Murzynowo (przystanek kolejowy)

Murzynowo (niem. Morrn) – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Kościół pw. Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny w Murzynowie – katolicki kościół filialny znajdujący się w Murzynowie (gmina Skwierzyna). Należy do parafii św. Mikołaja Biskupa w Skwierzynie.

Kijewice (niem. Kiewitz) – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Murzynowo-Łomno (do 2009 Łomno, niem. Mittelbusch) – kolonia w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gorzowskiego.

Skwierzyna Gaj (niem. Schwerin-Stadtforst Bf) – nieczynny przystanek kolejowy w Skwierzynie, w województwie lubuskim, w Polsce.

Rakowo (niem. Krebse) – osada w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim, w gminie Skwierzyna. W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie gorzowskim.

Rakowo – zlikwidowany przystanek kolejowy, wcześniej stacja w Rakowie na linii kolejowej nr 367 Zbąszynek – Gorzów Wielkopolski, w województwie lubuskim.

Skwierzyna – gmina miejsko-wiejska w województwie lubuskim, w powiecie międzyrzeckim. W latach 1975–1998 gmina położona była w województwie gorzowskim. Siedziba gminy to Skwierzyna. Według danych z 30 czerwca 2004 r. gminę zamieszkiwało 12 769 osób.

Ratusz w Skwierzynie – neorenesansowy budynek z pierwszej połowy XIX wieku; wybudowany na miejscu wcześniejszej, szesnastowiecznej konstrukcji. Odbudowany po wielkim pożarze z 21 września 1821 roku (dzień św. Mateusza), uroczyście oddany do użytku 15 października 1841 roku. Autorem projektu skwierzyńskiego ratusza był najprawdopodobniej Friedrich August Stüler z Berlina. Na początku XIX wieku był to jeden z najbardziej znanych i cenionych niemieckich architektów. W 1888 roku budynek był siedzibą powiatu skwierzyńskiego, urzędu stanu cywilnego, sądu okręgowego, komisarza policji, urzędu celnego i nadleśnictwa królewskiego. W 1945 roku, podczas II wojny światowej, do miasta wkroczyła Armia Czerwona. Walki prowadzone o miasto spowodowały zniszczenie większości budynków użyteczności publicznej i domów mieszkalnych. Ratusz ocalał, ponieważ żołnierze radzieccy urządzili w nim magazyn. Od 1975 roku w budynku znajduje się Urząd Miasta i Gminy, a od 1990 roku urzęduje w nim burmistrz Skwierzyny. W 2006 roku elewacja skwierzyńskiego ratusza została poddana gruntownej renowacji. Przedsięwzięcie to otrzymało wyróżnienie w XI Edycji Ogólnopolskiego Konkursu „Modernizacja Roku 2006" w kategorii „Elewacje i Termorenowacje”. Wewnątrz zachowało się kilka zabytkowych mebli pochodzących z lat 30. XIX wieku, klasycystyczne: kredens, zegar, biurko i biblioteczka. Codziennie o godzinie 12:00 z wieży ratusza rozbrzmiewa hejnał Skwierzyny skomponowany przez Wiesława Markowskiego.

Muzeum Militariów Atena – muzeum wojskowe w Skwierzynie, powstałe w 2012 roku. Siedzibą muzeum jest teren firmy Anhol Pomoc Drogowa Gorzów, a właścicielką jest Agnieszka Kuś. W muzeum znajdują się liczne, sprawne pojazdy wojskowe oraz kilkaset innych eksponatów, takich jak części do historycznych pojazdów, mundury czy elementy wyposażenia. Muzeum ściśle współpracuje z działającą na terenie Skwierzyny Lubuską Jednostką Operacyjno-Techniczną.

Nadleśnictwo Skwierzyna – nadleśnictwo należące do Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych w Szczecinie, położone w całości w województwie lubuskim.

Ulica Marszałka Piłsudskiego – główna ulica w centrum Skwierzyny prowadząca bezpośrednio do Rynku, potocznie zwana ”deptakiem”. Przy ulicy zachowało się najwięcej zabytkowych kamienic, większość z nich pochodzi jednak z lat 20–30 XIX wieku, poprzednia zabudowa spłonęła w wielkim pożarze w 1821 roku, w którym zniszczona została południowa i wschodnia część miasta. Na rogu z dzisiejszą ul. Władysława Jagiełły mieściła się synagoga. Na rogu z dzisiejszą ul. Powstańców Wielkopolskich w roku 1867 otwarto sierociniec dla żydowskich chłopców. Na parterze znajdowało się mieszkanie nauczyciela, a na piętrze pokoje sierot. Budynek istnieje do dziś i jest to dom mieszkalny oraz kwiaciarnia. W latach 70. XIX wieku wraz z Rynkiem, dzisiejsza ulica Piłsudskiego oświetlona była jako jedyna w mieście lampami naftowymi osadzonymi na ścianach kamienic przy pomocy żelaznych ramion. 1907 r. przyniósł oświetlenie elektryczne i chodniki (za burmistrza Hugo Scholza). Nazwa ulicy wielokrotnie się zmieniała: XVIII w. – Richtstraße; XIX–XX w. – Poststraße; lata 30–40 XX – Adolf Hitler Straße; od 1945 – Marszałka Stalina; po 1948 – Obrońców Stalingradu; po 1956 – Marszałka Żymierskiego (nieoficjalnie); od 1992 – Marszałka Piłsudskiego.