Pałac Czartoryskich w Kalwarii Zebrzydowskiej

Wyższe Seminarium Duchowne oo. Bernardynów (OFM) w Kalwarii Zebrzydowskiej pw. bł. Jana Dunsa Szkota przy klasztorze św. Franciszka z Asyżu w Kalwarii Zebrzydowskiej. Jako placówka naukowa afiliowana jest do Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Budynek seminarium znajduje się blisko sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej. Uczy się i mieszka tu 18 alumnów. W budynku znajduje się: kaplica seminaryjna, sala widowiskowa, sale wykładowe oraz mieszkania dla studentów. Od 2017 r. w klasztorze seminaryjnym mieści się również Kuria Prowincjalna oo. Bernardynów. 1939 – przeniesienie Wyższego Seminarium Duchownego oo. Bernardynów ze Lwowa do Kalwarii Zebrzydowskiej; 1946-1950 – w Kalwarii Zebrzydowskiej mieści się Wyższe Seminarium Duchowne Archidiecezji Lwowskiej; 1957-1989 – w Kalwarii Zebrzydowskiej mieści się również Niższe Seminarium Duchowne oo. Bernardynów 1963-1993 – studium filozofii zostaje przeniesione do krakowskiego klasztoru oo. Bernardynów; w Kalwarii pozostaje tylko studium teologii; 1984-1993 – budowa gmachu Wyższego Seminarium Duchownego w miejscu dawnego pałacu Czartoryskich; 6 listopada 1993 – poświęcenie nowego gmachu seminaryjnego przez metropolitę krakowskiego, kard. Franciszka Macharskiego i połączenie studium filozofii i teologii w jednym budynku. W latach 1945–50 przygotowywał się tu do kapłaństwa kard. Marian Jaworski, natomiast w latach 1987-93 studia w kalwaryjskim seminarium odbywał bp Damian Muskus.

Bernardyni – zwyczajowa nazwa Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Źródłem tej nazwy zwyczajowej jest wezwanie pierwszego klasztoru: św. Bernardyna ze Sieny w Krakowie. W tym znaczeniu jest ona rozumiana na terenach Polski wchodzących w latach 1454–1795 w skład I Rzeczypospolitej, czyli w Polsce, na Litwie, Ukrainie, Łotwie i Białorusi. Poza Polską nazwa „bernardyni” jest odnoszona często do cystersów lub kongregacji sióstr cystersek z Esquermes. Źródłem tej nazwy jest imię św. Bernarda z Clairvaux – jednego z pierwszych cystersów.

Bazylika Matki Boskiej Anielskiej – zabytkowy kościół znajdujący się w Kalwarii Zebrzydowskiej, część sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej. Bazylika i klasztor położone są na południe od miasta, u podnóża Góry Żar, na południe i wschód od nich znajdują się 42 kaplice i kościoły dróżek. Sanktuarium i bazylika są jednym z ważniejszych miejsc kultu pasyjnego i maryjnego. W sanktuarium znajduje się obraz Matki Boskiej Kalwaryjskiej.

Sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej – sanktuarium pasyjno-maryjne oo. bernardynów znajdujące się w Kalwarii Zebrzydowskiej. Wchodzące w skład zespołu bazylika i klasztor położone są na południe od miasta, u szczytu góry Żar, na południe i wschód od nich znajdują się 42 kaplice i kościoły dróżek. Nazywane jest często Polską Jerozolimą. W 1999 roku sanktuarium wpisane zostało na listę światowego dziedzictwa UNESCO, a 17 listopada 2000 roku obiekt uznany został za Pomnik historii Polski. Kalwaryjskie sanktuarium jest jednym z ważniejszych miejsc kultów pasyjnego i maryjnego – łączy zarówno kult Chrystusa cierpiącego, jak i Matki Bożej. Ideą przewodnią jest odwzorowanie ostatniej drogi Chrystusa (Droga Pojmania i Droga Krzyżowa). W sanktuarium znajduje się obraz Matki Boskiej Kalwaryjskiej.

Przy Klasztorze – część wsi Bugaj w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska. W latach 1975–1998 Przy Klasztorze należało administracyjnie do województwa bielskiego.

