Pałacyk Juliusza Jutkiewicza w Krakowie

Instytut Ekspertyz Sądowych im. prof. dra Jana Sehna w Krakowie jest wiodącą instytucją zajmującą się opiniowaniem dla potrzeb wymiaru sprawiedliwości, prowadzeniem badań naukowych i prac badawczo-rozwojowych oraz szkoleń z zakresu nauk sądowych. Instytut Ekspertyz Sądowych został utworzony w 1929 roku. W 1948 roku uznany został, obok 21 innych instytucji, za samodzielną placówkę naukowo-badawczą. Do 31 marca 2009 roku posiadał status jednostki naukowo-badawczej działającej na podstawie ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych. Od 1 kwietnia 2009 roku Instytut działa jako państwowa jednostka budżetowa podległa Ministerstwu Sprawiedliwości.

Pałac Pusłowskich – willa znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, przy ul. Westerplatte 10 na Wesołej. W miejscu tym na przełomie XVIII i XIX w. znajdował się budynek użytkowany jako spichlerz, który wraz z otaczającym go ogrodem należał do krakowskiego mieszczanina Walentego Bartscha (relikty tego domu zachowały się w postaci sklepionych kolebkowo piwnic obecnego pałacu). W 1821 architekt Szczepan Humbert dokonał przebudowy budynku na siedzibę dla Sykstusa Lewkowicza. Powstał wtedy parterowy, murowany dom usytuowany w obszernym ogrodzie. W 1845 r. gruntownej przebudowy rezydencji dokonano dla nowego właściciela – Ludwika de Laveaux, tworząc parterową willę. W 1873 Maksymilian Nitsch dobudował I piętro dla kolejnego właściciela – Konstantego Rohozińskiego. Powstała wówczas klatka schodowa. W następnych latach willa często zmieniała gospodarzy. W l. 1874–1884 był nim hr. Ludwik Michałowski, a w l. 1884–1885 Franciszek Demmer. Dla nich M. Nitsch i Józef Ertel kolejno przebudowywali oficynę boczną. Kupiony w 1885 przez hrabiego Zygmunta Pusłowskiego, przebudowany w 1886, według projektu Tadeusza Stryjeńskiego i Władysława Ekielskiego, zyskał formę neorenesansowej willi usytuowanej w ogrodzie. Budynek otrzymał wtedy nową elewację oraz narożną dwukondygnacyjną loggię arkadowo-filarową. Znacznym przemianom uległy również wnętrza pałacu. Powstała duża neobarokowa klatka schodowa i sień przelotowa, a pomieszczenia reprezentacyjne otrzymały kominki sprowadzone z Francji. Pojawiły się też ozdobne drzwi, intarsjowane posadzki i fragmenty starych detali architektonicznych wmurowane w ściany. Kaplica pałacowa została ozdobiona cennymi rzeźbami i umieszczono w niej XVI-wieczny tryptyk późnogotycki. Witraż do okna kaplicy zaprojektował Jan Matejko. Zygmunt Pusłowski zgromadził w swoim pałacu bogaty zbiór dzieł sztuki. Znalazły się tam obrazy Artura Grottgera, Jacka Malczewskiego, Jana Matejki, Cranacha, Rubensa i Delacroix. Salony dekorowały rzeźby gotyckie i renesansowe, gdańskie meble z XVII i XVIII w., gobeliny oraz stare zegary i zabytkowa broń. W rezydencji była licząca 40 tys. tomów biblioteka, kolekcja rycin i oryginalna kolekcja lapidarialna. W 1890 zmniejszony został ogród pałacowy, a w 1912 powstał wjazd gospodarczy na teren posesji. W 1901 pałac został podłączony do wodociągu, a w 1932 otrzymał komfortowo wyposażone łazienki. Hr. Ksawery Pusłowski, jako sekretarz premiera Paderewskiego, przyjmował tu późniejszego prezydenta USA Herberta Hoovera, rumuńską parę królewską, marszałków Francji. Po I WŚ, na prośbę prezydenta Krakowa, przyjmował ważne osobistości ze świata polityki i kultury, m.in. pary królewskie, maharadżów, światowej sławy artystów, np. podejmował w 1936 następczynię tronu holenderskiego, późniejszą królową Julianę wraz z małżonkiem, podczas ich podróży poślubnej do Polski. W pałacowych wnętrzach zorganizowano Wystawę Starych Zegarów (1938) i Wystawę Miniatur (1939), z których dochód przeznaczono na budowę nowego gmachu Muzeum Narodowego. W czasie II wojny światowej w pałacu Pusłowskich mieściły się biura centrali Rady Głównej Opiekuńczej (R.G.O.). Pałacowe zbiory szczęśliwie przetrwały okupację. W latach 1996–2008 odrestaurowany dzięki funduszom Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. Zarówno Xawery, jak i jego ojciec, Zygmunt Pusłowski chcieli, by wszystkie rodzinne zbiory zgromadzone w pałacyku, w tym przywiezione z pałacu w Czarkowach przed spaleniem go przez wojska rosyjskie w 1914, stanowiły niepodzielną całość. Tak się jednak nie stało. W 1953 Xawery Pusłowski przekazał Uniwersytetowi Jagiellońskiemu sto dzieł. Po jego śmierci Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego przejęło również nieobjęte darowizną ruchomości z domu Pusłowskich, a w pałacyku ma dziś siedzibę Instytut Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2011 roku przed willą odsłonięto pomnik Ignacego Jana Paderewskiego, dzieło amerykańskiego rzeźbiarza Jessego Corsauta.

