Kamienica Józefa Skalskiego w Warszawie

Kamienica Cechu Krawców, Krawiecka – kamienica wzniesiona w pierwszej połowie XVIII wieku, znajdująca się przy ul. Krakowskie Przedmieście nr 41 w Warszawie. Zbudowana została z przeznaczeniem na siedzibę cechu krawców. Najpierw był to budynek trzykondygnacyjny, trzyosiowy i posiadający mansardowy dach. W 1809 mieszkał w niej poeta J. Bielawski. Przebudowa mająca miejsce w połowie XIX wieku spowodowała utratę pierwotnych cech architektonicznych. W 1939 kamienica uległa częściowemu zburzeniu, a w 1944 została całkowicie zniszczona. W latach 1947–1949 budynek odbudowano według projektu Kazimierza Biernackiego. Umieszczono w nim Dom Cechu Krawców m.st. Warszawy. W elewacji frontowej znajdują się emblematy cechu oraz tablica pamiątkowa poświęcona Władysławowi Reymontowi. Kamienica posiada barokową dekorację.

Ulica Kozia – ulica w śródmieściu Warszawy, łącząca ul. Trębacką z ul. Miodową. W przeszłości nosiła różne nazwy: Kozła, Kozłowa, Ku Pałacowi Księcia Prymasa (od Pałacu Prymasowskiego), Junkierska (w latach 1900-1915 od znajdującej się w pałacu Prymasowskim szkoły junkrów rosyjskich), Do Dworu Księcia Arcybiskupa Gnieźnieńskiego. Do obecnej nazwy powrócono w 1919 roku. Wywodzi się ona od właściciela posiadłości, które znajdowały się w jej obrębie.

Kamienica Malcza (dom Malcza, wcześniej Wasilewskiego) – nieistniejąca dziś kamienica na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie, zbudowana w 1767 roku, a rozebrana w 1865. Był to okazały budynek mieszkalny ongiś zamykający widok z Placu Zamkowego na Krakowskie Przedmieście, widoczny m.in. na obrazie Filipa Romanowskiego, obrazie Ignacego Wyszyńskiego oraz rycinie Canaletta. Wybudowany na działce należącej wcześniej do biskupa krakowskiego, na której stał drewniany dworek mieszczący traktiernię. Działkę kupił w 1765 roku Józef Seweryn Wasilewski h. Drzewica (1720–1793), lekarz i aptekarz określany jako konsyliarz króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, żonaty z Rozyną Strasser (ok. 1688–1748). Po rozbiórce traktierni, w 1767 wystawił okazałą 3-piętrową kamienicę, której architektem był Piotr Hiż (Hiche), a budową kierował konduktor Karol Bogumił Schütz. Kamienicę w trakcie budowy pokazuje obraz Canaletta Krakowskie Przedmieście od strony Kolumny Zygmunta z 1767 roku. Wschodnim bokiem przylegała ona do kamienicy nr 371 Zofii Lullier. Strona zachodnia wychodziła na tzw. wąskie Krakowskie Przedmieście. Przed budynkiem od strony północnej znajdowała się, istniejąca do dziś, figura Matki Boskiej Pasawskiej z 1683 r. Za budynkiem od strony południowej wiodło przedłużenie ulicy Bednarskiej. Lokatorami domu był kolejno cały szereg znamienitych osób. Pierwsza zamieszkała tu księżna Elżbieta Sapieżyna. Według Zygmunta Glogera po roku 1774 wynajęto dom na skład królewskiej manufaktury fajansów. Później znajdowała się tu poczta, przeniesiona następnie do pałacu Brühla. Kolejnym lokatorem był biskup kujawski Rybiński, a po nim bankier warszawski Fryderyk Kabryt. Ten ostatni płacił ponoć za wynajęcie jednego piętra ogromny czynsz 1500 dukatów. Kolejnym był biskup Ignacy Krasicki, który organizował tu cotygodniowe wieczory uczone, na których obecnym literatom, uświetniającym wiek Stanisława Augusta, odczytywał swe dzieła; często na takie wieczory sam król przybywał. Później mieszkał tu biskup wileński Massalski oraz Hugo Kołłątaj, podkanclerzy koronny, który, w tym domu mieszkając, wydał wszystkie swoje pisma, tak chlubnie przez Polaków wspominane. W 1801 zamieszkał tu, jako hrabia de Lille, król francuski Ludwik XVIII na uchodźstwie ze swoim 40-osobowym dworem. Spośród znakomitości mieszkali tu jeszcze: hr. Feliks Potocki, generał dywizji książę Romuald Tadeusz Giedroyć i książę Paweł Sapieha. W roku 1829 kamienicę Wasilewskiego kupił za 230 000 złp. znany lekarz warszawski dr Wilhelm Malcz. W 1830 roku dokonano jej przebudowy, w miejsce stromego dachu dobudowując czwarte piętro. Podobno na frontonie kamienicy widniała odtąd litera M. Widok kamienicy z tego okresu pokazują obrazy Romanowskiego i Wyszyńskiego. Kamienica przeznaczona była na wynajem – sam dr Malcz mieszkał w swym domu na ul. Świętokrzyskiej. Parter i piętro domu wynajmowała rodzina Kuhnke. Siostry Józefa i Julia Kuhnke prowadziły tam Magazyn Mód. Przez jakiś czas mieszkał tu również dr Ferdynand Dworzaczek, naczelny lekarz Szpitala Ewangelickiego, przyjaciel Malcza. W 1859 roku, siedem lat po śmierci Malcza, kamienicę kupił Samuel Orgelbrand, drukarz i wydawca. Na parterze umieścił tam swoją księgarnię i drukarnię, piętro zajmował jeszcze Magazyn Mód W. Kuhnke. Widać to na rysunku Aleksandra Lessera z 27 lutego 1861 roku przedstawiającego tłumienie demonstracji przed domem Malcza. Demonstracje patriotyczne wybuchły w Warszawie w roku 1861. Podczas tłumienia demonstracji dn. 27 lutego strzelający do tłumu Kozacy przed domem Malcza zabili pięciu demonstrantów. Ucierpiał też dom, strzały wybiły szyby i zerwały tynk. Podobno z drugiego piętra domu rzucano w żołnierzy kamieniami. Wkrótce po rozruchach Rada Administracyjna podjęła decyzję o rozbiórce wąskiego Krakowskiego Przedmieścia, które stanowiło łącznie 15 kamienic o numerach hip. od 371 (dom Lullierki) do 385. Wśród nich trzy należały wcześniej do Malczów - nr 372 dr. Wilhelma oraz 377 i 378 złotnika Karola Filipa. Rozbiórkę uzasadniano koniecznością ułatwienia przewozu materiałów do budowy mostu Kierbedzia, chodziło jednak o umożliwienie szarży Kozaków podczas tłumienia demonstracji. Budynki rozebrano w latach 1865–1867. Rozbiórkę domu Malcza w 1865 uwiecznił na fotografii Karol Beyer .

