Kamienica przy ul. Piwnej 6 w Warszawie

Plac Zamkowy 1/13 – kompleks czterech kamienic na warszawskim Starym Mieście, w skład którego wchodzą: kamienica Szpitalna, kamienica Krzysztofowiczów, kamienica Dyndy oraz kamienica Pod Pelikanem. W roku 1944 zostały zburzone do piwnic. Po odbudowaniu posiadają wspólny adres. Do tego czasu miały różne adresy: Kamienica Szpitalna – nr 9 Kamienica Krzysztofowiczów – nr 11 Kamienica Dyndy – nr 13a Kamienica Pod Pelikanem – nr 13b

Ulica Świętojańska – główna ulica Starego Miasta w Warszawie, biegnąca od placu Zamkowego do Rynku Starego Miasta.

Kościół św. Marcina – kościół znajdujący się przy ul. Piwnej na Starym Mieście w Warszawie.

Kamienica pod Pelikanem – kamienica znajdująca się przy placu Zamkowym 1/13 na Starym Mieście w Warszawie. Jej nazwa pochodzi od wyrzeźbionego pelikana, który znajduje się na rogu budynku. Od 1 lipca 1965 razem z kamienicą sąsiadującą (przy pl. Zamkowym 13A) jest wpisana do rejestru zabytków (nr 627).

Kamienica Pod Okrętem – kamienica przy ulicy Świętojańskiej 31 na warszawskim Starym Mieście. Swoją nazwę zawdzięcza płaskorzeźbie okrętu umieszczonej nad wejściem. Jej historia sięga XV wieku, a od 1645 roku była domem murowanym. Była bardzo dobrze znana wszystkim warszawiakom w czasach przedwojennych, a po odbudowie Starego Miasta na powrót stała się jedną z najbardziej rozpoznawalnych kamienic Starówki w Warszawie dzięki odrestaurowaniu charakterystycznej płaskorzeźby.

Ulica Piwna – najdłuższa ulica Starego Miasta w Warszawie, biegnąca od placu Zamkowego do ul. Wąski Dunaj.

Kościół Matki Bożej Łaskawej (Patronki Warszawy), dawniej kościół klasztorny Narodzenia NMP i św. Ignacego Loyoli w Warszawie – kościół znajdujący się na Starym Mieście w Warszawie przy ul. Świętojańskiej 10. Mieści się tu sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, w której czci się intronizowany i koronowany obraz Matki Bożej Łaskawej.

Bazylika archikatedralna św. Jana Chrzciciela – katedra archidiecezji warszawskiej znajdująca się na Starym Mieście w Warszawie przy ul. Świętojańskiej 8. Jedna z najstarszych świątyń Warszawy. Pierwotnie nosiła wezwanie Ścięcia św. Jana Chrzciciela, obecnie Męczeństwa św. Jana Chrzciciela. Stanowi jedno z najważniejszych miejsc kultury i tradycji narodowej Polski. W jej murach wygłaszał kazania ksiądz Piotr Skarga, Władysław IV Waza zaprzysiągł swoje pacta conventa, tu odbywały się śluby, koronacje dwóch władców Polski, pogrzeby wielu osobistości oraz została zaprzysiężona Konstytucja 3 maja. Współcześnie odbywają się w niej ważne uroczystości państwowe.

