İstiklal Caddesi

Çiçek Pasajı (Pasaż kwiatowy) – XIX wieczny budynek w Stambule przy ulicy İstaiklal Caddesi z długim dziedzińcem wewnętrznym. Nazwa pasażu pochodzi od kwiatów, które sprzedawały tam Rosjanki, uciekinierki z Rosji po rewolucji bolszewickiej. Właściwie jest to XIX-wieczny budynek we francuskim stylu z długim dziedzińcem wewnętrznym. Obecnie znajdują się tu restauracje i drogie kluby nocne.

Archieparchia Konstantynopola – archieparchia kościoła ormiańskokatolickiego, obejmująca teren całej Turcji. Powstała w 1928. Arcybiskupem jest od 2015 Boghos Lewon Zekian. Arcybiskupem koadiutorem w latach 2006 – 2014 był Kévork Khazoumian.

Zamach w Stambule 19 marca 2016 – samobójczy atak terrorystyczny przeprowadzony przez Państwo Islamskie przy prestiżowej ulicy İstiklal Caddesi. W jego rezultacie zginęło pięć osób (łącznie z napastnikiem), a 36 zostało rannych.

Bazylika Świętego Antoniego Padewskiego (tur. Sent Antuan Katolik Bazilika) – bazylika mniejsza i największy rzymskokatolicki kościół w Stambule, w Turcji. Jest siedzibą parafii i należy do wikariatu apostolskiego Stambułu. Mieści się w dzielnicy Beyoğlu, przy İstiklâl Caddesi (pol. Aleja Niepodległości). Została wybudowana w latach 1906–1912 w stylu weneckiego neogotyku według projektu stambulskiego architekta Giulia Mongeriego. W kościele posługują włoscy kapłani, msze święte są odprawiane po włosku, polsku, angielsku i turecku. Przez 10 lat w bazylice modlił się Jan XXIII, kiedy pełnił funkcję nuncjusza apostolskiego w Turcji zanim konklawe wybrało go na papieża.

Egzarchat apostolski Istambułu – jednostka administracyjna kościoła greckokatolickiego w Turcji, powstała w 1911. Od 1957 pozostaje sede vacante. W 2009 liczyła 25 wiernych i ani jednego kapłana.

Muzeum Pera (tr Pera Müzesi) jest prywatnym muzeum w Stambule, w Turcji, zostało założone w 2005 roku przez Fundację Suna & İnan Kıraç. Należy do znanej rodziny tureckiej Koç. Muzeum mieści się w budynku z 1893 roku, zaprojektowanym przez Achillesa Manoussos. Przed utworzeniem muzeum, mieścił się tu Hotel Bristol. W 2002 roku fundacja wykupiła hotel i po renowacji utworzyła w nim muzeum. Pierwsze i drugie piętro zajmują wystawy stałe należące do Fundacji, między innymi Galeria Sevgi i Erdoğana Gönül, mieszcząca się na drugim piętrze. Trzecie, czwarte i piąte piętro przeznaczone są dla wystaw czasowych. Na pierwszym piętrze umieszczono miary i wagi pochodzące z Anatolii, kolekcję ceramiki. Znajduje się tu również kolekcja sztuki orientalnej, obejmująca ponad 300 obrazów, w tym dzieła Osmana Hamdi.

Muzeum Adama Mickiewicza w Stambule – turecka placówka muzealna, mieszcząca się w domu w Stambule, w którym 26 listopada 1855 zmarł Adam Mickiewicz. W 1955 roku, w stulecie śmierci wieszcza, otwarto tu ekspozycję. W podziemiach budynku urządzono symboliczną kryptę poety, z krzyżem i płytą nagrobną z napisem: Miejsce czasowego spoczynku Adama Mickiewicza, 26 listopada - 30 grudnia 1855 roku. Od 2005 w salach muzeum znajduje się ekspozycja przygotowana przez Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Muzeum Adama Mickiewicza jest oddziałem Muzeum Sztuki Tureckiej i Islamskiej w Stambule.