Kościół Świętego Józefa – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Kalwaria archidiecezji krakowskiej. Prace budowlane zostały rozpoczęte w 1902 roku: w dniu 17 czerwca zostały rozpoczęte wykopy pod fundamenty, a w dniu 29 lipca został poświęcony kamień węgielny. W tym samym czasie w prasie ukazała się odezwa z prośbą o finansowe wsparcie budowy razem z ryciną przedstawiającą projektowaną świątynię. W 1906 roku świątynia została zasklepiona, zostały wyprawione i pomalowane mury we wnętrzu, został urządzony chór muzyczny, została położona posadzka oraz zostały oszklone okna. W dniu 19 marca 1908 roku świątynia została poświęcona przez księdza Józefa Niecia, proboszcza parafii w Zebrzydowicach. Już w roku 1911 do prezbiterium od strony zachodniej została dobudowana zakrystia. Następnie dzięki funduszom uzyskanym od parafian i Ludwika Hammerlinga, właściciela pobliskiej wsi Brody, do płytkich ramion transeptu zostały dobudowane kaplice: południową w 1924 roku i północną w 1925 roku, według projektu Józefa Merendy, budowniczego z Podgórza (ołtarze kaplic, odpowiednio pod wezwaniem Serca Pana Jezusa i Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, zostały zbudowane w 1929 roku przez Szczepana Łojka, właściciela fabryki mebli). W 1924 roku została ukończona fasada świątyni. Jest to budowla wzniesiona w stylu eklektycznym. Świątynia jest murowana, wybudowana z cegły, kaplice i zakrystia są otynkowane. Kościół jest jednonawowy, posiada plan krzyża oraz transept o silnie zmniejszonych ramionach, przedłużonych o zamknięte trójbocznie kaplice. Prezbiterium posiada szerokość równą szerokości nawy, jest krótkie, zamknięte trójbocznie, skierowane w stronę zachodnią; za nim – na osi świątyni jest umieszczona zakrystia. Nawa posiada cztery przęsła, w przęśle trzecim znajduje się chór muzyczny; przęsło czwarte znajdujące się przy fasadzie jest zredukowane, w jego dolnej kondygnacji są umieszczone: kaplica Pana Jezusa Miłosiernego (od strony południowej), przedsionek oraz schody prowadzące na chór muzyczny i wieżę. Prezbiterium i kaplice są zasklepione półkoliście, nawa nakryta jest systemem sklepień żaglastych. Okna prostokątne są zamknięte półkoliście; we wszystkich znajdują się witraże, oprócz dwóch w przęśle czwartym, w których są umieszczone szybki kolorowe i trawione. Ściany i sklepienia są pokryte malowidłami figuralno-ornamentalnymi w stylu młodopolskim posiadającymi elementy art déco (między innymi są to postacie świętych polskich i Aniołowie Stróżowie). Wyposażenie reprezentuje głównie style: barokowy (ołtarz główny) i neobarokowy. Fasada jest zwieńczona trójkątnym szczytem, na osi znajduje się wieża; nad wejściem jest umieszczony okulus z witrażem, a po bokach nisze z figurami.

Parafia św. Józefa w Kalwarii Zebrzydowskiej – rzymskokatolicka parafia archidiecezji krakowskiej w dekanacie Kalwaria należąca do Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego. Na terenie parafii znajduje się sanktuarium pasyjno-maryjne oo. bernardynów, będące ośrodkiem ruchu pielgrzymkowego. Bazylika Matki Boskiej Anielskiej i klasztor z umieszczonym w jednej z bocznych kaplic cudownym wizerunkiem Matki Bożej Kalwaryjskiej. 42 kaplice i kościoły – Dróżki Pana Jezusa (28 stacji) i Dróżki Matki Boskiej (24 stacje). Wyższe Seminarium Duchowne oo. Bernardynów przeniesione tu w 1939 ze Lwowa. Przedszkole prowadzone przez siostry Nazaretanki

Synagoga w Kalwarii Zebrzydowskiej – synagoga znajdująca się w Kalwarii Zebrzydowskiej, przy ulicy Sądowej 2.

Kalwaria Zebrzydowska – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, siedziba gminy Kalwaria Zebrzydowska, założone w pierwszej poł. XVII w. przez wojewodę krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego. Jest jednym z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 4300 mieszkańców. Kalwaria Zebrzydowska jest ośrodkiem ruchu pielgrzymkowego do sanktuarium pasyjno-maryjnego oo. bernardynów, które w 1999 r. (manierystyczny zespół architektoniczny i krajobrazowy oraz park pielgrzymkowy z XVII wieku) zostało, jako jedyna kalwaria na świecie, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kalwaria Zebrzydowska (do 2 lipca 1976 miasto Kalwaria Zebrzydowska oraz gmina Brody) – gmina miejsko-wiejska z siedzibą w Kalwarii Zebrzydowskiej, w powiecie wadowickim, w województwie małopolskim. W latach 1975–1998 gmina należała do województwa bielskiego.

Bugaj – wieś w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa bielskiego.

Jamnik – część wsi Bugaj w Polsce, położona w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska. W latach 1975–1998 Jamnik należał administracyjnie do województwa bielskiego.