Pomnik Stanisława Małachowskiego w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie – klasycystyczny pomnik ku czci marszałka Sejmu Czteroletniego i prezesa Senatu Księstwa Warszawskiego Stanisława Małachowskiego znajdujący się w bazylice archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Wzniesiony w 1830 przez Henryka Marconiego. Wykonany w Rzymie według rysunku Bertela Thorvaldsena przez Francesca Massimiliana Laboureura, zwanego Cavaliere Massimiliano, prezesa Akademii Świętego Łukasza. Ufundowany przez rodzinę, kosztował ponad 100 000 złotych polskich. Projektowany z myślą postawienia w kościele św. Krzyża, gdzie pochowany jest Stanisław Małachowski, z powodu swych rozmiarów i braku odpowiedniego miejsca umieszczony został w katedrze. Podstawa pomnika wykonana jest z czarnego marmuru, na niej spoczywa druga wyższa z białego marmuru. Na podstawie umieszczona jest statua Stanisława Małachowskiego w rzymskiej todze senatorskiej, trzymającego w prawej ręce kartę konstytucyjną, w lewej laskę marszałkowską. U podnóża pomnika dwie postacie: niewiasta płacząca, wyobrażająca Ojczyznę, oparta na tarczy z herbem Polski i Litwy oraz rycerz w ubiorze rzymskim, trzymający znak batalionowy wojsk Księstwa Warszawskiego w postaci piki z osadzonym na niej złocistym orłem i tabliczką z napisem: „WOY.-POL.” (Woysko Polskie). Napis na marmurowej płycie głosi: czyli: Stanisławowi Dzierżykraj Nałęcz hrabiemu Małachowskiemu, prezesowi senatu, marszałkowi i moderatorowi Sejmu Czteroletniego, któremu przypadło być obroną i pomocną radą świeżo odrodzonej Ojczyzny, jak długo podobało się Fortunie, obywatelowi najzacniejszemu pośród najzacniejszych, zmarł dnia 29 grudnia roku 1809, wzniesiono, poświęcono i dedykowano w 1831. Pomnik został zniszczony w sierpniu 1944 podczas walk w powstaniu warszawskim, kiedy to za ścianą eksplodowała mina samobieżna. (Wmurowany w ścianę fragment gąsienicy, to w rzeczywistości gąsienica z "czołgu-pułapki" który eksplodował na ul. Kilińskiego 13 sierpnia 1944r). Rekonstrukcji rzeźby podjął się Józef Trenarowski. Pomnik powrócił na swoje miejsce w prawej nawie katedry w 1965.

Parafia Archikatedralna Świętego Jana Chrzciciela w Warszawie – parafia rzymskokatolicka należąca do dekanatu staromiejskiego, archidiecezji warszawskiej, metropolii warszawskiej Kościoła katolickiego, w Warszawie. Obsługiwana przez księży archidiecezjalnych.

Pomnik Katyński w Warszawie (niekiedy również Kamień Katyński) – pomnik upamiętniający ofiary zbrodni katyńskiej zaprojektowany przez artystę rzeźbiarza Andrzeja Renesa, położony w Warszawie przy ul. Podwale w rejonie placu Zamkowego (do 2012 roku na rogu ul. Senatorskiej i placu Zamkowego), odsłonięty w pierwotnej lokalizacji 6 maja 1998 roku, a w nowej lokalizacji 13 kwietnia 2012 roku.

Galeria „Zapiecek” – galeria sztuki znajdująca się na niewielkim placu Zapiecek na Starym Mieście w Warszawie. Została założona w roku 1972 przez pierwszą marszand w powojennej Polsce Lucynę Kubica (1916-2006), która była potem wieloletnią szefową Galerii „Nowy Świat”, Galerii „Intraco II” oraz Galerii „N”, którą przejęła po niej córka, Ewa Bronikowska w ramach firmy Desa. Była pierwszą galerią w Polsce nastawioną na promocję i sprzedaż sztuki współczesnej. W 1991 przekształciła się z przedsiębiorstwa państwowego w spółkę z o.o. Prezentuje malarstwo, grafikę, rzeźbę, tkaninę, biżuterię, szkło. Od września 1972 roku animatorką galerii jest Mirosława Arens. Dzięki jej staraniom wystawy w Galerii zaczęły skupiać prace wybitnych polskich artystów, między innymi Henryka Stażewskiego (abstrakcja geometryczna) i Tadeusza Brzozowskiego (abstrakcja typu informel). Za dobór wystaw i autorów „Zapiecek” otrzymał dwukrotnie nagrodę im. C. Norwida – za ekspozycje Jana Tarasina oraz Stasysa Eidrigevičiusa. Oba te pokazy dzięki inicjatywie Galerii, były prezentowane również poza jej siedzibą, w Londynie. Oprócz kierowniczki, Mirosławy Arens, do zespołu opiekującego się galeria należą: Ewa Bednarska, Wanda Borys, Elżbieta Leszczyńska, Mariola Trabulsje i Andrzej Waszczuk. Nadzwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło w dniu 1 sierpnia 2013 r. uchwałę o likwidacji Spółki. Galeria Zapiecek zakończyła działalność w maju 2014 roku.