Konsulat Czechosłowacji w Krakowie (Konzulát Československé republiky v Krakově) - misja konsularna Republiki Czechosłowacji w Krakowie, w Rzeczypospolitej Polskiej.

Ulica Ludwika Zamenhofa w Krakowie – ulica łącząca ulice Westerplatte z ulicą Radziwiłłowską. Do 1931 roku nosiła nazwę Niebyła. Z okazji Światowego Zjazdu Esperantystów w Krakowie w 1931 roku zmieniono jej nazwę na ul. Ludwika Zamenhofa.

Theatrum Anatomicum, Katedra Anatomii Wydziału Lekarskiego UJ – budynek teatru anatomicznego, który powstał przy ul. Kopernika 12-14 w Krakowie w latach 1869-1872 według projektu Feliksa Księżarskiego dla Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego. Na frontonie budynku znajduje się zdobiony napis Theatrum Anatomicum. Ten początkowo jednopiętrowy budynek został rozbudowany o kolejną kondygnację dopiero po II wojnie światowej (remont ukończono w 1956). W gmachu od samego początku jego istnienia znajduje się amfiteatralna sala wykładowa dla 200 studentów, stąd nazwa teatr anatomiczny (theatrum anatomicum). W budynku ma siedzibę Katedra Anatomii Wydziału Lekarskiego UJ.

Kamienica przy ulicy Westerplatte 3 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Kamienica przy ulicy Westerplatte 7 – kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Ulica Westerplatte – ulica w Dzielnicy I Stare Miasto w Krakowie. Stanowi fragment I Obwodnicy – przylega bezpośrednio do Plant. Ulicą przebiega torowisko tramwajowe. Początki ulicy sięgają XVII w., gdy była polną drogą biegnącą od Traktu Mogilskiego w stronę Wieliczki. Obecna droga istnieje od XIX w. Wtedy powstała również większość obecnej zabudowy. Początkowa nazwa ulicy brzmiała Kolejowa, ze względu na topografię miasta - prowadziła do dworca kolejowego, który został uruchomiony w 1847 r. W 1912 r. zmieniono ją na ulicę Andrzeja Potockiego, wielkiego posiadacza ziemskiego, polityka, marszałka krajowego, namiestnika Galicji, twórcy krakowskiej OSP. W czasie II wojny światowej nazwana została przez okupantów niemieckich Ostringiem, w latach 1948-1956 - w czasach kultu jednostki - nosiła imię Józefa Stalina, obecnie nosi nazwę Westerplatte.

