Parzniew (przystanek kolejowy)

Parzniew – wieś sołecka w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów. Leży nad rzeką Zimna Woda.

Fabryka ołówków St. Majewski Spółka Akcyjna Sp. k. – fabryka ołówków powstała w 1889 roku z inicjatywy inż. Stanisława Jana Majewskiego, inż. Józefa Zaborskiego i Stanisława Starzeńskiego. Zarejestrowali przedsiębiorstwo pod nazwą „St. Majewski, Zaborski i Starzeński”. Początkowo fabryka mieściła się przy Warszawskim Laboratorium Chemicznym przy ul. Złotej 61, produkującym mydło toaletowe, perfumy i kosmetyki, a którego właścicielem był ojciec Majewskiego, Hipolit. Fabryka bardzo szybko się rozwijała i zasoby lokalowe wkrótce okazały się niewystarczające. Podjęto decyzję o przeniesieniu fabryki do nowej lokalizacji. W 1894 roku Stanisław Majewski kupił w podwarszawskim Pruszkowie plac i budynki po fabryce igieł, a po kilku miesiącach została uruchomiona tam produkcja ołówków. W 1899 roku przedsiębiorstwo zostało przekształcone w spółkę akcyjną „Majewski i S-ka”. Na początku XX wieku nastąpiło bardzo duże zapotrzebowanie na produkcję ołówków grafitowych i kredek. Zwiększony popyt na te artykuły przyczynił się do rozbudowy fabryki, a także poszerzenia jej asortymentu. Do 1915 roku na terenie fabryki wybudowano podstawowe działy produkcyjne, m.in.: graficiarnię, montażownię, deseczkarnię. Podczas modernizacji zakupiono m.in. specjalistyczne niemieckie maszyny oraz wybudowano siłownię zasilaną silnikiem parowym z generatorem oraz kotłownią, które zaopatrywały fabrykę w energię elektryczną i cieplną. Wybudowano komin, który na stałe wpisał się w panoramę Pruszkowa. Przed I wojną światową przedsiębiorstwo rozwijało się bardzo dynamicznie. Dużą część zysków przeznaczono na dalszą mechanizację oraz prace badawcze. Produkowano m.in. ołówki grafitowe w 14 skalach twardości oraz kredki szkolne w 12 kolorach, rozpoczęto również wytwarzanie stalówek. Fabryka radziła sobie tak dobrze na rynku, że mogła konkurować z potentatami branży ołówkarskiej z Niemiec i Austro-Węgier. Pruszkowskie ołówki eksportowano również na inne kontynenty, np. do Indii, Argentyny i Australii. Działania zbrojne podczas I wojny światowej przyniosły ogromne zniszczenia budynku Fabryki ołówków w Pruszkowie. Dzięki ogromnemu poświęceniu jej założycieli i załogi udało się ją jednak odbudować i jednocześnie zmodernizować. W latach 1915-1917 fabryka bula w ewakuację w Nowoslawiańsku (koło kolejowej stacji Nowy Slawiańsk, na ten czas okolica miasta Słowiańsk, Ukraina).W roku 1918 Majewski był zmuszony wrócić w Polskę, zostawiwszy w Nowoslawiansku urządzenie fabryki, które z czasem nacjonalizowali bolszewicy. Do 1922 na podstawie starej fabryki wybudowały nowu – Słowiańsku fabryku ołówków (ukr. Слов'янска олівцева фабрика). Majewski tymczasem odbudował zburzoną fabrykę w Pruszkowie i odnowił produkcję ołówków z 1923 roku. W latach 1930–1939 nastąpił największy rozwój fabryki. Oprócz wyrobów ołówkowych zaczęto produkować artykuły biurowe jak: linijki, pinezki, spinacze, obsadki i stalówki. Podczas Wystawy Światowej w Paryżu w 1937 roku techniczne ołówki grafitowe POLONIA 340 zostały uznane za najlepsze na świecie i otrzymały złoty medal. II wojna światowa oszczędziła Fabryce Ołówków zniszczeń (w odróżnieniu od fabryki u Słowiańsku budowlę której zbombardowały u latach 1941-1943, lecz zdążyły ewakuować część urządzenia i pracowników; ją odbudowały do 1947). Pomimo działań zbrojnych, nieprzerwanie trwała produkcja w pruszkowskim zakładzie. Niedługo po zakończeniu wojny, w 1948 roku, nastąpiło upaństwowienie firmy. Trzy lata później zmieniono jej nazwę na „Pruszkowskie Zakłady Materiałów Biurowych”. Do pierwotnej nazwy fabryki, powrócono dopiero po prywatyzacji zakładu w 1995 roku. Od tego momentu w spółce „St. Majewski” dokonało się wiele znaczących zmian. W rezultacie zakład zajął pozycję lidera na polskim rynku artykułów szkolnych. (Słowiańsku fabryku przekształciły w spółkę akcyjną w 1993, a w 2001 też prywatyzowały, lecz do 2006 roku ona zbankrutowała. Od nowej fabryki u Słowiańsku pozostała kolejowa stacja "Olówkówa Fabryka".) W 2008 roku, nastąpiła fuzja firm St. Majewski i Strzegomskich Zakładów Wyrobów Papierniczych „Unipap”. Dzięki tej współpracy znacznie rozwinął się asortyment w branży artykułów szkolnych i biurowych, co znacznie przedłożyło się na podniesienie ich jakości. W 2014 roku, dla uczczenia 125 rocznicy powstania „Fabryki ołówków St. Majewski” zakład został przeniesiony do nowego, zmodernizowanego budynku przy ul. Kredkowej na terenie pruszkowskiej podstrefy Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej. Fabryka w dalszym ciągu produkuje kredki (np. "Bambino") oraz ołówki. Asortyment firmy znacznie się powiększył. Obecnie w ofercie znajduje się kilkanaście licencji skierowanych do dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, m.in. Disney (Frozen, Soy Luna, Star Wars: Episode VII, Descendants, Księżniczki, Wróżki, Violetta), Mattel (Barbie, Max Steel, Hot Wheels, Monster High, Ever After High), Hasbro (Furby, My Little Pony, MLP Equestria Girls, Transformers), Peppa, Minions, The Secret Life of Pets, National Geographic, MTV, Robert Lewandowski, EURO 2016.

