Klasztor klarysek w Krakowie

Kościół św. Marcina – zabytkowy kościół ewangelicki znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ul. Grodzkiej 56, na Starym Mieście. Znajduje się w nim siedziba krakowskiej parafii ewangelicko-augsburskiej oraz diaspory ewangelicko-reformowanej. Ponadto odprawiane są nabożeństwa Kościoła Starokatolickiego Mariawitów. Wierni Kościoła Ewangelicko-Reformowanego (kalwini) nie uznają umieszczania rzeźb i obrazów w miejscach kultu, jednak iż jest to kościół ekumeniczny, poszli oni na ustępstwo ws. umieszczenia w prezbiterium obrazu Jezusa uciszającego burzę i dwóch figur.

Parafia Ewangelicko-Augsburska w Krakowie – parafia luterańska w Krakowie, należąca do diecezji katowickiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego. Jej siedziba mieści się przy ulicy Grodzkiej 58. Według stanu na koniec 2024 liczyła 845 wiernych.

Kościół św. Andrzeja – zabytkowy rzymskokatolicki kościół klasztorny klarysek znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ulicy Grodzkiej 54, na Starym Mieście.

Kamienica przy ulicy Grodzkiej 58 – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Grodzkiej na krakowskim Starym Mieście. Od północy przylega ona do ewangelickiego kościoła św. Marcina.

Dwór Odrowążów – zabytkowy budynek znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I przy ul. Grodzkiej 60, na Starym Mieście.

Kamienica Malarnia, Kamienica Zerwikaptur (znana również jako pałac Wacława Sierakowskiego) – zabytkowa kamienica na krakowskim Starym Mieście, zamykająca od strony południowej plac św. Marii Magdaleny.

Kościół św. Marii Magdaleny – kościół wybudowany prawdopodobnie w XIII wieku w Krakowie, w obrębie Starego Miasta, w północnej części obecnego placu św. Marii Magdaleny. Zburzony w 1811 roku.

Pomnik Piotra Skargi w Krakowie – pomnik jezuickiego teologa i kaznodziei, Piotra Skargi, znajdujący się na placu Marii Magdaleny w Krakowie, naprzeciwko kościoła św. Piotra i Pawła, gdzie pochowany jest Skarga. Jego autorem jest Czesław Dźwigaj, a fundatorem Arcybractwo Miłosierdzia. Pomnik Piotra Skargi został odsłonięty 12 maja 2001 w obecności ówczesnego prezydenta miasta Andrzeja Gołasia, kardynała Franciszka Macharskiego, biskupa Kazimierza Nycza, przedstawicieli Arcybractwa, Kurii i samorządu oraz krakowian.

Plac św. Marii Magdaleny – plac w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto, na Starym Mieście, pomiędzy ulicami Grodzką i Kanoniczą, w centrum dawnego Okołu. Ma 997 m² powierzchni. W latach 1952–1990 patronem placu był Wit Stwosz. Od północy do placu przylega gmach Collegium Iuridicum (nr 1), mieszczący Instytut Historii Sztuki UJ, a od południa kamienica Malarnia (nr 2), zwana w przeszłości Zerwikaptur, w której znajduje się Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Krakowie oraz Instytut Cervantesa. Od strony wschodniej, po drugiej stronie ulicy Grodzkiej, stoją dwa kościoły: św. Andrzeja i św. Piotra i Pawła, po stronie zachodniej znajduje się zabytkowa kamienica Kanonicza 9, w której mają siedzibę instytuty Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. Nazwa placu pochodzi od kościoła św. Marii Magdaleny, który niegdyś tu się znajdował. Do Collegium przylegała wówczas nieistniejąca dziś kamienica, a do niej kościół, powstały prawdopodobnie w XIII wieku; po pożarze w XV wieku został odbudowany. W XVII wieku został zbarokizowany, a ostatecznie zburzony w roku 1811. Na nawierzchni placu zaznaczono obrys kościoła. Pośrodku stoi pomnik Piotra Skargi dłuta Czesława Dźwigaja, odsłonięty w 2001 roku. Jego ustawienie stało się przedmiotem licznych kontrowersji i protestów. Oprócz pomnika, na placu znajduje się mała fontanna z kamienia, wykonana w 1996 według projektu Józefa Białasika i Michała Szymańskiego. W lecie plac jest miejscem, po którym jeżdżą rolkarze i deskorolkarze.

Kamienica Karmelitanek (znana także jako Dwór Ostrorogów) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Grodzkiej 62, na Starym Mieście.

Kamienica przy ulicy Kanoniczej 14 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy ulicy Kanoniczej, na Starym Mieście. Kamienica została wzniesiona w połowie XIV wieku. W połowie XVI wieku została przebudowana w stylu renesansowym. W 1874 gruntownie przebudował ją Teofil Żebrawski, nadając obecną późnoklasycystyczną fasadę oraz portal z herbami Leliwa i Korczak. W czasie II wojny światowej w budynku znajdowała się siedziba Polskiego Komitetu Opiekuńczego. Obecnie jest on własnością Uniwersytetu Jagiellońskiego. Mieści się w nim część jednostek organizacyjnych Instytutu Filologii Angielskiej oraz biuro Jagiellońskiego Uniwersytetu Trzeciego Wieku. 22 czerwca 1949 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Wpis rozszerzono 26 maja 1965. Budynek znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Szkoła Śpiewu Wacława Sierakowskiego – dawna szkoła śpiewu prowadzona przez Wacława Sierakowskiego. Założona i sfinansowana została w 1781 przez ówczesnego proboszcza bazyliki archikatedralnej św. Stanisława i św. Wacława na Wawelu, Wacława Sierakowskiego. Jej siedziba znajdowała się w domu księdza na rogu placu św. Marii Magdaleny i ulicy Kanoniczej, na Starym Mieście. Uczniowie uczelni dawali pierwsze w Krakowie publiczne koncerty, w trakcie których wykonywali włoskie kantaty przetłumaczone przez Sierakowskiego. Rola dyrektora szkoły została powierzona Franciszkowi Ksaweremu Kratzerowi, dyrygentowi i kantorowi. W szkole było dwóch nauczycieli, kompozytorów: Jakub Gołąbek oraz F.M. Lang. Na terenie instytucji prowadzono głównie nauki z zakresu: śpiewu chóralnego, solfeżu oraz podstawowych zasad muzycznych. Działalność szkoły przyczyniła się do poprawy kultury muzycznej na terenie miasta. Jej uczniowie (około 30 osób) często następnie dołączali do krakowskiego ruchu muzycznego. Zlikwidowana została w 1787.