Parafia św. Andrzeja Boboli w Warszawie (Mokotów)

Masakra w klasztorze jezuitów przy ul. Rakowieckiej w Warszawie – masowy mord dokonany przez Niemców w drugim dniu powstania warszawskiego na kilkudziesięciu Polakach przebywających w klasztorze jezuitów na warszawskim Mokotowie. 2 sierpnia 1944 w jezuickim Domu Pisarzy przy ulicy Rakowieckiej 61 żołnierze SS zamordowali blisko 40 osób – w tym 8 kapłanów i 8 braci Towarzystwa Jezusowego oraz ponad 20 osób świeckich (w tym co najmniej 8 kobiet i 10-letniego chłopca).

Sanktuarium św. Andrzeja Boboli w Warszawie – sanktuarium pod wezwaniem św. Andrzeja Boboli znajdujące się u zbiegu ulic Boboli i Rakowieckiej (pod numerem 61) w warszawskiej dzielnicy Mokotów. Sanktuarium zbudowane zostało w latach 1980–1989, wcześniej był tam ogród ojców jezuitów oraz kaplica, gdzie od 1938 przechowywano relikwie Andrzeja Boboli.

Instytut Biotechnologii Przemysłu Rolno-Spożywczego im. prof. Wacława Dąbrowskiego – jednostka naukowo-badawcza Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi, mająca na celu prowadzenie badań naukowych, prac rozwojowych, działalności innowacyjnej oraz gospodarczej w obszarze przemysłu rolno-spożywczego.

Wydział Mechatroniki Politechniki Warszawskiej – wydział Politechniki Warszawskiej. Wydział został utworzony w 1962 r. pod nazwą Wydział Mechaniki Precyzyjnej. W 1996 r. został przemianowany na Wydział Mechatroniki. W 1970 r. przeniósł się do nowego gmachu przy ulicy Karola Chodkiewicza (obecnie ulica św. Andrzeja Boboli) 8, róg ul. Narbutta.

Wydział Samochodów i Maszyn Roboczych Politechniki Warszawskiej (SiMR) – wydział Politechniki Warszawskiej. Znajduje się na terenie kampusu południowego uczelni, przy ul. Narbutta 84. Został utworzony w 1953 roku jako „Wydział Samochodów i Ciągników (SiC)”, chociaż historia powstania specjalności samochodowej sięga 1945 roku Od 1960 roku funkcjonował pod nazwą „Wydział Maszyn Roboczych i Pojazdów (MRiP)”, od 1970 roku pod obecną nazwą.

Wydział Mechaniczny Technologiczny (MT) – wydział Politechniki Warszawskiej. Do 31 lipca 2021 Wydział Inżynierii Produkcji. Do roku 1995 pod nazwą Wydział Mechaniczny Technologii i Automatyzacji, a wcześniej jako Wydział Mechaniczny Technologiczny (od 1951). Wydział mieści się w Gmachu Nowym Technologicznym przy ul. Narbutta 85.

Wydział Zarządzania Politechniki Warszawskiej (WZ) – wydział Politechniki Warszawskiej. Wydział mieści się w Gmachu Nowym Technologicznym przy ul. Narbutta 85.

Wydział Inżynierii Materiałowej Politechniki Warszawskiej − wydział Politechniki Warszawskiej. Wydział został utworzony w 1991 roku, lecz jego tradycje sięgają 1920 roku, kiedy to na Wydziale Mechanicznym powstała Katedra Technologii Metali z Zakładem Metalurgicznym. Wydział jest jednym z czołowych ośrodków naukowo-badawczych i dydaktycznych w dziedzinie inżynierii materiałowej zarówno w Polsce, jak i na świecie. W ocenie parametrycznej jednostek naukowych, prowadzonej przez Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych w roku 2018, Wydział Inżynierii Materiałowej uzyskał kategorię A+, co potwierdza wysoki poziom działalności naukowej. Wydział Inżynierii Materiałowej mieści się w pięciu budynkach: Gmachu Inżynierii Materiałowej przy ul. Wołoskiej 141, Gmachu Nowym Technologicznym przy ul. Narbutta 85, Gmachu Nowym Lotniczym przy al. Niepodległości 222, Gmachu Aerodynamiki (MEiL) przy ul. Nowowiejskiej 24 oraz Budynku „Bytnara” przy ul. Janka Bytnara „Rudego” 25.

