiący napis w językach ormiańskim i polskim: "ՀԱՅԵՐԻՆ / ORMIANOM", flankowany przez trójkątnie wcięte nisze zwieńczone łukami "w ośli grzbiet", zegar słoneczny z ormiańskimi literami na elewacji południowej, dwa "krzyżyki wotywne" poświęcone "braciom w podróży" po stronie południowej i "braciom zmarłym" po stronie północnej, a także napis dedykacyjny i gmerki ormiańskich rodzin kupieckich ze Lwowa na elewacji wschodniej. Chaczkar został wykonany w zakładzie kamieniarskim Stanisława Cekiery w Dębniku pod Krakowem z jasnożółtego żyłkowanego piaskowca, sprowadzonego z kamieniołomu w Długopolu-Polance koło Bystrzycy Kłodzkiej. Pomnik odsłonięto 17 kwietnia 2004 roku w przededniu 89. rocznicy ludobójstwa dokonanego na około 1,5 mln ludności ormiańskiej w Turcji w 1915 roku.