Instytut Nafty i Gazu – Państwowy Instytut Badawczy

Kamienica przy ulicy Ariańskiej 5 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Ulica Ariańska – ulica w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej. Łączy ulicę Aleksandra Lubomirskiego z ulicą Lubicz. Jest jednojezdniowa.

Ulica Topolowa – ulica w Krakowie, w dzielnicy II, na Wesołej. Łączy wschodnią stronę dworca Kraków Główny, rozpoczynając bieg na skrzyżowaniu z ulicą Bosacką, z rejonem Ronda Mogilskiego.

Kamienica przy ulicy Ariańskiej 15 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Kamienica przy ulicy Ariańskiej 4 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, na Wesołej.

Kamienica przy ulicy Topolowej 27 – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy II, na Wesołej.

Kamienica przy ulicy Lubicz 34, Kamienica Bujwidowska – zabytkowa kamienica, zlokalizowana przy ulicy Lubicz w centrum Wesołej w Krakowie. Wpisana do rejestru zabytków 20 kwietnia 1994 pod numerem A-975. Trzypiętrowa kamienica została wzniesiona dla Józefa Kuleszy, kamieniarza z Wesołej, a prace budowlane rozpoczęto w 1893 roku. W dokumentacji budowy zachowała się notatka, że właściciel sąsiedniej parceli Ludwik Freege, znany ogrodnik, zastrzega, aby właściciel nie przenosił żadnych śmieci ani ścieków na stronę jego ogrodu. Także w 1893 roku Kulesza zbudował za kamienicą stajnie dla koni. Wkrótce potem sprzedał dom profesorowi Odonowi Bujwidowi. W 1904 roku budynek został przyłączony do dopiero co powstałego wodociągu, bo Bujwidowi, bakteriologowi i higieniście, zależało na dostępie do bieżącej wody. Chciał bowiem w kamienicy nie tylko mieszkać z liczną rodziną, ale także założyć zakłady szczepień pasterowskich i wyrobu surowic, które przeniósł z ul. Strzeleckiej 7. W tym samym roku krakowski architekt Henryk de Laveaux zaprojektował przed budynkiem ogrodzenie mieszczące zieleniec. Na jego cokołach ustawiono wówczas popiersia znanych polskich twórców i patriotów XIX wieku: Jana Matejki, Adama Asnyka, Wincentego Pola, Jacka Malczewskiego, Teofila Lenartowicza i Władysława Syrokomli; pod rzeźbami wyryto fragmenty wierszy (ogrodzenie zostało rozebrane w celu poszerzenia ulicy w latach 60. XX wieku). Podczas wojny światowej na parterze mieścił się niewielki szpital dla żołnierzy armii austro-węgierskiej, w tym legionistów. Na lata 30. XX wieku przypadł rozwój zakładów prof. Bujwida, którymi od 1932 roku formalnie zarządzała córka Zofia. W 1951 roku zakłady szczepienne zostały przejęte przez państwo. Wyrzucono wówczas z domu wiele pamiątek po rodzinie. 22 kwietnia 1964, staraniem wnuków profesora Bujwida, Jerzego i Czesława Mostowskich, otwarto w kamienicy poświęcone mu muzeum.

Muzeum Odona Bujwida – biograficzna placówka muzealna poświęcona postaci Odona Bujwida zlokalizowana w Krakowie w zabytkowej kamienicy przy ul. Lubicz 34 w Krakowie.

Instytut Botaniki im. Władysława Szafera Polskiej Akademii Nauk – ośrodek badawczy z zakresu botaniki Polskiej Akademii Nauk znajdujący się w Krakowie w dzielnicy II przy ul. Lubicz 46, na Wesołej. W skład Instytutu wchodzi 5 zakładów: Ekologii, Fykologii, Mikologii, Paleobotaniki, Systematyki oraz 2 pracownie: Briologii, Lichenologii.

Biblioteka Instytutu Botaniki – w 1953, równocześnie z powstaniem Zakładu Botaniki PAN, staraniem profesora Władysława Szafera, powołana została biblioteka, która w połączeniu z już istniejącą biblioteką Katedry Systematyki i Geografii Roślin i Ogrodu Botanicznego UJ, dała podwaliny do stworzenia wspólnej, największej specjalistycznej biblioteki botanicznej w Polsce. W obecnym kształcie Biblioteka stanowi niezmiennie wspólną jednostkę dla dwóch niezależnych instytutów – Instytutu Botaniki im. W. Szafera Polskiej Akademii Nauk i Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.

Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego (łac. Hortus Botanicus Universitatis Jagellonicæ) – ogród botaniczny znajdujący się w Krakowie w dzielnicy II przy ul. Kopernika 27, na Wesołej. Założony w 1783 według projektu Franciszka Kaisera, jest najstarszym ogrodem botanicznym w Polsce i jako całość ma charakter muzealny. Zajmuje powierzchnię 9,6 ha.

Kościół św. Teresy od Jezusa i św. Jana od Krzyża – rzymskokatolicki kościół parafialny oraz konwentualny karmelitanek bosych znajdujący się w Krakowie w dzielnicy II przy ul. Kopernika 44, na Wesołej. Zbudowany został w latach 1720–1730 z fundacji kanclerza Jana Szembeka, konsekracji nowej świątyni dokonał w 1730 biskup warmiński Krzysztof Jan Szembek, brat fundatora. W drugiej połowie XVIII w. przeniosły się tutaj z domu zakonnego przy kościele św. Marcina karmelitanki. Kościół zbudowany jest w stylu barokowym, na planie krzyża greckiego. Skromną fasadę z pilastrami zdobi portal. Przed kościołem wznosi się kolumna marmurowa z 1668. W ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Teresy z Avili ofiarowany przez fundatora. Z kościołem związana jest historia zakonnicy Barbary Ubryk, która po dziwnych zachowaniach, śmiechu na głos w kościele, trwających wiele godzin spowiedziach i napadach egzaltowanej pobożności została zamurowana w celi, w której w nieludzkich warunkach więziona była 21 lat (od 1848 do 1869). Wieść o tym wywołała skandal i rozruchy przeciwko duchowieństwu.