Źrebce (Pogorzyce)

Piec kręgowy „Hoffman” – zabytkowy wapiennik, piec kręgowy typu „Hoffman” z 1892 roku przeznaczony do wypału kamienia wapiennego znajdujący się na terenie zakładu wapienniczego w Płazie, w powiecie chrzanowskim. Obiekt został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego. Nazwa pochodzi od nazwiska niemieckiego budowniczego Eduarda Hoffmanna, który opatentował taki piec dla wypału cegły ceramicznej w 1858. Później zaadaptowano go do wypału wapna i gipsu (patent angielski z 1868, Humphrey Chamberlain, jednak wszystkie podobne piece nadal nazywano Hoffmannami). Pierwszy „Hoffman” zaczął działać w Piechcinie na Kujawach (1889). Piece takie działały do połowy XX wieku, potem zaczęły wychodzić z użycia. Obecnie w Polsce pracuje jeszcze około 100 pieców kręgowych w starszych zakładach ceramicznych. W przemyśle wapienniczym nie pracuje już ani jeden. Nigdzie na terenie Europy nie zachował się kompletny egzemplarz w takim dobrym stanie jak w Płazie.

Zakład Wapienniczy w Płazie powstał w roku 1891. W momencie powstania zakład nosił nazwę „Wapiennik”. W latach międzywojennych stanowił własność Towarzystwa Przedsiębiorstw Górniczych S.A. w Krakowie, a od 1933 roku znajdował się w przymusowym zarządzie państwowym. W latach 1947–1949 w zakładzie pracę rozpoczął piec nr 1, przeznaczony do wypału wapna. Obecnie piec ten jest zlikwidowany. Na bazie zniszczonego podczas działań wojennych przedsiębiorstwa, na podstawie zarządzenia nr 466 Ministerstwa Przemysłu Lekkiego z dnia 1 lipca 1952 roku utworzone zostało przedsiębiorstwo pod nazwą „Chrzanowskie Zakłady Przemysłu Wapienniczego” w Płazie koło Chrzanowa. W latach 1956–1959 w zakładzie uruchomiono dwa kolejne piece służące do wypału wapna. W okresie od lutego 1969 roku do grudnia 1973 roku przedsiębiorstwo działało pod nazwą „Krakowskie Zakłady Przemysłu Wapienniczego” w Płazie. W latach 1974–1977 na podstawie zarządzenia nr 203/0r Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 30 grudnia 1973 roku Przedsiębiorstwo wchodziło w skład Krakowskiego Kombinatu Cementowo–Wapienniczego w Krakowie. Na podstawie zarządzenia nr 3/0r Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych z dnia 22 stycznia 1977 roku, do końca roku 1980 przedsiębiorstwo wchodziło w skład Śląskiego Kombinatu Cementowo–Wapienniczego w Ogrodzieńcu. W latach 1981–1986 zakład był już samodzielnym przedsiębiorstwem państwowym. W wyniku połączenia przedsiębiorstwa z Kopalnią Wapienia Czatkowice zakład wszedł w jej skład z dniem 1 sierpnia 1986 roku. Ostatnia reorganizacja w tym zakresie wprowadzona została z dniem 1 kwietnia 1990 roku, kiedy na podstawie zarządzenia Ministra Przemysłu nr 139/Org/90, przedsiębiorstwo uzyskało swój ostateczny kształt organizacyjny jako Zakład Wapienniczy w Płazie. Wówczas funkcję organu założycielskiego dla przedsiębiorstwa pełnił Wojewoda Małopolski. 31 marca 2006 roku zakład od likwidatora zakupiła Spółka Giga.

Płaza – nieczynna stacja kolejowa w Płazie, w województwie małopolskim, w Polsce, na linii Chrzanów – Płaza. Znajduje się tu 1 peron.

Gajówka – część wsi Piła Kościelecka w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie chrzanowskim, w gminie Trzebinia. W latach 1975–1998 Gajówka administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Kościelec – osiedle w Chrzanowie położone w jego wschodniej części, o statusie jednostki pomocniczej gminy Chrzanów. Kościelec sąsiaduje od północy z Osiedlem Niepodległości i Śródmieściem, od zachodu z Osiedlem Młodości i osiedlem Stella, od południa z Płazą i Źrebcami (Pogorzyce), a od wschodu z gminą Trzebinia. Na obszarze osiedla Kościelec, które charakteryzuje się niemal wyłącznie zabudową jednorodzinną, wyróżnia się mniejsze osiedla, takie jak Wrzosowe i Chechlana. Znajduje się tu Szpital Powiatowy, szkoła podstawowa, a także zakłady cukiernicze.