Instytut Muzykologii Uniwersytetu Jagiellońskiego – jednostka badawczo-dydaktyczna należąca do struktur Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Cafe Gallery Zakopianka – kawiarnia znajdująca się w Krakowie przy ulicy św. Marka 34a, od strony Plant, w klasycystycznym budynku z lat 20. lub 30. XIX wieku, wzniesionym niedługo po założeniu Plant. Uznawana jest za najstarszą kawiarnię plantacyjną, działającą z przerwami od drugiej połowy lat 20. lub 30. XIX wieku. Sam budynek zalicza się do najbardziej udanych obiektów stylu neoklasycystycznego, jakie powstały w Krakowie w I połowie XIX stulecia. W jego pobliżu znajduje się także altana koncertowa, przeznaczona pierwotnie dla występów orkiestr.

Pomnik Michała Bałuckiego – pomnik znajdujący się w Krakowie na Plantach, na skwerze za Teatrem im. Juliusza Słowackiego i kościołem św. Krzyża. Inicjatorem powstania pomnika było krakowskie Koło Artystyczno-Literackie . Pomysł upamiętnienia dramatopisarza pojawił się zaraz po jego samobójczej śmierci na Błoniach 17 października 1901 roku. Początkowo planowano ulokować popiersie w bardziej reprezentacyjnym miejscu, przed teatrem, jednak pomysł ten spotkał się z protestem ze strony konserwatywnych kręgów krakowskich. Miejsce za teatrem, obok kościoła św. Krzyża, wskazała w 1910 r. Komisja Plantacyjna. Ostatecznie do odsłonięcia pomnika doszło w 1911 roku, w 10. rocznicę śmierci Bałuckiego. Popiersie jest autorstwa Tadeusza Błotnickiego, zaś podstawę pomnika wykonał Piotr Cekiera. W uroczystości odsłonięcia pomnika brali udział m.in. rodzina zmarłego, August Sokołowski, przewodniczący komitetu budowy pomnika oraz prezydent Juliusz Leo. Zarówno miejsce postawienia popiersia, jak i sam jego wygląd, wzbudzały z początku kontrowersje. Historyk sztuki i fotograf Franciszek Klein twierdził: Poddaje także krytyce decyzję komitetu budowy pomnika o zamówieniu popiersia i podstawy u dwu różnych artystów, co zresztą spotkało się z protestem samego Błotnickiego: Przez kilkanaście lat poprzedzających 2017 r. coraz większym zagrożeniem dla pomnika było rosnące nieopodal i pochylające się niebezpiecznie w jego kierunku drzewo. W pewnym momencie zaczęło ono wręcz dotykać popiersia i przechylać je. W związku z tym władze miejskie podjęły decyzję o odsunięciu pomnika o około metr od drzewa . Przy okazji przesuwania pomnika oraz konserwacji odkryto w jego strukturze ślad po kuli. Postrzał wgniótł blachę w okolicach piersi Bałuckiego. Do uszkodzenia doszło prawdopodobnie tuż po 1945 roku, a konserwatorzy postanowili pozostawić ślad po uprzedniemu jego odczyszczeniu i zabezpieczeniu .

Baszta Grzebieniarzy (nazywana również Basztą Grzebienników) – baszta w ciągu murów miejskich Krakowa, położona prawdopodobnie pomiędzy basztami Prochową II a Przekupników, czyli w miejscu dzisiejszego zaplecza kościoła św. Krzyża. Z powodu braku wiarygodnych źródeł ikonograficznych i historycznych istnienie owej baszty w opisach fortyfikacji miejskich Krakowa jest pomijane.