place

Seaforth (Merseyside)

Wsie w hrabstwie Merseyside
Seaforth Docks
Seaforth Docks

Seaforth – wieś w Anglii, w hrabstwie ceremonialnym Merseyside, w dystrykcie metropolitalnym Sefton. Leży 8 km na północ od centrum Liverpool i 293 km na północny zachód od Londynu.

Fragment artykułu z Wikipedii Seaforth (Merseyside) (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Seaforth (Merseyside)
Ewart Road,

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Seaforth (Merseyside)Czytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 53.467778 ° E -3.011111 °
placePokaż na mapie

Adres

Ewart Road

Ewart Road
L21 1AL , Seaforth
Anglia, Wielka Brytania
mapOtwórz w Mapach Google

Seaforth Docks
Seaforth Docks
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Bootle
Bootle

Bootle [czyt. bu:tl] – miasto w Wielkiej Brytanii (Anglia), w hrabstwie Merseyside, w dystrykcie Sefton, na północ od Liverpoolu. Port nad estuarium rzeki Mersey w hrabstwie Merseyside. Ośrodek przemysłowy. W 2011 roku liczyło 51 394 mieszkańców. Nazwa pochodzi od anglosaskigo słowa Bold lub Botle – oznaczającego siedlisko, domostwo. W sporządzonej na polecenie Wilhelma Zdobywcy Domesday Book z 1086 roku występuje jako Boltelai. Położenie w bezpośrednim sąsiedztwie żeglownej rzeki Mersey i industrialnego Liverpoolu na południu spowodowało, że miasto intensywnie rozwijało się szczególnie w czasie rewolucji przemysłowej. Największy progres przeżywało na początku XIX wieku, jako ośrodek mieszkalny bogatych kupców i przedsiębiorców oraz centrum logistyczne i przemysłowe z dokami. W 1840 roku do Bootle doprowadzono linię kolejową Liverpool, Crosby and Southport Railway, która przyczyniła się do gwałtownego wzrostu znaczenia miasta. Z tamtego okresu w Bootle nadal pozostały duże obszary wiktoriańskich domów szeregowych z charakterystycznej czerwonej cegły, które zamieszkiwane były wówczas przez robotników portowych. Z uwagi na kluczową rolę tutejszego przemysłu i strategiczne znaczenie magazynów, miasto bardzo ucierpiało podczas II wojny światowej, kiedy stało się celem nalotów bombowych na port i magazyny. W mieście rozwinął się przemysł stoczniowy, maszynowy, metalowy, spożywczy oraz drzewny. Po wojnie nastąpiło ożywienie gospodarcze w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku, jednak z czasem ustąpiło ono spowolnieniu wywołanemu przez zmniejszenie znaczenia doków. Obecnie prowadzone są lokalne projekty rewitalizacyjne, mające na celu poprawienie koniunktury regionu.

Latarnia morska New Brighton
Latarnia morska New Brighton

Latarnia morska New Brighton – nieczynna latarnia morska położona na północno-zachodnim cyplu półwyspu Wirral, w New Brighton, w północnej Anglii. Budowę latarni rozpoczęto 8 czerwca 1827 roku. Kamień węgielny pod budowę położył Thomas Littledale – burmistrz Liverpoolu. Ze względu na to, że latarnia znajduje się w strefie pływów, budowa możliwa była tylko podczas odpływu. Budowa trwała 3 lata – do 1830 roku – i kosztowała 27 500 funtów. Po raz pierwszy latarnia zaświeciła 1 marca tego samego roku. Świeciła 2 białymi błyskami i następującym po nich błyskiem czerwonym. Światło miało zasięg 14 mil. Latarnia została zbudowana z bloków granitowych przywiezionych z kamieniołomu na Anglesey. Aby zwiększyć wytrzymałość latarni, projekt zakładał, że każdy z bloków zazębiał się z sąsiednimi. Po zakończeniu budowy cała konstrukcja została pokryta substancją zwaną Puzzellani, otrzymywaną z popiołów Etny. Aby dostać się do wnętrza latarni, niezbędna jest drabina – drzwi znajdują się 7,5 metra nad poziomem gruntu. Latarnia działała do 1 października 1973 roku. Straciła znaczenie ze względu na upowszechnienie nowoczesnych systemów nawigacji. Obiekt został zakupiony przez architekta z New Brighton za 100 funtów i obietnicę opieki nad budynkiem. Nowy właściciel umeblował jedno z pomieszczeń, dodał kuchenkę i łazienkę z prysznicem. Przez pewien czas latarnię można było wynająć na noc poślubną.