place

Frankfurt (Main) Taunusanlage

Stacje i przystanki kolejowe we Frankfurcie nad Menem
ET 423 Taunusanlage
ET 423 Taunusanlage

Frankfurt (Main) Taunusanlage (niem: Bahnhof Frankfurt (Main) Taunusanlage) – przystanek kolejowy we Frankfurcie nad Menem, w kraju związkowym Hesja, w Niemczech. Znajduje się w tunelu średnicowym, w dzielnicy Westend. Stacja należy do kategorii 3 i została otwarta wraz z pierwszą częścią tunelu średnicowego w maju 1978 roku. Składa się z jednego peronu wyspowego i dwóch torów. Schody do stacji znajdują się wokół budynku Deutsche Bank. Stacja jest głównym węzłem dla osób dojeżdżających do pracy, w pobliżu znajduje się kilka wieżowców bankowych.

Fragment artykułu z Wikipedii Frankfurt (Main) Taunusanlage (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Frankfurt (Main) Taunusanlage
Taunusanlage, Frankfurt nad Menem Westend Süd (Innenstadt 2)

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Frankfurt (Main) TaunusanlageCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 50.113889 ° E 8.669444 °
placePokaż na mapie

Adres

Deutsche-Bank-Hochhaus

Taunusanlage 12
60325 Frankfurt nad Menem, Westend Süd (Innenstadt 2)
Hesja, Niemcy
mapOtwórz w Mapach Google

ET 423 Taunusanlage
ET 423 Taunusanlage
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Skyper
Skyper

Skyper – wieżowiec w Niemczech, w Frankfurcie nad Menem, w dzielnicy Bahnhofsviertel, o wysokości 154 m - 505 ft. Posiada 38 kondygnacji, oraz 290 miejsc parkingowych w podziemnym parkingu. Aktualnie jest częścią kompleksu składającego się z trzech budynków. Koszty wybudowania wieżowca ocenia się na 480 milionów euro. Ukończona w 2004 roku wieża jest połączona 9-metrowym szklanym atrium z neoklasycystyczną willą z 1915 roku. Willa jest wpisana na listę budynków o znaczeniu historycznym i kiedyś należała, podobnie jak cały teren, do grupy budowlanej Philipp Holzmann, która wykorzystywała nieruchomość jako swoją główną siedzibę. Kompleks uzupełnia budynek mieszkalno-komercyjny z 52 jedno- lub trzypokojowymi apartamentami i parterową powierzchnią handlową. Projekt budynku pochodzi od frankfurckiego biura architektów JSK, którzy otrzymali zlecenie od Holzmann AG. Po uzyskaniu pozwolenia na budowę architekci zrealizowali swój projekt w imieniu generalnych wykonawców ABG i nowego właściciela, DekaBank, który kupił budynek dla otwartego funduszu nieruchomości swojej spółki zależnej zajmującej się nieruchomościami, Deka Immobilien. Po zakończeniu budowy w 2005 r. DekaBank przeniósł się do biur na niższych piętrach jako główny najemca. Wyższe piętra budynku zajmują znane marki, takie jak HSBC i Houlihan Lokey. Skyper jest od 2006 r. własnością firmy inwestycyjnej należącej do szwajcarskiej grupy bankowej UBS.

Commerzbank Tower
Commerzbank Tower

Commerzbank Tower – wieżowiec w Niemczech, we Frankfurcie nad Menem, w biurowej dzielnicy Innenstadt. Budynek został zaprojektowany na potrzeby biur Commerzbanku AG. Budynek ma wysokość 259 metrów do dachu (56 pięter), a wraz z anteną na szczycie całkowita wysokość budynku to 300,1 m. W chwili oddawania był najwyższym wieżowcem w całej Europie. Jest najwyższym budynkiem w Niemczech, i drugim (pierwszym do 2021) do wysokości w Unii Europejskiej po Varso Tower. Trzecim natomiast jest Messeturm, również we Frankfurcie nad Menem. Głównym projektantem budynku było biuro Foster & Partners. Inni projektanci to m.in. Arup and Krebs & Kiefer, J. Roger Preston, P&A Petterson Ahrens, Schad & Hölzel. Generalnym wykonawcą budynku było Hochtief AG. Budowa trwała od 1994 do 1997. Koszt wyniósł ok. 600 mln DEM (ok. 280 mln USD). Budynek posiada 121 000 m2 powierzchni biurowej dla siedziby Commerzbank, w tym 'ogrody zimowe' oraz naturalne oświetlenie i cyrkulację powietrza. Poszczególne piętra mają powierzchnię 1700 m². Kubatura brutto wynosi 538 000 m³. Kiedy planowano budowę budynku na początku lat 90., frankfurcka Partia Zielonych, która rządziła miastem razem z Socjaldemokratyczną Partią Niemiec, zachęciła Commerzbank do zaprojektowania „zielonego” wieżowca. Rezultatem był pierwszy na świecie tzw. ekologiczny wieżowiec: oprócz wykorzystania 'ogrodów nieba', zastosowano przyjazne dla środowiska technologie, aby zmniejszyć zużycie energii na ogrzewanie i chłodzenie.