Recep Tayyip Erdoğan Stadyumu – stadion piłkarski w Stambule, w Turcji. Może pomieścić 14 234 widzów. Swoje spotkania rozgrywają na nim piłkarze klubu Kasımpaşa SK. Obiekt nosi imię prezydenta Turcji, Recepa Tayyipa Erdoğana.

Taksim Meydanı – plac w europejskiej części Stambułu, stanowiący atrakcję turystyczną ze względu na znajdujące się tam restauracje, sklepy i hotele. Jest uważany za serce nowoczesnego Stambułu; mieści się tu stacja Taksim linii M2 metra, a także Pomnik Republiki (Cumhuriyet Anıtı) autorstwa Pietro Canoniki odsłonięty w 1928. Pomnik upamiętnia 5. rocznicę ustanowienia Republiki Turcji.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej (İstanbul Modern Sanat Müzesi) zostało założone w 2004 r. Muzeum zlokalizowano w przebudowanym budynku magazynu w dzielnicy Tophane nad brzegiem cieśniny Bosfor. Budynek Muzeum składa się z dwóch pięter. Na najwyższym piętrze usytuowano stałą ekspozycję oraz sklep i restaurację przeznaczone dla odwiedzających. Na parterze organizowane są wystawy twórców związanych ze sztuką współczesną, ponadto znajdują się tam kino i biblioteka. W galerii wystawione są dzieła czołówki awangardowych twórców tureckich. W czwartki wstęp do muzeum jest bezpłatny.

Taksim Stadyumu – nieistniejący już stadion piłkarski w Stambule, w Turcji. Istniał w latach 1921–1940. Mógł pomieścić 10 000 widzów. Użytkowany był przez czołowe kluby ze Stambułu, grała na nim również Reprezentacja Turcji. Stadion powstał w 1921 roku na wewnętrznym dziedzińcu zabudowań koszarów Taksim. Obiekt użytkowany był przez czołowe kluby ze Stambułu, w tym przez Galatasaray, Fenerbahçe i Beşiktaş, grała na nim również Reprezentacja Turcji (mecz przeciwko Rumunii 26 października 1923 roku (2:2) był pierwszym w historii, jaki rozegrała drużyna Turcji). Podczas meczu towarzyskiego w 1934 roku pomiędzy drużynami Galatasaray i Fenerbahçe doszło do masowej inwazji kibiców na boisko, co zakończyło przyjaźń między tymi klubami. Pojemność obiektu zaczęła być niewystarczająca, w związku z czym Fenerbahçe przeniosło się z powrotem na swój Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu. Wkrótce miasto podjęło decyzję o budowie nowego obiektu położonego bliżej Bosforu. Budowa stadionu İnönü rozpoczęła się w 1939 roku, jednak z powodu wybuchu II wojny światowej trwała aż do 1947 roku. Nowy stadion stał się domową areną Beşiktaşu, do czasu przeprowadzki w 1964 roku na stadion im. Alego Sami Yena grał na nim również Galatasaray. Taksim Stadyumu wraz z zabudowaniami koszarów został rozebrany w 1940 roku, a teren zamieniono w park Gezi.

Koszary Taksim (tur. Taksim Kışlası) – koszary, które znajdowały się w Stambule w miejscu dzisiejszego Parku Gezi przy Placu Taksim. Zostały zbudowane w 1806 roku za panowania Selima III przez architekta Krikora Baliana. Po incydencie z 31 marca 1909 roku budynek odniósł znaczne szkody i czekał na odbudowę. W 1921 roku wewnętrzny dziedziniec został przekształcony na stadion piłkarski używany przez czołowe kluby sportowe w mieście. Stadion został zamknięty w 1939 roku, a w 1940 rozebrany. W 2011 roku postanowiono odbudować koszary, gdzie miało znajdować się centrum handlowe. Spotkało się to z protestem mieszkańców i przerodziło się w antyrządowe protesty i zamieszki.