Rzeźba „Ptaki w Zielonej Górze

Zielonogórski Obwód ZHR – organizacyjna terenowa jednostka harcerska. Swoim zasięgiem obejmuje Zieloną Górę. Podlega pod Wielkopolski Okręg ZHR. W jego skład wchodzą: Zielonogórski Hufiec Harcerek "Narnia" oraz Zielonogórski Hufiec Harcerzy "Topór". Drużyny wchodzące w skład obwodu : drużyny żeńskie 30 Zielonogórska Gromada Zuchenek "Mieszkanki Zaczarowanego Ogrodu" 9 Drużyna Harcerek "Dukt-Wiklina" im. Konspiracyjnej Drużyny Harcerek "Mury" w Ravensbruck 30 Drużyna Harcerek "Orlęta" im. Józefa Grzesiaka "Czarnego" 31 Zielonogórska Drużyna Harcerek "Róże" im. Olgi Małkowskiej 45 Żeńska Drużyna Harcerska im. Batalionu "Wigry" 30 Zielonogórska Drużyna Wędrowniczek "Orlęta" im. Jadwigi Zamoyskiej drużyny męskie 10 Zielonogórska Gromada Zuchów "Smoczy Rycerze" 9 Zielonogórska Drużyna Harcerzy "Dukt – Zawisza" im. Tajnego Hufca Harcerzy w Gdyni 30 Zielonogórska Drużyna Harcerzy "Orlęta" im. Cichociemnych 31 Drużyna Harcerzy "Pająki" im. Andrzeja Małkowskiego 45 Zielonogórska Drużyna Harcerzy 31 Zielonogórska Drużyna Wędrowników "Cienie" im. Andrzeja Małkowskiego

Osiedle Wazów – osiedle Zielonej Góry, położone w środkowej części miasta. Osiedle Wazów przyjęło swoją nazwę od ulicy Wazów (przed 1945 Rohrbuschweg), składa się z trzech części nazywanych roboczo Wazów I, Wazów II i Wazów III. Budowa pierwszych bloków mieszkalnych rozpoczęła się w 1956 i trwała do ok. 1966, jako ostatnia powstała część osiedla położona pomiędzy ulicami Podgórną i Władysława IV (wcześniej Feliksa Dzierżyńskiego). Osiedla Wazów I i Wazów II składa się z niskich bloków wielorodzinnych otoczonych zielenią, które w latach 90. XX wieku od wschodu uzupełniono pojedynczymi budynkami o większej kubaturze. Na osiedlu Wazów III dominują budynki o jedenastu kondygnacjach. Od południowego wschodu do osiedla przylega Kampus A Uniwersytetu Zielonogórskiego.

Lądowisko Zielona Góra-Szpital Uniwersytecki im. Karola Marcinkowskiego – lądowisko sanitarne w Zielonej Górze, w województwie lubuskim, położone przy ul. Zyty 26. Przeznaczone jest do wykonywania startów i lądowań śmigłowców sanitarnych i ratowniczych w dzień i w nocy o dopuszczalnej masie startowej do 5700 kg. Zlokalizowane jest na dachu budynku. Oficjalne otwarcie odbyło się 21 września 2012. Zarządzającym lądowiskiem jest Szpital Uniwersytecki im. Karola Marcinkowskiego w Zielonej Górze sp. z o.o. W roku 2012 zostało wpisane do ewidencji lądowisk Urzędu Lotnictwa Cywilnego pod numerem 174

Collegium Medicum Uniwersytetu Zielonogórskiego powstało 1 października 2019 roku. Wcześniej jako Wydział Lekarski i Nauk o Zdrowiu, powstały 1 października 2015 roku w wyniku porozumienia władz uniwersytetu, województwa lubuskiego i środowiska lekarskiego. Collegium jest jednostką interdyscyplinarną. W jego ramach znajdują się jednostki kształcenia przedkliniczne, jak i kształcenia klinicznego. Kształci on studentów na jednym kierunku zaliczanym do nauk medycznych oraz trzech kierunkach zaliczanych do nauk o zdrowiu, na studiach stacjonarnych oraz niestacjonarnych.

