Pankow (dzielnica)

Pankow (wym. [ˈpaŋkoː]) – trzeci okręg administracyjny (Verwaltungsbezirk) Berlina. Liczy ponad 390 000 mieszkańców. Powstał w 2001 z połączenia wówczas o wiele mniejszego okręgu o tej samej nazwie z dwoma okręgami administracyjnymi Berlina Wschodniego: Prenzlauer Berg i Weißensee. Jest najliczniej zamieszkanym okręgiem Berlina. Nie jest jednak największy pod względem powierzchni. Przed nim w rankingu znajduje się Treptow-Köpenick. Siedziba administracji okręgu znajduje się w ratuszu Pankow. Okręg jest różnorodnie zasiedlony. Dwie trzecie mieszkańców żyje w trzech największych dzielnicach: Prenzlauer Berg, Pankow, Weißensee. Prenzlauer Berg jest piątą dzielnicą pod względem gęstości zaludnienia w całym Berlinie, a Blankenfelde i Stadtrandsiedlung Malchow są drugą najsłabiej zasiedloną dzielnicą. Te dwie dzielnice tworzą prawie jedną piątą powierzchni całego okręgu, zamieszkuje je jednak mniej niż jeden procent całej populacji okręgu.

Izba Handlu Zagranicznego NRD (Kammer für Außenhandel – KfA)) – była organizacją zrzeszającą przedsiębiorstwa i organizacje zajmujące się eksportem i importem towarów NRD.

Królewska Ambasada Kambodży w Berlinie (niem. Kambodschanische Botschaft in Berlin) – misja dyplomatyczna Królestwa Kambodży w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Królestwa Kambodży w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Republice Chorwacji, Republice Czeskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Węgrzech oraz na Ukrainie.

Centrum Badań Historycznych Polskiej Akademii Nauk w Berlinie (w skrócie: CBH PAN; niem. Zentrum für Historische Forschung Berlin der Polnischen Akademie der Wissenschaften) – jednostka naukowa Polskiej Akademii Nauk (PAN) z siedzibą w Berlinie, utworzona w 2006. Jest jedną z sześciu stacji naukowych PAN za granicą, obok placówek w Brukseli, Kijowie, Paryżu, Rzymie i Wiedniu.

Ambasada Togo w Berlinie – misja dyplomatyczna Republiki Togijskiej w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Republiki Togijskiej w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Republice Austrii, Republice Białorusi, Republice Bułgarii, Republice Czeskiej, Królestwie Danii, Republice Estońskiej, Republice Finlandii, Republice Kosowa, Republice Litewskiej, Republice Łotewskiej, Republice Macedonii Północnej, Królestwie Norwegii, Rzeczypospolitej Polskiej, Federacji Rosyjskiej, Rumunii, Republice Słowackiej, Republice Słowenii, Królestwie Szwecji, Republice Turcji, Ukrainie, Węgrzech oraz przy Biurze Narodów Zjednoczonych i organizacjach międzynarodowych w Wiedniu.

Ambasada Konga w Berlinie – misja dyplomatyczna Republiki Konga w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Republiki Konga w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Republice Austrii, Republice Czeskiej i w Rzeczypospolitej Polskiej.

Berlin-Pankow – stacja kolejowa na liniach S2, S8 i S9 S-Bahn oraz stacja początkowa metra w dzielnicy Pankow, w okręgu administracyjnym Pankow na linii U2. Stacja kolejowa została otwarta w 1880 roku, zaś w 2000 otwarto podziemną stację metra.

Ambasada Zielonego Przylądka w Berlinie – misja dyplomatyczna Republiki Zielonego Przylądka w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Republiki Zielonego Przylądka w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również m.in. w Republice Bułgarii, Republice Czeskiej i w Rzeczypospolitej Polskiej.

Vinetastraße (do 1993 Pankow (Vinetastraße)) – stacja metra w Berlinie, w dzielnicy Pankow, w okręgu administracyjnym Pankow na linii U2. Stacja została otwarta w 1930.

Ambasada Erytrei w Berlinie – misja dyplomatyczna Państwa Erytrea w Republice Federalnej Niemiec. Ambasador Państwa Erytrea w Berlinie oprócz Republiki Federalnej Niemiec akredytowany jest również w Republice Czeskiej, Rzeczypospolitej Polskiej, przy Stolicy Apostolskiej i na Węgrzech.

Stadion am Gesundbrunnen – nieistniejący wielofunkcyjny stadion położony w Berlinie w Niemczech. Początkowo na stadionie odbywały się mecze klubu Hertha BSC. W czasie Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1936 roku odbyły się na nim niektóre mecze piłkarskie. Został on zastąpiony obecnym Stadionem Olimpijskim, gdy w 1963 roku Hertha dołączyła do Bundesligi. W 1974 roku Hertha sprzedała grunt, na którym znajdował się stadion, aby zapobiec bankructwu. Pojemność stadionu wynosiła 35 239 osób.

Berlin-Gesundbrunnen – stacja kolejowa w północnej części śródmieścia Berlina, w dzielnicy Gesundbrunnen, w okręgu administracyjnym Mitte, na przecięciu dwóch linii północ-południe z koleją obwodową, tuż przy centrum handlowym Gesundbrunnen Center Stacja obsługuje połączenia dalekobieżne, regionalne, S-Bahn oraz U-Bahn. Pierwszy dworzec został otwarty w tym miejscu wraz z uruchomieniem ruchu pasażerskiego na kolei obwodowej, czyli 1 stycznia 1872. Od 1 grudnia 1877 zatrzymywały się na stacji również pociągi kolei północnej jadące do dworca Stettiner Bahnhof, której łącznica do kolei szczecińskiej przebiegała częściowo równolegle do kolei obwodowej. Tym samym Gesundbrunnen zaczął być stacją przesiadkową. 1 października 1891 pojawiły się na dworcu pierwsze pociągi podmiejskie z Dworca Szczecińskiego do Oranienburga. W latach 1895–1897 rozbudowano znacznie już przeciążony dworzec. Nowy dworzec posiadał trzy perony (dla kolei podmiejskiej, obwodowej i dalekobieżnej), jednocześnie przeniesiono również kolej szczecińską na łącznicę kolei północnej. Projektantem neogotyckiego budynku dworca był Arnim Wegner. 8 sierpnia 1924 zelektryfikowano tory kolei podmiejskiej prowadzące do Bernau, zaś 1 lutego 1929 – również kolej obwodową. W 1930 uruchomiono prowadzący do dworca odcinek linii metra D (dzisiejszej U8). Po podziale Berlina dworzec znalazł się w części zachodniej i stracił na znaczeniu, zatrzymywały się na nim jedynie pociągi S-Bahn, zaś dalekobieżne skoncentrowano na Stadtbahn. W 1980 zamknięto cały zachodni odcinek kolei obwodowej, zaś w 1984 na kilka miesięcy zawieszono cały ruch kolejowy na stacji. 17 września 2001 pociągi kolei obwodowej w kierunku wschodnim powróciły na peron A, a wkrótce otwarto również połączenie w kierunku stacji Wedding. Kilka lat wcześniej postanowiono, że dworzec będzie służył ponownie pociągom dalekobieżnym. Wraz z przebudową peronów i wejść planowano wzniesienie budynku wejściowego, jednak ze względów oszczędnościowych i z powodu sporów kompetencyjnych zrezygnowano z niego.