place

Prowincja św. Wojciecha i św. Stanisława Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Warszawie

KapucyniSzablony cytowania – problemy – cytuj – strona główna
Herb franciszkanow
Herb franciszkanow

Prowincja św. Wojciecha i św. Stanisława Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Warszawie − jedna z dwóch aktualnie istniejących prowincji Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Polsce. Patronami prowincji są św. Wojciech i św. Stanisław ze Szczepanowa. Siedzibą prowincjała jest klasztor w Warszawie przy ul. Kapucyńskiej 4. Bracia tej prowincji pracują poza granicami Polski na Białorusi, w Szwecji, na Łotwie i w Gabonie. Pojedynczy bracia lub grupy braci posługują w: Wielkiej Brytanii, Australii, Gwatemali, Turcji, we Włoszech (Loreto, Rzym) oraz w Stanach Zjednoczonych.

Fragment artykułu z Wikipedii Prowincja św. Wojciecha i św. Stanisława Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Warszawie (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Prowincja św. Wojciecha i św. Stanisława Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w Warszawie
Kapucyńska, Warszawa Śródmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Strona internetowa Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Prowincja św. Wojciecha i św. Stanisława Zakonu Braci Mniejszych Kapucynów w WarszawieCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 52.246642 ° E 21.009489 °
placePokaż na mapie

Adres

Klasztor Ojców Kapucynów

Kapucyńska 4
00-245 Warszawa, Śródmieście
województwo mazowieckie, Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Strona internetowa
kapucyni.warszawa.pl

linkOdwiedź stronę

Herb franciszkanow
Herb franciszkanow
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Biblioteka Załuskich
Biblioteka Załuskich

Biblioteka Załuskich, Biblioteka Publiczna Rzeczypospolitej, Biblioteka Publiczna Załuskich – biblioteka publiczna w Warszawie, od 1780 polska biblioteka narodowa, jedna z największych bibliotek świata drugiej połowy XVIII wieku, jedna z pierwszych w Europie (pierwsza w Polsce), które starały się realizować zadania biblioteki narodowej, gromadząc, katalogując i udostępniając możliwie pełny zasób narodowego piśmiennictwa. Fundatorami byli bracia – biskupi Józef Andrzej (wielki bibliofil i bibliograf) i Andrzej Stanisław Załuscy (wielki mecenas i organizator). Biblioteka została otwarta dla publiczności 8 sierpnia 1747 w pałacu Daniłowiczowskim. Po upadku insurekcji kościuszkowskiej zbiory Biblioteki zostały zrabowane przez Rosjan i wywiezione w okresie od grudnia 1794 do stycznia 1795 na rozkaz Katarzyny II do Petersburga, gdzie stały się w roku 1814 zrębem Cesarskiej Biblioteki Publicznej (obecna nazwa – Rosyjska Biblioteka Narodowa). Liczący 400 tysięcy tomów, 20 tysięcy rękopisów i 40 tysięcy rycin zbiór doznał uszczuplenia w czasie transportu do Petersburga. Na miejsce dotarło tylko 260 tysięcy woluminów, 11 tysięcy rękopisów i 24 500 rycin. Po I wojnie światowej zbiory dawnej Biblioteki Załuskich zostały częściowo zwrócone w latach 1921–1934 na mocy traktatu ryskiego. Stopniowo włączane od 1928 do Biblioteki Narodowej, uległy w znacznej części zniszczeniu w 1944, podpalone przez wojska niemieckie.