Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego w Bydgoszczy

Samodzielny Publiczny Wielospecjalistyczny Zakład Opieki Zdrowotnej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji w Bydgoszczy – szpital resortowy w Bydgoszczy, położony w centrum miasta.

VI Liceum Ogólnokształcące im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich w Bydgoszczy – liceum ogólnokształcące w Bydgoszczy, położone w centrum miasta, przy ul. Stanisława Staszica 4. W sąsiedztwie szkoły znajdują się m.in. Filharmonia Pomorska im. Ignacego Jana Paderewskiego, Pomnik Tysiąclecia Państwa Polskiego oraz Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego. Od 2024 roku dyrektorem szkoły jest mgr Adam Stasik.

Budynek Kołłątaja 9 w Bydgoszczy – powstały w 1901 w Bydgoszczy budynek dawnego Zakładu dla Niewidomych, położony przy ul. Kołłątaja 9 w Bydgoszczy, obecnie siedziba przychodni zdrowia "Śródmieście" oraz Przychodni Akademickiej. W 2010 wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa kujawsko-pomorskiego.

Copernicanum – budynek z XX wieku w Bydgoszczy, w 1992 wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa kujawsko-pomorskiego. Budynek został zbudowany w latach 1903-1906, a zaprojektowany przez architektów z Berlina – Carla Zaara i Rudolfa Vahla. Kilka lat później rozbudowano go o skrzydło wzdłuż ulicy Paderewskiego. W swojej ponadstuletniej historii miał wielu właścicieli i spełniał różne funkcje. Swoją siedzibę miało tu np. gimnazjum realne, miejskie gimnazjum matematyczno-przyrodnicze, technikum kolejowe, a w czasach niemieckiej okupacji nawet szpital wojskowy. W 1923 roku, w 450. rocznicę urodzin Mikołaja Kopernika, ówczesne gimnazjum przyjęło jego imię, które następnie przejęte zostało przez umieszczone tutaj technikum kolejowe. Aktualnym właścicielem budynku jest od 2005 Uniwersytet Kazimierza Wielkiego, który po przejęciu budynku dokonał jego kapitalnego remontu za kwotę 13 milionów zł. Wewnątrz budynku od 1959 znajduje się tablica poświęcona pamięci zamordowanych w czasie II wojny światowej profesorów mieszczącego się tutaj Miejskiego Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego. 18 czerwca 2018 dokonano ponownego odsłonięcia tablicy, uwzględniającej tym razem fakt, że część grona pedagogicznego szkoły była ofiarą NKWD.

Państwowa Filharmonia Pomorska im. Ignacego Jana Paderewskiego – filharmonia w Bydgoszczy, istniejąca w obecnej siedzibie od 16 listopada 1958 roku. Pełni funkcję muzycznego centrum Bydgoszczy, a także galerii sztuki i ośrodka inspiracji naukowych.

Galeria pomników kompozytorów i wirtuozów – popiersia i pomniki wybitnych postaci muzyki położone we wnętrzach i otoczeniu Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy.

Pomnik Henryka Sienkiewicza – pomnik zlokalizowany w Bydgoszczy, ku czci Henryka Sienkiewicza. Odsłonięty w 1927 r. był pierwszym w Polsce pomnikiem ku czci pisarza, po zniszczeniu w czasie II wojny światowej został odbudowany w innej formie w 1968 r.

Kujawsko-Pomorski Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy Nr 1 dla Dzieci i Młodzieży Słabo Widzącej i Niewidomej im. L. Braille’a w Bydgoszczy – placówka oświatowo-wychowawcza w Bydgoszczy, ulokowana w zabytkowym budynku przy ul. Krasińskiego 10.

XVIII Liceum Ogólnokształcące im. Louisa Braille’a w Bydgoszczy – jedno z liceów ogólnokształcących w Bydgoszczy, położone przy ul. Krasińskiego 10. Należy do Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego Nr 1 dla Dzieci i Młodzieży Słabo Widzącej i Niewidomej im. L. Braille’a w Bydgoszczy. Obecnie dyrektorem ds. kształcenia ponadgimnazjalnego jest mgr inż. Ewa Fojucik. W liceum kształci się młodzież z niepełnosprawnością wzrokową (słabowidzący, niewidomi, ociemniali).

Park Jana Kochanowskiego – park miejski w Bydgoszczy, liczący 3,15 hektarów powierzchni, położony w tzw. dzielnicy muzycznej.

Dzielnica muzyczna (również jako Wiolinów lub Wiolinowo) – obszar o powierzchni 12 ha we wschodniej części Śródmieścia Bydgoszczy, na którym skoncentrowane są obiekty kulturalne, uczelnie i szkoły muzyczne.

Kamienica przy ul. Paderewskiego 4 w Bydgoszczy – kamienica, znajdująca się w Bydgoszczy, po wschodniej stronie ul. Paderewskiego (nr 4). Jeden z najciekawszych budynków mieszkalnych w mieście, a zarazem jeden z najlepszych przykładów secesji w mieście. Dom zaprojektowany został przez Rudolfa Kerna w stylu secesyjnym, na zlecenie Maxa Eichenberga. Budynek wyróżnia ciekawa, niesymetryczna bryła, powstała z połączenia falujących szczytów, wykuszy, balkonów, loggii, wieżyczki i okien o zróżnicowanym kształcie. Uwagę zwracają fantazyjne, zgeometryzowane kształty elementów kutych (np. secesyjne klamki, balustrada balkonu nad wykuszem od strony ulicy) oraz znajdujące się na elewacji ornamenty ze stylizowanych masek kobiet, ryb, żab oraz owadów i roślin (kwiatów). W 1907 z uwagi na prezentację obiektu w branżowym czasopiśmie o budownictwie i architekturze, stał się on przedmiotem zainteresowania środowisk architektonicznych Niemiec.