Pomnik Janusza Korczaka w Zielonej Górze – pomnik znajdujący się na placu Korczakowców w pobliżu Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Sportowych, autorstwa rzeźbiarzy Tadeusza Dobosza i Marka Przecławskiego. Odsłonięty został 15 września 1979.

Szpital Uniwersytecki im. Karola Marcinkowskiego w Zielonej Górze Sp. z o.o. – szpital kliniczny mieszczący się w Zielonej Górze przy ul. Zyty 26 (dyrekcja). Szpital stanowi bazę dydaktyczną i naukową Uniwersytetu Zielonogórskiego. Szpital powstał z połączenia spółek Wojewódzkiego Szpitala Klinicznego oraz Poradni Akademickiej Uniwersytetu Zielonogórskiego Sp. z o.o. Pakiet większościowy 51 proc. udziałów ma Uniwersytet Zielonogórski, pozostałe udziały należą do województwa lubuskiego. Od 31 sierpnia 2017 prezesem szpitala jest gen. Marek Działoszyński.

Osiedle Braniborskie (przed 1945 An der Grünbergshöhe) – osiedle Zielonej Góry, położone w południowo-wschodniej części miasta. Osiedle znajduje się na najwyższym punkcie Wzgórza Zielonogórskiego (Braniborskiego) 203 metry n.p.m., około 2 km od centrum miasta. Na szczycie wzgórza stoi Wieża Braniborska, na której znajduje się obserwatorium astronomiczne Uniwersytetu Zielonogórskiego. Osiedle od wschodu graniczy z zespołem przyrodniczo-krajobrazowym Park Braniborski, a od południa z terenami leśnymi. Jego cechą charakterystyczną są znaczne różnice poziomów oraz stromy bieg ulic. Ze względu na znaczne oddalenie od dróg o znacznym natężeniu ruchu ulokowano tu Dom Pomocy Społecznej dla Kombatantów oraz placówki oświatowe: Publiczna Szkoła Podstawowa nr 7 im. Mikołaja Kopernika, Miejskie Przedszkole nr 38, Żłobek Miejski nr 7. Główną oś osiedla stanowi ulica Braniborska, którą jednokierunkowo kursuje linia autobusowa MZK linii 6. Na terenie osiedla znajdują się: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska (ul. Lubuska), stacja benzynowa Orlen (ul. Wrocławska), kompleks usługowy m.in. z marketem Delikatesy Centrum (ul. Braniborska) parafia i kościół pw. św. Urbana I (ul. Lubuska).

Parafia pw. Świętego Urbana I w Zielonej Górze – rzymskokatolicka parafia, położona w dekanacie Zielona Góra – św. Jadwigi, diecezji zielonogórsko-gorzowskiej, metropolii szczecińsko-kamieńskiej w Polsce, erygowana 1 sierpnia 2009 (wydzielona z terenu parafii św. Jadwigi Śląskiej i parafii pw. Najświętszego Zbawiciela w Zielonej Górze). Na terenie parafii znajduje się Dom Pomocy Społecznej dla Kombatantów, w którym mieści się kaplica pw. Miłosierdzia Bożego.

Kościół patronalny pw. św. Urbana I w Zielonej Górze – murowany kościół rzymskokatolicki w Zielonej Górze w parafii św. Urbana I. Od 2009 kościół parafialny, od 2010 kościół patronalny Zielonej Góry.

Park Tysiąclecia w Zielonej Górze – park miejski w Zielonej Górze, znajduje się w ścisłym sąsiedztwie centrum miasta, pomiędzy ulicami Wazów, Bankową i Stanisława Staszica. Powstał w 1966 roku na terenie cmentarza Zielonego Krzyża założonego w 1628. Odznacza się bogactwem flory – z drzew występują tu m.in.: lipa, klon, daglezja, miłorząb japoński czy żywotnik zachodni oraz liczne krzewy, m.in. forsycja i tawuła. Wśród przedstawicieli fauny, park upodobały sobie wiewiórki oraz jeże. Szczątkowo na przestrzeni całego parku widać pozostałości dawnej infrastruktury cmentarnej jak alejki czy fragmenty małej architektury W parku znajduje się też klasycystyczny budynek krematorium z 1922 (obecnie siedziba Stowarzyszenia "Warto jest pomagać") oraz dobrze zachowany, monumentalny grobowiec znanego zielonogórskiego przemysłowca – Georga Beuchelta. W centralnej części parku zachowała się też mogiła z 1941 r. Wśród infrastruktury powojennej wyróżnia się plac zabaw i powstały pod koniec lat 90. XX w. skatepark. w

