Kolonia Zimkówka

Pazurek – kolonia w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Leży przy drodze wojewódzkiej nr 783. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Cydzówka (445 m) – wzniesienie w obrębie wsi Troks w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie OlkuszOd południa sąsiaduje z Pilichową Górą. Jest częściowo zarośnięte lasem. Znajdują się na nim zabudowania Braciejówki należącej do wsi Troks. Jest to obszar na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Pilichowa Góra (ok. 420 m) – wzniesienie pomiędzy wsiami Podlesie i Braciejówka w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Od północy sąsiaduje z Cydzówką, od południa z wzniesieniem Podgórze. Jest niemal całkowicie zarośnięte lasem o nazwie Podgórze. W lesie są wapienne skały. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Kozłówek (424 m) – wzniesienie w obrębie wsi Podlesie w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Jest częściowo zarośnięte lasem, na łagodnych stokach wschodnich i północnych znajdują się pola uprawne wsi Podlesie. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Podgórze (418 m) – wzniesienie pomiędzy wsiami Podlesie i Braciejówka w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Od północy sąsiaduje z Pilichową Górą, od południa z Ostrogórą. Jest niemal całkowicie zarośnięte lasem o nazwie Charpuz. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Młyny – osada w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Klucze. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Ostrogóra (436 m) – wzniesienie pomiędzy wsiami Podlesie i Troks w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Jest w większości zarośnięte lasem. Jest to obszar Wyżyny Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Szczelina Jaroszowska – schronisko na wzgórzu Nad Kopalnią, w obrębie miejscowości Jaroszowiec, w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Klucze. Pod względem geograficznym znajduje się na Płaskowyżu Ojcowskim na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej.

Dworskie – kolonia w Polsce położona w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa katowickiego.

Biała – skała w rezerwacie przyrody Pazurek w pobliżu kolonii Pazurek w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Znajduje się na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się w środkowej części rezerwatu, w grupie Zubowych Skał. Od czasu utworzenia rezerwatu wspinaczka na nich została zabroniona. Biała to zbudowana ze skalistego wapienia skała o wysokości do 12 m z charakterystyczną nyżą. Znajduje się po zachodniej stronie ścieżki dydaktycznej po rezerwacie Pazurek.

Ostatnia – skała w rezerwacie przyrody Pazurek w pobliżu kolonii Pazurek w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim, w gminie Olkusz. Znajduje się na Wyżynie Olkuskiej będącej częścią Wyżyny Krakowsko-Częstochowskiej. Znajduje się w środkowej części rezerwatu, w grupie Zubowych Skał. Od czasu utworzenia rezerwatu wspinaczka na nich została zabroniona. Ostatnia to zbudowana ze skalistego wapienia skała o wysokości 10 m. Znajduje się po zachodniej stronie ścieżki dydaktycznej po rezerwacie Pazurek.

Zubowe Skały – grupa skał w rezerwacie przyrody Pazurek pomiędzy miejscowościami Pazurek i Jaroszowiec w województwie małopolskim, w powiecie olkuskim. Rezerwat znajduje się na północno-zachodnim krańcu Płaskowyżu Ojcowskiego na Wyżynie Olkuskiej. Zubowe Skały znajdują się w lesie w środkowej części rezerwatu. Zbudowane są z twardych wapieni skalistych. Mają wysokość do 18 m, ściany połogie, pionowe lub przewieszone i różnorodne kształty. Na niektórych z nich uprawiana była wspinaczka skalna i skałom tym wspinacze nadali nazwy: Babka I, Babka II, Biała, Boczny Mur, Główny Mur, Kwadratowa, Ostatnia, Zielona Ściana. Poprowadzili na nich 34 drogi wspinaczkowe (w tym 4 projekty) o trudności od III do VI.4 w skali krakowskiej. Niektóre z nich mają zamontowane stałe punkty asekuracyjne (ringi, spity, ringi zjazdowe). Przy czerwonym szlaku turystycznym jest jeszcze jedna mniejsza skała o nazwie Mała Skałka. Pierwszymi badaczami Zubowych Skał byli speleolodzy, głównie Kazimierz Kowalski. W 1951 roku opublikował on Jaskinie Polski, w których wymienił m.in. jaskinie Zubowych Skał i Cisowej Skały. Do 2019 roku grotołazi opisali w Zubowych Skałach jedną jaskinię (Jaskinia przy Wielkim Okapie) i dwa schroniska: Schronisko przy Stacji Kolejowej Rabsztyn, Schronisko z Kościami. Pierwsi wspinacze na Zubowych Skałach pojawili się pod koniec lat 60. XX wieku. Wspinano się metodą klasyczną, na wędkę, a także metodą sztucznych ułatwień. Pierwszy przewodnik wspinaczkowy w tym rejonie opracował Maciej Woch. Przewodnik ten przyczynił się do spopularyzowania wspinaczki, powstawały nowe drogi wspinaczkowe. Na Zubowych Skałach w latach 1981-84 Harcerski Klub Taternictwa urządzał coroczne zawody wspinaczkowe; w 1990 odbyły się ostatnie ogólnopolskie zawody „gliwickie”. Po utworzeniu rezerwatu przyrody w 2008 r. zakazano wspinaczki, a w latach 2013-2014 fundacja Wspinka uniemożliwiła wspinaczom bezpieczną asekurację przy użyciu śrub blokujących wpięcie ekspresów w ringi. Wspinacze, przy poparciu PZA rozpoczęli starania o przywrócenie możliwości wspinaczki. Po licznych staraniach, wizjach lokalnych, sporządzeniu rozlicznych dokumentacji i ekspertyz, po prawie 5 latach starań, 14 czerwca 2019 roku przywrócono możliwość wspinania się na Zubowych Skałach. Dopuszczono wspinaczkę na określonych warunkach na 3 skałach: Główny Mur, Boczny Mur i Zielona Ściana. Z Zubowymi Skałami wiąże się opowieść o skarbach, które podobno ukryli tutaj powstańcy styczniowi. Przed II wojną światową pewien przybysz w leśniczówce w Zalesiu Gołczowskim opowiadał, że znalazł skarb złożony ze sztab złota i platyny, a także monet i biżuterii, ale na razie pozostawił go na miejscu, obiecując, że rychło pojawi się tu, by go ze sobą zabrać. Prowadzące do nich znaki zniszczył.