Polska Izba Handlu

Szpital Specjalistyczny im. Świętej Rodziny – szpital specjalistyczny przy ulicy Antoniego Józefa Madalińskiego 25 w Warszawie.

Nowy Teatr, właśc. Międzynarodowe Centrum Kultury Nowy Teatr – teatr znajdujący się w Warszawie przy ulicy Madalińskiego 10/16.

Masakra na ulicy Olesińskiej – jedna z największych i najgłośniejszych zbrodni popełnionych przez Niemców na Mokotowie w czasie powstania warszawskiego. Ofiarą masakry padło od 100 do 200 cywilów – mężczyzn, kobiet i dzieci – których w dniu 4 sierpnia 1944 niemieccy żandarmi stłoczyli w piwnicach domów przy ulicy Olesińskiej 5 i 7, po czym wymordowali za pomocą granatów.

Parafia Świętego Szczepana w Warszawie – rzymskokatolicka parafia należąca do dekanatu mokotowskiego, archidiecezji warszawskiej, metropolii warszawskiej Kościoła katolickiego, w Warszawie. Obsługiwana przez ojców jezuitów.

Towarzystwo Naukowe Prakseologii (ang. Learned Society of Praxiology) jest organizacją społeczną, krzewiącą wiedzę i popularyzującą naukę w obszarze prakseologii i związanymi dziedzinami pokrewnymi: zarządzaniem, etyką biznesu i społeczną odpowiedzialnością przedsiębiorstw.

Kamienica Mieczysława Broniewskiego – kamienica znajdująca się na warszawskim Mokotowie, przy ul. Narbutta 22.

Kolegium Ekonomiczno-Społeczne (KES) – jedno z pięciu kolegiów Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. KES jest spadkobiercą dawnego Wydziału Ekonomiczno-Społecznego Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, który został utworzony w 1968 r., jako piąty wydział SGPiS. Powstało na jego bazie w 1993 r., wraz z reformą Szkoły Głównej Handlowej, tworzącej z niej uczelnię bezwydziałową i powierzającej sprawy nauki strukturom kolegialnym, które zrzeszają katedry i instytuty.

Ulica Grażyny – ulica w warszawskiej dzielnicy Mokotów.

Ambasada Mongolii w Warszawie (mong. Польш дахь Монгол Улсын Элчин сайдын яам) – mongolska placówka dyplomatyczna mieszcząca się w Warszawie przy ul. Rejtana 15. Ambasador Mongolii w Warszawie akredytowany jest także w Republice Łotewskiej i na Ukrainie.

Stowarzyszenie „Archiwum Solidarności” – stowarzyszenie założone w 1991, mające na celu ocalenie i utrwalenie dorobku niezależnych ruchów społecznych i opozycyjnych powstałych po tzw. wydarzeniach radomskich. Geneza stowarzyszenia W 1983 grupa dziennikarzy i historyków, mając na celu ocalenie od zniszczenia i zapomnienia bogatego dorobku ruchów opozycyjnych, założyła Archiwum Solidarności. Społeczna praca wielu zaangażowanych osób polegała na gromadzeniu, opracowywaniu i udostępnianiu – w nielegalnym, tzw. drugim obiegu – licznych dokumentów, relacji i analiz. Udało się zarchiwizować znaczną część podstawowych dokumentów Solidarności (m.in. zapisy magnetofonowe I Krajowego Zjazdu Delegatów, posiedzeń Komisji Krajowej), a także zachęcić dziennikarzy i historyków do opisania poszczególnych wydarzeń i opracowania relacji. Seria wydawnicza Archiwum Solidarności Od 1984 rozpoczęto wydawanie i kolportaż serii Archiwum Solidarności. Wydawcą została Niezależna Oficyna Wydawnicza NOWA. Do 1990 wydano 24 książki. Działalność po 1991 roku Transformacja ustrojowa w Polsce pozwoliła usankcjonować działalność. Zarejestrowane w 1991 Stowarzyszenie Archiwum Solidarności jest sukcesorem prawnym działającego w „drugim obiegu” Archiwum Solidarności. Wszystkie pieczołowicie gromadzone archiwalne zbiory zostały zdeponowane w Archiwum Opozycji Ośrodka KARTA. Siedziba stowarzyszenia znajduje się przy ulicy Narbutta 29 w Warszawie. Założyciele Stowarzyszenia: Ireneusz Białecki, Tomasz Boczyński, Grzegorz Boguta, Andrzej Friszke, Jerzy Holzer, Janina Jankowska, Krzysztof Jasiewicz, Marek Jastrzębski, Jan Kofman, Marcin Kula, Iwonna Kowalska, Sergiusz Kowalski, Piotr Marciniak, Jan Marek Owsiński, Andrzej Paczkowski, Edmund Wnuk-Lipiński. Pracami Stowarzyszenia kieruje Zarząd w składzie: przewodniczący prof. dr hab. Andrzej Friszke, skarbnik dr Tadeusz Ruzikowski, sekretarz Bartosz Kaliski, Agnieszka Iwaszkiewicz, prof. dr hab. Marcin Kula, dr Paweł Sowiński. W 2005 roku stowarzyszenie zostało laureatem nagrody „Kustosza Pamięci Narodowej” im. G. Jakubowskiego. Tytuł został przyznany przez Instytut Pamięci Narodowej jako dowód uznania za szczególnie aktywny udział w upamiętnianiu historii Narodu Polskiego. W Archiwum Opozycji Ośrodka KARTA znajduje się kolekcja „«Solidarność» – Narodziny Ruchu” składająca się ze zbiorów Stowarzyszenia Archiwum Solidarności oraz Archiwum Ośrodka KARTA.

Ośrodek Karta (zapis stylizowany: Ośrodek KARTA, pełna nazwa: Fundacja Ośrodka KARTA) – niezależna organizacja pozarządowa o statusie organizacji pożytku publicznego, największe w Polsce archiwum społeczne stawiające sobie za cel dokumentowanie najnowszej historii Polski i Europy Środkowo-Wschodniej oraz upowszechnianie wiedzy o niej. Ośrodek jest wydawcą kwartalnika „Karta” ukazującego się od 1982, prowadzi działalność wydawniczą, wystawienniczą i edukacyjną. Misją Ośrodka KARTA jest odkrywanie, chronienie, upowszechnianie historii widzianej z perspektywy wielu jednostek, w taki sposób, że historia staje się źródłem zrozumienia, buduje wspólnotę, wspiera pojednanie. Ośrodek KARTA współpracuje ze Stowarzyszeniem Memoriał. W 2005 zainicjował powstanie Domu Spotkań z Historią. W 2007 dopracował metodologię imiennego dokumentowania ofiar represji III Rzeszy. W 2012 powołał archiwistykę społeczną jako dziedzinę życia publicznego. W 2018 opisał stulecie polskiej niepodległości. W 2019 zainicjował Dom Wschodni, a w 2020 powołał do życia Centrum Archiwistyki Społecznej. W 2022 zainicjował powstanie Witryny Domu Wschodniego. Również w 2022 obchodził 40. rocznicę swojego istnienia, organizując serię dni poświęconych różnym tematom.

Ambasada Ekwadoru w Warszawie (hiszp. Embajada del Ecuador en Varsovia) – misja dyplomatyczna Republiki Ekwadoru, funkcjonująca w latach 1961, 1974-1977, 1979-1983, 1988, 1991, 1993, 1998-2002, 2003-2006 i 2010-2014.