place

Panewniki

Historyczne dzielnice, osady i kolonie KatowicLigota-PanewnikiSzablon cytowania używa pól opisowychSzablony cytowania – problemy – cytuj – strona głównaUniwersalny szablon cytowania – brak strony
2022 07 Katowice Ligota Panewniki 147
2022 07 Katowice Ligota Panewniki 147

Panewniki (d. Panewnik) – część Katowic, położona w zachodnim rejonie miasta, w dzielnicy Ligota-Panewniki, nad Kłodnicą. Powstały one w XVI wieku w sąsiedztwie Kuźnicy Pszczyńskiej prawdopodobnie jako osada służebna, dla której wytwarzała panwie. W XVII wieku w jednym z przysiółków wsi – Kokocińcu, została wybudowana kuźnica, która działała do XVIII wieku. W 1902 roku do Panewnik przybyli franciszkanie, którzy postawili klasztor oraz neoromańską bazylikę św. Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP konsekrowaną w 1908 roku. Wokół niej wytworzyła się nowa część gminy – Nowe Panewniki. Gminę Panewniki włączono 1 kwietnia 1951 roku do Katowic, a w 1992 roku Panewniki stały się częścią dzielnicy Ligota-Panewniki. Panewniki są głównie miejscowością z dominacją funkcji mieszkaniowej i z udziałem funkcji usługowej (głównie o zasięgu lokalnym), a pozostała działalność gospodarcza koncentruje się w rejonie ulicy Owsianej. Główną trasą przebiegającą przez całe Panewniki jest ulicy Panewnicka. Panewniki otaczają dwa kompleksy leśne: Lasy Panewnickie i Lasy Załęskie, a dolina Kłodnicy również jest ostoją dla chronionych gatunków roślin i zwierząt.

Fragment artykułu z Wikipedii Panewniki (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Panewniki
Bałtycka, Katowice Ligota-Panewniki

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: PanewnikiCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.226389 ° E 18.939722 °
placePokaż na mapie

Adres

Bałtycka

Bałtycka
40-776 Katowice, Ligota-Panewniki
województwo śląskie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

2022 07 Katowice Ligota Panewniki 147
2022 07 Katowice Ligota Panewniki 147
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Puszcza Śląska
Puszcza Śląska

Puszcza Śląska – dawny, nieistniejący już kompleks lasów nizinno-wyżynnych na Górnym Śląsku, którego pozostałością są obecne: Lasy Pszczyńskie, Lasy Raciborskie, Lasy Lublinieckie, Bory Stobrawskie oraz Bory Niemodlińskie. Puszcza zajmowała rozległy obszar o powierzchni prawie 400 tysięcy hektarów w dorzeczu górnej Odry, głównie prawobrzeżnym, zasilanym dopływami Stobrawy, Małej Panwi, Kłodnicy, Rudy i Bierawki. Dzisiejsze pozostałości po Puszczy, według regionalizacji przyrodniczo-leśnej Polski, znajdują się przede wszystkim w Krainie Śląskiej, z niewielką częścią położoną w Krainie Małopolskiej. Zgodnie z regionalizacją fizycznogeograficzną są to natomiast tereny obejmujące w przeważającej mierze Nizinę Śląską, zahaczając o skrawek Wyżyny Śląskiej. Pomimo położenia w naturalnym zasięgu jodły, lipy czy klonu, dominują tu obecnie drzewostany sosnowe oraz świerkowe z niewielką domieszką dębu, buka, brzozy i olszy. Użytkowanie lasów związane z rozwojem przemysłu miało zasadniczy wpływ na rozczłonkowanie Puszczy na mniejsze kompleksy leśne oraz zmianę jej pierwotnego charakteru gatunkowego. W okresie od XVII do początku XIX wieku zaistniał plądrowniczy pozysk gatunków liściastych na potrzeby zakładów hutnictwa metali, gdzie do wytopu rud stosowano wytwarzany z tych gatunków węgiel drzewny. Wydobycie węgla kamiennego w XIX wieku, który zastąpił węgiel drzewny w hutnictwie, przyczyniło się z kolei do sadzenia szybko rosnących monokultur sosnowych i świerkowych, w celu obudowy coraz liczniejszych i coraz większych rozmiarami chodników i wyrobisk górniczych. W efekcie przemysł spowodował zmianę naturalnego charakteru górnośląskich lasów z zespołów mieszanych na jednogatunkowe zastępy iglaste. Nieliczne partie niezmienione przez człowieka zostały objęte statusem rezerwatu, m.in. rezerwat Las Murckowski.