Studio A – firma specjalizująca się w produkcji seriali. Powstała w maju 1994 roku. Obecnie firma należy do ATM Grupa S.A., która w lipcu 2007 roku nabyła 75% udziałów w Studio A. Spółkę założyli: Alicja Resich-Modlińska, Jan Dworak i Maciej Strzembosz. Firma specjalizuje się w produkcji seriali telewizyjnych, filmów fabularnych, spektakli telewizyjnych, programów rozrywkowych talk-show oraz teleturniejów. Firma współpracuje ze stałym zespołem ludzi pracujących w zakresie developementu projektów, scenariuszy i produkcji (organizacja produkcji, kierownicy produkcji, scenarzyści, redaktorzy, reasearcherzy itd.). Szczególne sukcesy przynosi produkcja gatunków komediowych: Serial Ranczo produkowany dla TVP, czy Miodowe lata Kocham Klarę i Dziupla Cezara emitowane w Telewizji Polsat oraz Halo Hans! (Polsat). Od 26 grudnia 2007 roku w kinach wyświetlany był film fabularny Ranczo Wilkowyje, oparty na wątkach serialowych. Firma ma w swoim dorobku również seriale dla stacji TVN realizowane w porozumieniu z FremantleMedia Polska, inną firmą zajmującą się produkcją telewizyjną, takie jak: Camera Café, Kasia i Tomek. Ze Studiem A współpracują gwiazdy polskiej komedii: Cezary Żak, Artur Barciś, a także Piotr Pręgowski, przygotowujący kolejne propozycje serialowe. Praktycznie na wyłączność związany jest ze Studiem A Wojciech Adamczyk, reżyser takich seriali jak Tata, a Marcin powiedział, Rodzina zastępcza, Miodowe lata, U fryzjera, Ranczo, Halo Hans!. Nagrody: 21 stycznia 2009 - Studio A zostało wyróżnione w rankingu Diamentów miesięcznika Forbes jako jedna z najdynamiczniej rozwijających się firm.

Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą „Polonika” (do czerwca 2018 jako Narodowy Instytut Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą) – państwowa instytucja kultury utworzona na podstawie zarządzenia ministra kultury i dziedzictwa narodowego Piotra Glińskiego z dnia 18 grudnia 2017 r. w sprawie utworzenia państwowej instytucji kultury – Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą (Dz. Urz. MKiDN poz. 86).

Krajowa Rada Sądownictwa (KRS) – organ konstytucyjny zobowiązany do stania na straży niezależności sądów i niezawisłości sędziów, istniejący od 1989 roku. Nie jest to organ władzy sądowniczej. Zgodnie z konstytucją w skład Rady mają wchodzić osoby powołane przez organy władz ustawodawczej, wykonawczej oraz sądowniczej; w większości są to sędziowie. Organy o podobnych kompetencjach i porównywalnym, mieszanym składzie, funkcjonują także w innych państwach europejskich. Istnienie takich organów uzasadnia się m.in. tym, że potrzeba instytucji, które pomagają budować relacje władzy sądowniczej z ustawodawczą i wykonawczą. W czerwcu 2017 roku Trybunał Konstytucyjny, na wniosek ministra sprawiedliwości i prokuratora generalnego Zbigniewa Ziobry, w wyroku wydanym z udziałem dwóch tzw. sędziów dublerów, których legalność jest kwestionowana, uznał za niekonstytucyjne przepisy o indywidualnym charakterze kadencji sędziowskich członków KRS. Na tej podstawie Sejm VIII kadencji dokonał nowelizacji ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa według projektu prezydenta Andrzeja Dudy. Indywidualny charakter kadencji sędziowskich członków KRS został zastąpiony ich wspólną, czteroletnią kadencją. Dodatkowo 15 sędziowskich członków wybierają nie jak do tamtej pory środowiska sędziowskie, lecz Sejm – i to tej samej kadencji – większością 3/5 głosów w obecności co najmniej połowy ustawowej liczby posłów, głosując na listę kandydatów, ustaloną przez sejmową komisję. Wszyscy muszą zatem uzyskać poparcie polityków z tej samej opcji rządzącej. Na dodatek w przypadku, gdy nie uda się w Sejmie wybrać 15 sędziowskich członków KRS większością 3/5 głosów, w kolejnym głosowaniu wybierani są już oni jedynie bezwzględną większością głosów, co pogłębia sytuację uzależnienia wyboru sędziów od partii rządzącej. Nowa ustawa o KRS przerwała również kadencję dotychczasowych członków Rady, co było niezgodne z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. Według art. 187 ust. 3 Konstytucji, kadencja wybranych członków Krajowej Rady Sądownictwa trwa bowiem 4 lata. Krajowa Rada Sądownictwa ukonstytuowana w kwietniu 2018 na podstawie wyżej wymienionej ustawy, określana często jako neo-KRS, jest postrzegana przez wielu przedstawicieli środowisk prawniczych w Polsce i na świecie jako gremium powołane niezgodnie z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej. W związku z niewłaściwym obsadzeniem jej składu 28 października 2021 została ona wykluczona z Europejskiej Sieci Rad Sądownictwa, trzy lata po zawieszeniu w członkostwie. 20 grudnia 2023 Sejm RP większością 239 głosów przyjął uchwałę dotyczącą Krajowej Rady Sądownictwa, w której wskazał, że trzy uchwały Sejmu z 2018, 2021 i 2022 r. w sprawie wyboru sędziowskich członków KRS zostały podjęte z rażącym naruszeniem konstytucji.

Eko-Park Cameratta – zespół 3-piętrowych budynków mieszkalnych wielorodzinnych na Mokotowie w Warszawie, powstały w latach 2003–2004 według projektu pracowni Bulanda Mucha Architekci. Wchodzi w skład osiedla Eko-Park.