Galeria Sztuki Współczesnej Kersten

Grand Hotel Kraków – zabytkowy hotel w Krakowie, położony na rogu ulic: Sławkowskiej 5-7, św. Tomasza 12-14 i św. Jana 8-10.

Hotel Saski (obecnie Hotel Saski Kraków, Curio Collection by Hilton) – hotel znajdujący się w centrum Krakowa, na rogu ulic św. Tomasza i Sławkowskiej. Hotel posiada 60 pokoi standardowych i apartamentów. Przy hotelu funkcjonuje również restauracja i bar Metropolitan, oraz kasyno Win Casino.

Dom Dębiński (także Kamienica Pod Beczką) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie przy ulicy Sławkowskiej 14, na Starym Mieście.

Kamienica Badeniowska – zabytkowa kamienica o charakterze pałacowym przy ul. Sławkowskiej 10 na rogu z ul. św. Tomasza 10), wpisana do rejestru zabytków w 1966. Dwupiętrowa kamienica z pierwszej połowy XIV wieku. Wielokrotnie przebudowana. Klasycystyczna attyka. Fasada w stylu rokoko. Od 1710 w rękach rodziny Badenich. Do lat 90. XX wieku na parterze kamienicy mieścił się największy krakowski antykwariat naukowy.

Pałac Tarnowskich – zabytkowy pałac znajdujący się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ul. Sławkowskiej 13–15, na rogu z ul. św. Marka 13, na Starym Mieście.

Kamienica Pod Gankiem – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I, przy ulicy Sławkowskiej 6, na Starym Mieście.

Kamienica Zajdliczowska (znana także jako Kamienica Czeskiego, Kamienica Mączeńskich) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I Stare Miasto przy ulicy Sławkowskiej 4, na Starym Mieście.

Zbór ewangelicki przy ulicy św. Jana – zbór, który znajdował się w Krakowie, przy dzisiejszej ulicy św. Jana, pomiędzy Rynkiem Głównym a ulicą św. Tomasza. Zniszczony w 1591 roku. Zbór został otwarty 2 maja 1572 za zezwoleniem króla Zygmunta Augusta. Ze względu na swój wysoki dach był zwany „brogiem”. Zbór wielokrotnie stawał się obiektem agresji nieprzyjaznego otoczenia złożonego z żaków i rzemieślników. 10 października 1574 obiekt został zaatakowany i zniszczony przez katolików podczas tzw. tumultu krakowskiego. Według zapisków z ksiąg parafii ewangelickiej w Krakowie został całkowicie zniszczony 23 maja 1591 podczas ponownych rozruchów. Nigdy go nie odbudowano. „Bróg” pozostawał w ruinie do 1622 r., kiedy zgodnie z prawem kaduka został przekazany Stanisławowi Lubomirskiemu, który z kolei przekazał go zakonowi Bernardynów. Na jego miejscu w XVII wieku wzniesiono Kościół Najświętszej Marii Panny na Żłobku (obecnie nieistniejący).

Kamienica Januszewiczowska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 40, na Starym Mieście. 22 lutego 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica „Pod Konikiem” (znana także jako kamienica Markowiczowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 39, na Starym Mieście. Zabytkowy budynek frontowy o typowej krakowskiej ekspozycji wnętrz, poprzedzony przedprożem, ukształtowany w XIV w. W XVI w. dokonano jego modernizacji (zachowane gotycko–renesansowe okna dużej izby tylnej). Na początku XVII w. przeprowadzono nadbudowę i generalną przebudowę z unikatowym rozwiązaniem w postaci zewnętrznej klatki schodowej. Zabudowa ma charakter dziewiętnastowiecznej kamienicy czynszowej z zachowanym wystrojem, z nielicznymi elementami starszych dekoracji. W fasadzie znajduje się płyta z rytowaną sylwetą konia, stąd nazwa tej kamienicy. W 1861 przez kilka miesięcy w kamienicy tej znajdowała się pracownia malarska Jana Matejki. 22 lutego 1968 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Kencowska, in. kamienica Kęcowska – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 38, na Starym Mieście. Powstała około połowy XIV wieku, a na przełomie XIV i XV wieku została przebudowana. Nowożytny wygląd uzyskała podczas modernizacji na przełomie XVI i XVII wieku. W tymże okresie (wiek XVI i początek XVII) kamienica była własnością bogatych mieszczańskich rodzin pochodzenia niemieckiego – Schillingów, Fogelewederów, Stauberów, a przez dużą część wieku XVII należała do Kenców. W pierwszej połowie XVIII wieku była własnością rajcy Andrzeja Szafałkowica, a od 1746 roku należała do Karola Tuszki – właściciela sąsiedniej Kamienicy Wosińskiej. W roku 1787 kamienicę zamieszkiwał architekt Józef Le Brun. W czwartej ćwierci XVIII wieku przeprowadzono modernizację, w rezultacie której budynek uzyskał klasycystyczne wyposażenie, dekorację i nową fasadę. Kształt obecny kamienica uzyskała w latach 1825-1831, kiedy m.in. wzniesiono trzecie piętro budynku frontowego i wymieniono dach. W roku 1823 Lorenzo Paganino Cortesi założył w kamienicy cukiernię słynącą z produkcji likierów i wódek. W roku 1841 przejęta została przez szwajcarskich cukierników Gaudentego Redolfiego i Parysa Maurizio – nowych właścicieli domu. Rodziny zajmujące się cukiernią mieszkały tam aż do lat czterdziestych XX wieku. Na potrzeby zakładu dokonano licznych adaptacji. Na fasadzie wmurowano w 1930 roku marmurową tablicę informującą, że w kamienicy mieszkał i w 1854 umarł generał Józef Chłopicki. 8 grudnia 1965 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.

Kamienica Wosińska (Lukinowska) – zabytkowa kamienica znajdująca się w Krakowie, w dzielnicy I przy Rynku Głównym 37, na Starym Mieście. Pierwotnie na parceli 37 znajdowały się dwie kamienice średniowieczne. W XVI wieku zostały one połączone. W XVII wieku kamienica należała do rodzin Sztametów, Pestalozzich, Wosińskich i Luccinich. Od 1842 roku należała do Żeleńskich. 15 kwietnia 1936 kamienica została wpisana do rejestru zabytków. Znajduje się także w gminnej ewidencji zabytków.