Pogorzyce – nieczynny przystanek kolejowy w Pogorzycach, w województwie małopolskim, w Polsce, na linii Chrzanów – Płaza. Znajduje się tu 1 peron.

Stella (wymawiana starannie [stella], potocznie [stela]) – osiedle w Chrzanowie położone w jego południowej części, na obszarze, którego utworzono jednostkę pomocniczą gminy Chrzanów. Osiedle Stella bezpośrednio sąsiaduje od północy z osiedlami Młodości oraz Rospontowa i od południa z miejscowościami Pogorzyce i Źrebce, a poprzez tereny leśne także z osiedlami Borowiec od zachodu i Kościelec od wschodu.

Lądowisko Chrzanów-Szpital – lądowisko sanitarne w Chrzanowie, w województwie małopolskim, położone przy ul. Topolowej 16. Przeznaczone jest do wykonywania startów i lądowań śmigłowców sanitarnych i ratowniczych w dzień i w nocy o dopuszczalnej masie startowej do 5700 kg. Zarządzającym lądowiskiem jest Szpital Powiatowy. W roku 2012 zostało wpisane do ewidencji lądowisk Urzędu Lotnictwa Cywilnego pod numerem 120 Budowę lądowiska rozpoczęto pod koniec lipca 2011

Parafia Świętej Rodziny – rzymskokatolicka parafia znajdująca się w Chrzanowie, na osiedlu Młodości. Parafia należy do archidiecezji krakowskiej i dekanatu Chrzanów. Parafia liczy około 7 tysięcy wiernych, mieszkających na osiedlu Młodości oraz osiedlu Stella.

Szpital Powiatowy w Chrzanowie – jedyny szpital na terenie powiatu chrzanowskiego. Szpital posiada 22 oddziały szpitalne. W szpitalu funkcjonuje Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR). Szpital posiada zmodernizowane w 2011 roku lądowisko dla helikopterów ratunkowych. Poprzedni wyburzony już szpital został oddany do użytku w 1933 roku. Początkowo nosił imię marszałka Józefa Piłsudskiego, a po II wojnie światowej Bolesława Bieruta. Składał się z sześciu oddziałów. W nowych budynkach szpital funkcjonuje od ok. 1994-1998 roku.

Cmentarz Parafialny w Kościelcu – cmentarz znajdujący się w Chrzanowie, w dzielnicy Kościelec przy ul. Cmentarnej. Został założony w 1841 roku. Cmentarz jest administrowany przez parafię św. Jana Chrzciciela w Chrzanowie.

Kościół św. Jana Chrzciciela – rzymskokatolicki kościół parafialny znajdujący się przy ul. Kościelnej 2a na osiedlu Kościelec w Chrzanowie, w województwie małopolskim. Świątynia została wybudowana zapewne w XIV wieku w stylu gotyckim i bez gruntownych zmian przetrwała do lat 1843-45, kiedy to kościół znajdujący się w złym stanie technicznym, został całkowicie przebudowany według projektu Ignacego Hercoka. Została wówczas rozebrana prawie cała świątynia oprócz apsydy, która jest współcześnie najstarszą zachowaną częścią dawnego kościoła i została wybudowana nowa, większa świątynia, który bez zasadniczych zmian przetrwała do końca XX wieku kiedy to do kościoła została dostawiona boczna kaplica oraz zmienione zostało w poważnym stopniu wyposażenie wnętrza. Ciekawymi elementami wyposażenia znajdującymi się w kościele są ołtarz główny pochodzący z XIX wieku. Do remontu kościoła w końcu lat 90. XX wieku znajdowały się tutaj tablice epitafijne dawnych właścicieli wsi Kościelec, proboszcza parafii kościeleckiej, ks. Adama Federowicza, a także Florentego Jakubowskiego, urzędnika Wolnego Miasta Krakowa, wykonane z czarnego marmuru dębnickiego. Po remoncie pozostała tylko jedna, hr. Aleksandra Szembeka i jego siostry Karoliny. Świątynia posiada dzwon odlany w 1484 roku charakteryzujący się bogatą dekoracją plastyczną przedstawiającą św. Jana Chrzciciela, znak górniczy i ozdobną inskrypcję. Kościół posiadał również stare dzwony, ale zostały zarekwirowane przez Austriaków w 1917 roku i przez Niemców w 1942 roku. W obrębie murów otaczających świątynię znajdował się cmentarz parafialny zamknięty dla pochówków ok. 1829 roku, po założeniu w Kościelcu cmentarza parafialnego znajdującego się kilkaset metrów na południe od kościoła. Kościół należy do dekanatu Chrzanów archidiecezji krakowskiej.