Dwór w Brodach

Brody – wieś w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, w gminie Kalwaria Zebrzydowska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bielskiego.

Kalwaria Zebrzydowska Lanckorona – stacja kolejowa w Kalwarii Zebrzydowskiej, w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Brodach – barokowy kościół rzymskokatolicki bernardynów, popularnie zwany Grobkiem. Jest to jeden z obiektów sanktuarium w Kalwarii Zebrzydowskiej. Przez wieki istniał tu dom filialny (do dziś zwany potocznie rezydencją), w którym mieszkali bracia bernardyni zajmując się opieką nad miejscami świętymi i pielgrzymami. W 1986 r. przy świątyni został utworzony ośrodek duszpasterski, przekształcony w 1992 r. w parafię. Rezydencja posiada status zakonnego domu filialnego zależnego od Klasztoru Matki Bożej Anielskiej w Kalwarii Zebrzydowskiej.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Brodach – rzymskokatolicka parafia należąca do dekanatu Kalwaria archidiecezji krakowskiej. Utworzona przy kościele dróżkowym Sanktuarium pasyjno-maryjnego w Kalwarii Zebrzydowskiej w Brodach, zwanym Grobkiem Matki Bożej. Początkowo (1986) ośrodek duszpasterski prowadzony przez bernardynów, od 1992 – parafia.

Kalwaria Zebrzydowska – miasto w południowej Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie wadowickim, siedziba gminy Kalwaria Zebrzydowska, założone w pierwszej poł. XVII w. przez wojewodę krakowskiego Mikołaja Zebrzydowskiego. Jest jednym z ośrodków miejskich aglomeracji krakowskiej. Według danych GUS z 1 stycznia 2024 r. miasto liczyło 4300 mieszkańców. Kalwaria Zebrzydowska jest ośrodkiem ruchu pielgrzymkowego do sanktuarium pasyjno-maryjnego oo. bernardynów, które w 1999 r. (manierystyczny zespół architektoniczny i krajobrazowy oraz park pielgrzymkowy z XVII wieku) zostało, jako jedyna kalwaria na świecie, wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Kalwaria Zebrzydowska (do 2 lipca 1976 miasto Kalwaria Zebrzydowska oraz gmina Brody) – gmina miejsko-wiejska z siedzibą w Kalwarii Zebrzydowskiej, w powiecie wadowickim, w województwie małopolskim. W latach 1975–1998 gmina należała do województwa bielskiego.

Synagoga w Kalwarii Zebrzydowskiej – synagoga znajdująca się w Kalwarii Zebrzydowskiej, przy ulicy Sądowej 2.

Kościół Świętego Józefa – rzymskokatolicki kościół parafialny należący do dekanatu Kalwaria archidiecezji krakowskiej. Prace budowlane zostały rozpoczęte w 1902 roku: w dniu 17 czerwca zostały rozpoczęte wykopy pod fundamenty, a w dniu 29 lipca został poświęcony kamień węgielny. W tym samym czasie w prasie ukazała się odezwa z prośbą o finansowe wsparcie budowy razem z ryciną przedstawiającą projektowaną świątynię. W 1906 roku świątynia została zasklepiona, zostały wyprawione i pomalowane mury we wnętrzu, został urządzony chór muzyczny, została położona posadzka oraz zostały oszklone okna. W dniu 19 marca 1908 roku świątynia została poświęcona przez księdza Józefa Niecia, proboszcza parafii w Zebrzydowicach. Już w roku 1911 do prezbiterium od strony zachodniej została dobudowana zakrystia. Następnie dzięki funduszom uzyskanym od parafian i Ludwika Hammerlinga, właściciela pobliskiej wsi Brody, do płytkich ramion transeptu zostały dobudowane kaplice: południową w 1924 roku i północną w 1925 roku, według projektu Józefa Merendy, budowniczego z Podgórza (ołtarze kaplic, odpowiednio pod wezwaniem Serca Pana Jezusa i Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej, zostały zbudowane w 1929 roku przez Szczepana Łojka, właściciela fabryki mebli). W 1924 roku została ukończona fasada świątyni. Jest to budowla wzniesiona w stylu eklektycznym. Świątynia jest murowana, wybudowana z cegły, kaplice i zakrystia są otynkowane. Kościół jest jednonawowy, posiada plan krzyża oraz transept o silnie zmniejszonych ramionach, przedłużonych o zamknięte trójbocznie kaplice. Prezbiterium posiada szerokość równą szerokości nawy, jest krótkie, zamknięte trójbocznie, skierowane w stronę zachodnią; za nim – na osi świątyni jest umieszczona zakrystia. Nawa posiada cztery przęsła, w przęśle trzecim znajduje się chór muzyczny; przęsło czwarte znajdujące się przy fasadzie jest zredukowane, w jego dolnej kondygnacji są umieszczone: kaplica Pana Jezusa Miłosiernego (od strony południowej), przedsionek oraz schody prowadzące na chór muzyczny i wieżę. Prezbiterium i kaplice są zasklepione półkoliście, nawa nakryta jest systemem sklepień żaglastych. Okna prostokątne są zamknięte półkoliście; we wszystkich znajdują się witraże, oprócz dwóch w przęśle czwartym, w których są umieszczone szybki kolorowe i trawione. Ściany i sklepienia są pokryte malowidłami figuralno-ornamentalnymi w stylu młodopolskim posiadającymi elementy art déco (między innymi są to postacie świętych polskich i Aniołowie Stróżowie). Wyposażenie reprezentuje głównie style: barokowy (ołtarz główny) i neobarokowy. Fasada jest zwieńczona trójkątnym szczytem, na osi znajduje się wieża; nad wejściem jest umieszczony okulus z witrażem, a po bokach nisze z figurami.

