Akademia Muzyczna im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie

Wydział Twórczości, Interpretacji i Edukacji Muzycznej Akademii Muzycznej w Krakowie – jeden z trzech wydziałów Akademii Muzycznej w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. św. Tomasza 43 w Krakowie.

Wydział Instrumentalny Akademii Muzycznej w Krakowie – jeden z trzech wydziałów Akademii Muzycznej w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. św. Tomasza 43 w Krakowie.

Wydział Wokalno-Aktorski Akademii Muzycznej w Krakowie – jeden z trzech wydziałów Akademii Muzycznej w Krakowie. Jego siedziba znajduje się przy ul. św. Tomasza 43 w Krakowie.

Gmach Akademii Muzycznej – budynek w Krakowie na Starym Mieście przy ul. św. Tomasza 43 na rogu z ul. Mikołajską. Zaprojektowany w 1921 przez Ludwika Wojtyczkę na potrzeby Giełdy Towarowo-Pieniężnej. Budowę ukończono w 1924 roku. W latach 1949–1990 siedziba Komitetu Wojewódzkiego komunistycznej PZPR. Od 2000 główna siedziba Akademii Muzycznej w Krakowie.

Baszta Czapników – niezachowana baszta w ciągu murów miejskich w Krakowie. Baszta stała u wylotu ulicy św. Tomasza na planty. Była to ostatnia baszta w ciągu murów miejskich Krakowa tuż przed bramą Mikołajską. Za basztę był odpowiedzialny cech czapników. Z powodu wątłej ilości wiarygodnych materiałów historycznych dotyczących tej baszty, należy uznać temat za otwarty do badań i poszukiwań.

Hotel Campanile – trzygwiazdkowy hotel z częścią biurową, zlokalizowany przy ulicy św. Tomasza na krakowskim Starym Mieście. Należy do francuskiej sieci Campanile.

Baszta Przekupników – baszta w Krakowie, która była położona w ciągu murów miejskich pomiędzy basztami Grzebieniarzy i Barchanników, w miejscu obecnego wylotu ul. św. Tomasza na Planty, zbudowana w XIV wieku na planie kwadratu, zaś górna część była półokrągła. Jej dach był stożkowy. Wokół baszty znajdowało się 6 otworów strzelniczych. Opiekowały się nią cechy przekupników, sadelników i słoniniarzy. Została wyburzona w XIX wieku.

Hotel Wit Stwosz w Krakowie – kamienica zaadaptowana na trzygwiazdkowy hotel. Położona w centrum Krakowa przy ulicy Mikołajskiej 28, w bliskim sąsiedztwie Rynku Głównego.

Dwór Kirchmajerów – dwór przy ul. św. Tomasza w Krakowie, przylegający do Plant. Zbudowany w latach 1827–1841, zburzony w pierwszej połowie XX wieku.

Kościół Matki Boskiej Śnieżnej – rzymskokatolicki kościół parafialny oraz konwentualny dominikanek, znajdujący się w Krakowie na Starym Mieście przy ul. Mikołajskiej 21. Zwany jest też na Gródku. Fundatorką kościoła i klasztoru Dominikanek była Anna z Branickich Lubomirska. Fundacja miała stanowić jej wotum za zwycięstwo pod Chocimiem. W latach 1627–1632 wybudowano klasztor (wykorzystując fragment średniowiecznych murów obronnych miasta), a w 1632 położono kamień węgielny pod budowę kościoła. Konsekracja świątyni odbyła się dwa lata później. Patronką kościoła została Matka Boska zwana Śnieżną. Jej kult rozwinął się szczególnie silnie po zwycięstwie wojsk polskich pod Chocimiem w 1621. Współtwórcą tego militarnego sukcesu był syn fundatorki Stanisław Lubomirski, a portret Anny Lubomirskiej wisi do dziś nad wejściem do zakrystii. Kościół spłonął w czasie potopu szwedzkiego, zniszczenia jednak szybko naprawiono. Raz jeszcze niebezpieczeństwo zawisło nad kościołem w roku 1768 podczas walk o Kraków konfederatów barskich z wojskami rosyjskimi. Kościół jest budowlą wczesnobarokową, jednonawową, zbudowaną na planie prostokąta. Ołtarz główny pochodzi z 1931 i widnieje w nim obraz Matki Boskiej Śnieżnej z 1 poł. XVII wieku. Według tradycji sprowadzony z Rzymu i poświęcony przez papieża Urbana VIII. Wokół ołtarza zgromadzono srebrne wota, pochodzące głównie z XIX wieku. Ołtarze boczne i ambona pochodzą z XVII wieku. Z obrazem Matki Boskiej Śnieżnej związana jest legenda mówiąca, że w czasie pożaru w 1638 widziano Madonnę podobną do tej z obrazu, która swoim płaszczem okrywała budynki klasztorne i kościół, chroniąc je przed zniszczeniem. Podobno widziano ją raz jeszcze podczas potopu szwedzkiego także chroniącą ‘Gródek’ przed zagładą. Do dzisiaj, od strony Plant, na klasztornym murze przy zachowanym fragmencie Bramy Rzeźniczej, dziś stanowiącej część zabudowań klasztornych, widnieje wizerunek Matki Boskiej adorowanej przez św. Katarzynę i św. Dominika, którą w Krakowie zwykło się nazywać „Madonną Szwedzką”.

Brama Mikołajska – brama starego Krakowa wzniesiona prawdopodobnie w 1312, rozebrana w 1812 roku. Wchodziła w skład okołu i fortyfikacji miejskich. Bliźniacza budowla do Bramy Floriańskiej. Brama Mikołajska zastąpiła niespełniającą już swojej roli Bramę Rzeźników na Gródku. Znajdowała się u wylotu ulicy Mikołajskiej obok obwarowanego Klasztoru Sióstr Dominikanek na Gródku. Była jedną z ośmiu bram średniowiecznego Krakowa, obok: floriańskiej, sławkowskiej, grodzkiej, wiślnej, szewskiej, nowej i pobocznej. Za jej obronę odpowiedzialny był cech rzeźników. Została rozebrana w 1812 roku. Zgodnie z przekazem zawartym w Roczniku kapitulnym krakowskim, brama wraz z basztą miała zostać wzniesiona po stłumieniu buntu wójta Alberta przez Władysława Łokietka w miejscu domu wójta, zburzonego w ramach reperkusji po rewolcie. Z kolei Jan Długosz w swojej kronice dodaje, że w baszcie stacjonowała książęca załoga mająca za zadanie czuwanie nad miastem.

Ulica św. Krzyża – ulica w Krakowie na Starym Mieście. Łączy ul. Sienną z ul. Szpitalną. Pierwsza zabudowa tej ulicy jest datowana na okres sprzed lokacji miasta tj. przed 1257. Początkowo ulicę nazywano Szpitalną, Świńską, a na Planie Kołłątajowskim Świnią. W średniowieczu w rejonie tej ulicy znajdowała się większość miejskich browarów, których w Krakowie było wówczas przeszło 25. Hodowano tam też w dużej liczbie świnie. Dokuczliwość tej hodowli spowodowała, że już w 1405 r. władze miejskie usiłowały ograniczyć ich pogłowie. W 1468 r. wydano statut, na mocy którego każda świnia biegająca samopas miała zostać skonfiskowana, a jej właściciel ukarany grzywną w wysokości 12 groszy. W późniejszym czasie ulica nosiła nazwę Uliczki lub Kącika Świętego Krzyża, ulokowane były tu topnie wosku i łoju należące do uboższych mieszczan krakowskich.