Kamienica Prażmowskich w Warszawie

Związek Literatów Polskich (ZLP) – organizacja twórcza i zawodowa pisarzy, którymi w rozumieniu statutu są także „eseiści, krytycy, tłumacze literatury pięknej”.

Biblioteka Donacji Pisarzy Polskich – biblioteka znajdująca się w Domu Literatury w Warszawie, będąca częścią Biblioteki Narodowej. Biblioteka została otwarta 1 marca 1950, zaś od 2006 działa w strukturze Biblioteki Narodowej. Placówka udostępnia zbiory pracownikom naukowo-badawczym, członkom stowarzyszeń twórczych, dziennikarzom, redaktorom, pracownikom wydawnictw, studentom wydziałów filologicznych i humanistycznych (na podstawie skierowań z uczelni). Gromadzi głównie literaturę polską i obcą, leksykony, słowniki, biografie, wydawnictwa z zakresu historii, kultury, literatury, literaturoznawstwa. Egzemplarze pochodzą z zakupów i darów przekazywanych przez wydawców oraz pisarzy. W 2019 w czytelni biblioteki wypożyczono 2081 woluminów książek, zaś z usług biblioteki skorzystało 1891 czytelników. Na zbiory składają się m.in.: druki zwarte – około 68 tys. woluminów czasopisma z XIX–XX w., przede wszystkim literackie – 127 tytułów z lat 1901–1939, ponad 270 czasopism wydawanych po 1940, 52 tytuły czasopism niezależnych wydawanych w drugim obiegu i za granicą zbiory wycinków prasowych dotyczących twórczości pisarzy polskich i z Polską związanych – około 6 tys. teczek fotografie twórców literatury – około 13 tys. zdjęć dokumenty z działalności Związku Literatów Polskich od 1944 (stenogramy ze zjazdów, protokoły posiedzeń Zarządu Głównego, stenogramy sekcji Związku z lat 1950–1956)

Stowarzyszenie Pisarzy Polskich – polskie stowarzyszenie zrzeszające pisarzy. Nawiązuje w swojej intencji do tradycji Związku Zawodowego Literatów Polskich, powstałego w 1920 z inicjatywy Stefana Żeromskiego, a także do działań środowisk literackich w kraju i za granicą, podejmowanych w obronie godności i suwerenności literatury narodowej, praw ludzkich i swobody tworzenia.

Kamienica Aleksandra Johna, także kamienica Ignacego Nowickiego – rokokowa narożna kamienica w Warszawie przy placu Zamkowym pod adresem ul. Krakowskie Przedmieście 89.

Kolumna Zygmunta III Wazy – pomnik króla Zygmunta III Wazy znajdujący się na placu Zamkowym w Warszawie. Monument został wzniesiony w latach 1643–1644 z fundacji Władysława IV Wazy według projektu Augustyna Locciego i Constantino Tencalli. Pomnik był restaurowany w latach 1885–1887 i 1929–1931. Został zniszczony przez Niemców we wrześniu 1944 i zrekonstruowany w latach 1948–1949.

Tunel Trasy W-Z – tunel drogowo-tramwajowy Trasy W-Z w Warszawie w ciągu al. „Solidarności”. Przebiega pod ulicami: Krakowskim Przedmieściem, Senatorską i Miodową.

Pomnik Katyński w Warszawie (niekiedy również Kamień Katyński) – pomnik upamiętniający ofiary zbrodni katyńskiej zaprojektowany przez artystę rzeźbiarza Andrzeja Renesa, położony w Warszawie przy ul. Podwale w rejonie placu Zamkowego (do 2012 roku na rogu ul. Senatorskiej i placu Zamkowego), odsłonięty w pierwotnej lokalizacji 6 maja 1998 roku, a w nowej lokalizacji 13 kwietnia 2012 roku.

Kamienica przy ul. Podwale 1 w Warszawie – budynek w dzielnicy Śródmieście w Warszawie. Został wzniesiony w latach 70. XX wieku jako imitacja zabudowy klasycystycznej, mającej na celu wpisanie go w historyczną architekturę Starego Miasta.

Kościół Bernardynek w Warszawie – kościół klasztoru bernardynek z XVI/XVII wieku, który znajdował się w Warszawie. Rozebrany w latach 1843–1844. W jego miejscu przebiega Trasę W-Z.

Pałac Małachowskich, także pałac Małachowskiego, pałac Loupia – pałac wzniesiony w stylu barokowym w połowie XVIII wieku, znajdujący się przy ulicy Senatorskiej 11 w Warszawie.

Kamienica Roeslera i Hurtiga, także dom Roeslera i Hurtiga – zabytkowa kamienica znajdująca się przy ulicy Krakowskie Przedmieście 79 w Warszawie.

Plac Zamkowy – plac w śródmieściu Warszawy położony pomiędzy wylotami ulic: Krakowskiego Przedmieścia, Senatorskiej, Podwala i Świętojańskiej. Został wytyczony w latach 1818–1821 według projektu Jakuba Kubickiego. Zabudowa placu została zniszczona w 1939 i 1944. Został odbudowany w latach 1949–1958 w jednolitym stylu architektonicznym. Wschodnią pierzeję placu stanowi fasada Zamku Królewskiego. Na placu zaczyna się Trakt Królewski.