Gąsin – dzielnica miasta Pruszków, leżąca na północnym zachodzie. Wieś szlachecka Gąsino położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego. W XIX wieku Gąsin był folwarkiem należącym do dóbr Helenów. Obecnie jest to słabo zurbanizowana część Pruszkowa, większość powierzchni zajmują użytki rolne. Główną ulicą jest ul. Kazimierza Promyka, stanowiąca przedłużenie drogi wojewódzkiej nr 760. Północną granicę Gąsina oddzielającą go od Żbikowa stanowi rzeka Utrata. Wschodnia część Gąsina posiada funkcję mieszkaniową, są to głównie domy jednorodzinne. Od ulicy Błońskiej na zachód znajduje się część przemysłowa obejmująca m.in. centra logistyczne, Urząd Celny i siedzibę koncernu Strabag. Gąsin należał niegdyś do gminy Helenów. Jesienią 1954 włączono go do Pruszkowa. W Gąsinie znajduje się również planowane do wyłączenia z eksploatacji wysypisko śmieci Góra Żbikowska, a także staw retencyjny oraz Elektrociepłownia Pruszków. Dzielnica posiada połączenia komunikacyjne z Błoniem i Sochaczewem (PKS) oraz jest objęta systemem komunikacji lokalnej (linia nr. 4). W południowej części Gąsina znajduje się cmentarz komunalny i krematorium (ul. Południowa). Jest najbardziej na zachód wysuniętą częścią Pruszkowa, graniczy z miejscowościami Moszna-Wieś i Koszajec.

Helenówek – przysiółek wsi Kanie w Polsce, położony w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów. W latach 1975−1998 przysiółek administracyjnie należał do województwa warszawskiego.

Stowarzyszenie Roty Niepodległości, także Stowarzyszenie Roty Marszu Niepodległości – polska skrajnie prawicowa organizacja polityczna działająca w formule stowarzyszenia, o etnocentrycznym i radykalnym profilu działalności, powołana do życia 14 maja 2019. Charakter ideologiczny stowarzyszenia określany jest także jako narodowo-katolicki i narodowo-radykalny.

