Bitwa pod Warszawą (1656)

Bitwa pod Warszawą – bitwa stoczona w dniach 28–30 lipca 1656 podczas II wojny północnej. Była to największa bitwa w dziejach wojen polsko-szwedzkich w czasie tzw. potopu szwedzkiego. Wojska polsko-litewskie posiadające 18 armat, liczące 24 tys. żołnierzy regularnych, w tym 20 tys. jazdy (tylko 950 husarii) i ok. 4 tys. piechoty (ugrupowanej w 2 roty i 4 pułki) oraz 10 tys. pospolitego ruszenia i 2 tys. Tatarów stoczyły trzydniową bitwę z armią szwedzko-brandenburską posiadającą aż 47 armat, liczącą około 19 tys. doświadczonych żołnierzy regularnych (w tym 6500 piechoty i 12 500 kawalerii – gł. rajtarów – oraz dragonów). Piechota szwedzko-brandenburska ugrupowana była w 15 brygad, kawalerię stanowiły 53 skwadrony (w tym 2 skwadrony jazdy fińskiej, 1 jazdy polskiej pod wodzą Sadowskiego, 1 szwedzkiej Leibgwardii konnej, 3 Leibgwardii elektora oraz 46 skwadronów rajtarii), a dragonię tworzyło 7 skwadronów (w tym 2 to litewska dragonia księcia Radziwiłła, a 1 to dragonia fińska). Bitwę wygrali Szwedzi i Brandenburczycy, jednak armia polsko-litewska nie została rozbita i zdołała w porę wycofać się na drugi brzeg Wisły, tracąc jedynie niewielką część swojej artylerii.
Fragment artykułu z Wikipedii Bitwa pod Warszawą (1656) (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).Bitwa pod Warszawą (1656)
Warszawa Śródmieście
Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca Pokaż na mapie
Współrzędne geograficzne (GPS)
Szerokość geograficzna | Długość geograficzna |
---|---|
N 52.2323 ° | E 21.0084 ° |
Adres
00-110 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
Otwórz w Mapach Google