place

Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego

Artykuły z wyrażeniami zwodniczymi od 2024-02Centra Uniwersytetu WarszawskiegoInstytucje archeologiczneSzablony cytowania – problemy – cytuj – strona główna
Tyniecka 15 17, Warszawa
Tyniecka 15 17, Warszawa

Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej im. Kazimierza Michałowskiego (CAŚ UW), (ang. Polish Centre of Mediterranean Archaeology, PCMA) – samodzielna placówka badawcza Uniwersytetu Warszawskiego. Pod obecną nazwą istnieje od 1990 roku. Do głównych celów CAŚ UW należy organizacja, prowadzenie oraz koordynacja badań archeologicznych, konserwatorskich i rekonstrukcyjnych w północno-wschodniej Afryce, na Bliskim Wschodzie oraz na Cyprze. Prace CAŚ UW są prowadzone na stanowiskach obejmujących szeroki horyzont czasowy, od czasów prehistorycznych, poprzez wszystkie okresy historyczne starożytnych cywilizacji śródziemnomorskich, aż po późny antyk i arabskie wczesne średniowiecze. Oprócz prowadzenia badań terenowych do zadań CAŚ UW należy kompleksowa dokumentacja znalezisk, publikacja wyników badań oraz archiwizacja dokumentacji wykopaliskowej. CAŚ UW zarządza Stacją Badawczą w Kairze oraz Polskim Ośrodkiem Archeologicznym w Chartumie.

Fragment artykułu z Wikipedii Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu Warszawskiego
Tyniecka, Warszawa Mokotów

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Centrum Archeologii Śródziemnomorskiej Uniwersytetu WarszawskiegoCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.192494 ° E 21.021891 °
placePokaż na mapie

Adres

Interdysycplinarne Centrum Modelowania Matematycznego i Komputerowego Uniwersytet Warszawski

Tyniecka 15/17
02-630 Warszawa, Mokotów
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Tyniecka 15 17, Warszawa
Tyniecka 15 17, Warszawa
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Aquilonia (korporacja akademicka)
Aquilonia (korporacja akademicka)

Polska Korporacja Akademicka Aquilonia – korporacja akademicka utworzona 9 marca 1915 roku w Warszawie przez grupę absolwentów Gimnazjum im. Jana Zamoyskiego, początkowo pod nazwą „Orzeł Biały”. Bez korelacji z pierwotną Aquilonią, założoną 9 marca 1915 roku przez grupę 11. studentów Kursów Przemysłowo-Rolniczych (późniejsza SGGW) w Warszawie, korporacja przyjęła nazwę „Aquilonia” pod koniec 1921 roku. Działalność pierwszej Aquilonii zakończyła się latem 1915 roku po wkroczeniu wojsk niemieckich do Warszawy. Pierwszym prezesem Aquilonii z 1915 roku został Adam Doruchowski, syn założyciela ryskiej korporacji Arkonia. W skład pierwszego Prezydium weszli: prezes – Adam Doruchowski wiceprezes – Andrzej Rawita-Ostrowski sekretarz – Witold Piędzicki skarbnik – Konstanty Komierowski. W 1922 roku Aquilonia została członkiem Związku Polskich Korporacji Akademickich (ZPK!A) i aktywnie w nim działa do chwili obecnej. Korporacja kandydowała do Związku przy K! Sarmatia. W 1925 roku członkowie pierwszej Aquilonii nawiązali kontakty z członkami drugiej, niezależnie powstałej Aquilonii z 1921 roku. Na komersie 12 lutego 1925 roku doszło do podpisania aktu unifikacji obu korporacji. Po tym wydarzeniu nowopowstała Aquilonia przyjęła w poczet członków założycieli pierwotnej Aquilonii z 1915 roku, kontynuując w ten sposób jej tradycje i ideały. W czasach II Rzeczypospolitej Aquilonia należała do najbardziej aktywnych i znanych w środowisku akademickim Warszawy i całej Polski. Do znanych działaczy akademickich tamtego okresu należeli: Aleksander Heinrich – prezes Związku Narodowego Polskiej Młodzieży Akademickiej, Władysław Kempfi – prezes Ogólnopolskiego Związku Bratnich Pomocy, Mieczysław Jerzy Pączkowski – prezes ZPK!A oraz Jerzy Czarkowski i Władysław Dunin-Borkowski. W okresie PRL korporacja nie mogła prowadzić normalnej działalności na uczelniach. Do oficjalnej reaktywacji za zgodą i przy współudziale przedwojennych członków doszło 5 listopada 1994. W latach 1915–1939 do Aquilonii należało 177 osób. Korporacja związana jest braterskimi kartelami z korporacjami: Baltią (od 1925 r.) i ZAG Wisłą (od 1928 r.).