Góra Żbikowska – sztuczne wzniesienie znajdujące się na terenie Pruszkowa, w dzielnicy Gąsin. Stanowi dominujący akcent w krajobrazie północno-zachodniej części miasta. Wysokość 130 m n.p.m., powierzchnia niecki na wierzchołku 4 ha, powierzchnia podstawy 13 ha. Ze szczytu góry można podziwiać panoramę Warszawy, oraz okolicznych miasteczek i wsi. Wzniesienie powstało po roku 1960 na podmokłych terenach zlokalizowanych w 43 kilometrze rzeki Utraty, powstałych podczas regulacji jej koryta. Początkowo znajdowało się tu składowisko stłuczki z Zakładów Porcelitu Stołowego „Pruszków”, a następnie po utwardzeniu drogi dojazdowej rozpoczęto składowanie odpadów bytowych. Położenie pomiędzy zabudową mieszkalną Gąsina i przepływającą u podnóża rzeką od początku stwarzało zagrożenie ekologiczne (odcieki, zapach, szkodniki). Na dzień 31 grudnia 2009 Góra Żbikowska wobec docelowego składowania 1 850 000 Mg (ton), przyjęła 1 476 752,9 Mg, jej użytkownikiem był i jest Miejski Zakład Oczyszczania w Pruszkowie. Odpady pochodzą z miejscowości Pruszków, Michałowice, Nadarzyn, Milanówek, Podkowa Leśna, Brwinów, Raszyn, Piaseczno, Lesznowola, Radziejowice, Żabia Wola, Żyrardów, Grodzisk Mazowiecki, Piastów, Ożarów Mazowiecki, Izabelin, Błonie, Warszawa, Leszno, Stare Babice. Składowisko odpadów zostało częściowo oficjalnie zamknięte 31 grudnia 2014 (kwatera A), obecnie trwa tam proces rekultywacji. Umowa dzierżawy wygasa w roku 2017, a przez kolejne 30 lat dotychczasowy użytkownik ma obowiązek monitorować ten obszar. Plan perspektywiczny zakłada wykorzystanie Góry Żbikowskiej w celach rekreacyjnych m.in. jako skatepark, stok narciarski, lądowisko dla lotni. Planuje się wybudowanie wyciągu krzesełkowego oraz stworzenie na stokach parku miejskiego.

Parafia Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła w Otrębusach – rzymskokatolicka parafia należąca do dekanatu brwinowskiego, archidiecezji warszawskiej, metropolii warszawskiej Kościoła katolickiego, w Otrębusach w gminie Brwinów.

Helenów – część wsi Nowa Wieś w Polsce, położona w woj. mazowieckim, w pow. pruszkowskim, w gminie Michałowice. Do 1954 roku istniała gmina Helenów. Helenów położony jest pomiędzy terenami gminy Brwinów i obejmuje swoim zasięgiem Stawy Helenowskie.

Kanie – wieś sołecka w Polsce, położona w województwie mazowieckim, w powiecie pruszkowskim, w gminie Brwinów. Leży przy drodze nr 719. Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie błońskim ziemi warszawskiej województwa mazowieckiego. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa warszawskiego. Miejscowość leży na gruntach należących dawniej do rodziny hrabiów Potockich. W 1827 roku ta wieś liczyła 11 domów i 90 mieszkańców. W 1847 roku Potoccy zdecydowali o przeniesieniu kilku rodzin z zamianą gruntów z Gąsina (obecnie dzielnica Pruszkowa) i przesiedlenia ich do wsi Kanie. Według wyników spisu przeprowadzonego w 1921 roku w odrodzonej II Rzeczypospolitej wieś liczyła 26 domów oraz 160 mieszkańców, wszyscy narodowości polskiej i wyznania rzymskokatolickiego. Kanie stały się miejscem bitwy podczas kampanii wrześniowej w 1939 roku, pomiędzy 36. Pułkiem Piechoty Legii Akademickiej a jednostką pancerną wojsk niemieckich. Dzięki temu udało się opóźnić marsz jednostek Wehrmachtu na Warszawę. Rozwój miejscowości przypada w okresie po 1955 roku, gdy dzięki staraniom mieszkańców udało się zlokalizować przystanek na wybudowanej w 1936 roku linii WKD (wówczas EKD) łączącej Grodzisk Mazowiecki z centrum Warszawy. Od lat 80. XX wieku pozwolono na przekształcenie części gruntów rolnych pod budownictwo mieszkaniowe, dzięki czemu wzrosła liczba mieszkańców. Na terenie Kań odkryto w latach 70. XX wieku ponad sto starodawnych dymarek, służących w średniowieczu do wytopu żelaza. Odkryto tutaj także dwie osady hutnicze datowane na okres od połowy drugiego wieku przed naszą erą do prawie końca drugiego wieku naszej ery, które wchodziły w skład Mazowieckiego Centrum Metalurgicznego. W Kaniach znajdują się przystanki: WKD (Kanie Helenowskie) i PKS.