Wzgórze Braniborskie (niem. Grünbergshöhe) – wzgórze w obrębie miasta Zielona Góra o wysokości 203 m n.p.m. Znajduje się ono około 2 km na południowy wschód od centrum miasta na Wale Zielonogórskim. Na jego szczycie w 1860 roku powstała wieża obserwacyjna (Wieża Braniborska), w której mieści się dzisiaj Instytut Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego wraz z obserwatorium.

Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Zielonogórskiego (OA UZ) – część Instytutu Astronomii w ramach Wydziału Fizyki i Astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Obserwatorium góruje nad miastem Zielona Góra i znajduje się na najwyższym punkcie Wzgórza Zielonogórskiego 203 metry n.p.m., około 2 km od centrum miasta. Obecny taras widokowy wraz z teleskopem znajduje się na wysokości 231 metrów n.p.m. Obserwatorium mieści się w zabytkowej Wieży Braniborskiej (wieża widokowa), wybudowanej w 1860 roku. W latach 1887–1914 na szczycie wieży prowadzone były obserwacje astronomiczne oraz krajobrazu, przy użyciu małej lunety podarowanej przez profesora Wilhelma Foerstera, dyrektora berlińskiego obserwatorium astronomicznego. Przez większość XX w. w Wieży Braniborskiej mieściła się restauracja. W 1988 roku obiekt został przejęty przez ówczesne, nowo powstałe Zielonogórskie Centrum Astronomii. Obiekt został gruntownie wyremontowany, a na tarasie widokowym zamontowano ponownie małą lunetę do obserwacji nieboskłonu. W latach 90. zakupione zostały teleskopy o średnicy lustra 11 i 25 cm. Do 2001 roku, w każdą sobotę i niedzielę, na szczycie wieży prowadzone były pokazy nieba dla ludności. W 2002 roku, na potrzeby nowo utworzonego kierunku astronomia na Uniwersytecie Zielonogórskim, zaczęto modernizować wyposażenie obserwatorium. W lecie 2005 roku szczyt budynku został ponownie gruntownie przebudowany oraz zwieńczony 3 metrową kopułą. Mieści się pod nią nowoczesny, skomputeryzowany teleskop Meade LX200 o średnicy lustra 35 cm, przekazany do obserwatorium w kwietniu 2004 roku przez niemiecką Fundację im. Humboldta. Teleskop jest wyposażony w światłoczułą kamerę cyfrową CCD (SBIG ST-8XE) oraz filtry astronomiczne UBVRI i LRGB. Teleskop ten wraz z wyposażeniem może obserwować obiekty ciemniejsze 250 tysięcy razy, niż najsłabsze obiekty widziane gołym okiem (i oddalone nawet o 500 milionów lat świetlnych od Ziemi). W 2004 roku grupa studentów astronomii i fizyki Uniwersytetu Zielonogórskiego zaobserwowała w obserwatorium dwa przejścia planety pozasłonecznej przed tarczą gwiazdy HD 209458 (plakat po prawej stronie). W 2005 roku studenci zaobserwowali wybuch gwiazdy supernowej (o nazwie SN2005cs) w galaktyce spiralnej M51. Natomiast w 2006 roku zaobserwowano przelot małej planetoidy 2004 XP14 w pobliżu Ziemi. Obserwatorium Astronomiczne Uniwersytetu Zielonogórskiego spełnia rolę dydaktyczną, głównie w celu szkolenia studentów astronomii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Obserwatorium nie prowadzi obecnie stałych pokazów nieba (wyłączając z tego pokazy okazjonalne).