Grób członków Sztabu AL na skwerze Hoovera w Warszawie – nieistniejąca już mogiła pięciu członków sztabu okręgu warszawskiego Armii Ludowej (AL) poległych w powstaniu warszawskim.

Figura Matki Boskiej Pasawskiej – rzeźba wotywna Matki Boskiej znajdująca się na Krakowskim Przedmieściu w Warszawie w pobliżu placu Zamkowego. Jest drugim – po Kolumnie Zygmunta z 1644 – najstarszym pomnikiem Warszawy.

Kamienica Cechu Rzeźników – budynek znajdujący się przy ulicy Krakowskie Przedmieście 29 i ulicy Koziej 4 w Warszawie. Pod koniec XVII wieku kamienica kupiona wraz z działką przez Cech Rzeźników. W latach 1743–1754 zbudowana na nowo. W 1867 roku rozbudowana o drugie piętro, a w 1900 podwyższona o trzecie piętro i mansardy. W okresie międzywojennym działały w niej zakład fryzjerski i zakład fotograficzny Optofot. W 1944 roku spalona. Odbudowana w 1949 roku wraz z obniżeniem do dwóch pięter i zmianą wystroju fasady pod kierunkiem architektów Mieczysława Kuzmy i Zygmunta Stępińskiego. W 2000 roku odrestaurowana.

Muzeum Karykatury im. Eryka Lipińskiego (do 2002 Muzeum Karykatury) – muzeum zajmujące się dokumentowaniem, gromadzeniem i ekspozycją polskich i zagranicznych grafik artystycznych, malarstwa i fotografii o tematyce satyrycznej. Placówka mieści się w Warszawie, przy ul. Koziej 11.

Kamienica Kestnerów – kamienica znajdująca się przy ul. Krakowskie Przedmieście 27 w Warszawie.

Kamienica Millerowska w Warszawie – klasycystyczny, trzypiętrowy oraz pięcioosiowy budynek z handlowym parterem znajdujący się na Krakowskim Przedmieściu 63.

Instytut Wymiaru Sprawiedliwości (IWS) – polska placówka naukowa (jednostka budżetowa) z siedzibą w Warszawie, której celem są działania na rzecz harmonizacji prawa polskiego z międzynarodowymi standardami prawnymi, w tym zwłaszcza z wymogami normatywnymi Unii Europejskiej. Instytut prowadzi działalność naukowo-badawczą z zakresu tworzenia, stosowania, aksjologii i społecznego funkcjonowania prawa oraz zjawisk przestępczości i patologii społecznej.

Pałac Wesslów, także pałac Ostrowskich lub Poczta Saska – pałac znajdujący się przy ul. Krakowskie Przedmieście 25 w Warszawie.

Kościół Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie zwany Res Sacra Miser (łac. biedny jest rzeczą świętą) – dawny kościół klasztorny karmelitanek bosych, obecnie kościół rektorski w Warszawie przy Krakowskim Przedmieściu. Świątynia mieści się w budynku Centrum Charytatywnego Caritas Archidiecezji Warszawskiej Res Sacra Miser. Kościół należy do parafii rzymskokatolickiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Poza nabożeństwami w języku polskim celebruje się tutaj również Msze święte w języku litewskim oraz Liturgie Kościoła katolickiego obrządku ormiańskiego. Z kościoła korzystają również chrześcijanie wyznania anglikańskiego.