Towarzystwo Polsko-Albańskie (TPA) – stowarzyszenie działające w Polsce, którego celem jest propagowanie w Polsce wiedzy o Albanii i Albańczykach i wspieranie przedsięwzięć prowadzących do wzajemnego poznawania się Polaków i Albańczyków. Kontynuuje tradycje Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Albańskiej, działającego w latach 50. XX w. Spotkanie założycielskie TPA miało miejsce 16 kwietnia 1994, w budynku Ambasady Republiki Albanii w Warszawie. Wzięło w nim udział 33 osoby, których łączyły różne doświadczenia związane z Albanią, a także chęć poznania tego kraju. Pierwszym prezesem zarządu została prof. Jolanta Mindak – slawistka, pełniąca wówczas funkcję wicedyrektora Instytutu Filologii Słowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego. Następcą J.Mindak na stanowisku prezesa był Jacek Przeniosło. Pierwsze inicjatywy podjęte przez Stowarzyszenie koncentrowały się na przybliżaniu Polakom kultury albańskiej. Temu służyła otwarta w listopadzie 1994 roku w Węgierskim Instytucie Kultury wystawa malarstwa albańskiego (Ali Oseku, Edmond Gjikopuli). Na przełomie listopada i grudnia 1996 r. w Warszawie odbył się Przegląd Filmu Albańskiego, na którym zaprezentowano cztery filmy fabularne, w tym prezentowany po raz pierwszy w Polsce obraz powstały w koprodukcji polsko-albańskiej: Pułkownik Bunkier, w reżyserii Kujtima Çashku. Z inicjatywy TPA powstało w 1995 r. w Tiranie Towarzystwo Fryderyka Chopina, które organizuje konkursy pianistyczne. Z inicjatywy TPA doszło także do zorganizowania kilku konferencji naukowych. W 1995 na Uniwersytecie Toruńskim została zorganizowana sesja poświęcona dwóm polskim albanologom: Wacławowi Cimochowskiemu i Włodzimierzowi Pająkowskiemu. W 2002 r. na Uniwersytecie Warszawskim miała miejsce sesja poświęcona 90 rocznicy albańskiej Deklaracji Niepodległości. Na mocy statutu TPA z 1994 r. siedzibą stowarzyszenia są Otrębusy. Władze TPA stanowią: Walne Zgromadzenie Członków, Zarząd i Komisja Rewizyjna. Zarząd, w skład którego wchodzą: prezes, dwóch wiceprezesów, sekretarz i skarbnik jest wybierany na dwuletnią kadencję przez Walne Zgromadzenie Członków, w głosowaniu tajnym. Stowarzyszenie liczy około 130 członków. Na walnym zebraniu członków Towarzystwa, które odbyło się w Warszawie 22 kwietnia 2017 dokonano wyboru nowych władz. Prezesem Towarzystwa została wybrana po raz kolejny Dorota Horodyska.

Kanie Helenowskie – przystanek Warszawskiej Kolei Dojazdowej położony przy ul. Piłsudskiego i Prostej we wsi Kanie. W roku 2022 dzienna wymiana pasażerska na przystanku wyniosła 500-699 osób.

Parafia Świętego Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny w Pruszkowie – parafia rzymskokatolicka w Pruszkowie. Obsługiwana przez księży diecezjalnych.