Parafia św. Józefa w Kalwarii Zebrzydowskiej – rzymskokatolicka parafia archidiecezji krakowskiej w dekanacie Kalwaria należąca do Kościoła katolickiego obrządku łacińskiego. Na terenie parafii znajduje się sanktuarium pasyjno-maryjne oo. bernardynów, będące ośrodkiem ruchu pielgrzymkowego. Bazylika Matki Boskiej Anielskiej i klasztor z umieszczonym w jednej z bocznych kaplic cudownym wizerunkiem Matki Bożej Kalwaryjskiej. 42 kaplice i kościoły – Dróżki Pana Jezusa (28 stacji) i Dróżki Matki Boskiej (24 stacje). Wyższe Seminarium Duchowne oo. Bernardynów przeniesione tu w 1939 ze Lwowa. Przedszkole prowadzone przez siostry Nazaretanki

Bernardyni – zwyczajowa nazwa Prowincji Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Źródłem tej nazwy zwyczajowej jest wezwanie pierwszego klasztoru: św. Bernardyna ze Sieny w Krakowie. W tym znaczeniu jest ona rozumiana na terenach Polski wchodzących w latach 1454–1795 w skład I Rzeczypospolitej, czyli w Polsce, na Litwie, Ukrainie, Łotwie i Białorusi. Poza Polską nazwa „bernardyni” jest odnoszona często do cystersów lub kongregacji sióstr cystersek z Esquermes. Źródłem tej nazwy jest imię św. Bernarda z Clairvaux – jednego z pierwszych cystersów.

Zamek w Lanckoronie – ruiny średniowiecznego zamku na Lanckorońskiej Górze, na północ od Lanckorony w województwie małopolskim. Zamek królewski położony był w drugiej połowie XVI wieku w powiecie szczyrzyckim województwa krakowskiego.

Lanckorońska Góra (545) – góra w miejscowości Lanckorona w województwie małopolskim. Jest najwyższym wzniesieniem w grupie Wzgórz Lanckorońskich, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego znajdują się na Pogórzu Wielickim. Na mapie Geoportalu ma nazwę Góra Zamkowa. Jest porośnięta lasem. Na najwyższym wzniesieniu znajdują się ruiny zamku lanckorońskiego, wzniesionego za czasów Kazimierza Wielkiego. Były one kiedyś widownią krwawych walk konfederatów barskich dowodzonych przez Kazimierza Pułaskiego z wojskami carskimi gen. Suworowa. Stoki górskie zalesione lasami mieszanymi z przewagą jodły i świerka. Na południowym stoku góry, poniżej poziomu lasu leży Lanckorona. Wokół góry przebiega wiele tras spacerowych, rowerowych oraz trasa narciarstwa biegowego, jak również szlaki turystyczne: szlak niebieski – z Brzeźnicy do Łopusznej szlak żółty – z Myślenic do Chełmu Wschodniego