Borough (stacja metra)

Southwark – dzielnica Londynu, na południowym brzegu Tamizy, część gminy London Borough of Southwark. Southwark zostało wspomniane w Domesday Book (1086) pod nazwą Sudwerc(h)a/Sudwerche.

Borough Market – targ spożywczy w londyńskiej gminie Southwark znajdujący się na południowym końcu London Bridge tuż obok słynnego wieżowca The Shard. Jest to jeden z największych i najstarszych targów żywności w Londynie. Pierwsze wzmianki na temat Borough Market pochodzą z 1276 roku, choć sami zarządcy twierdzą, że istnieje od 1014 roku. Targowisko składa się obecnie z ponad 100 stoisk, na których producenci z całego kraju sprzedają szereg świeżych produktów, w tym ryby, mięsa, warzywa, cydry, sery, pieczywo, kawę, ciasta i wyroby cukiernicze. Niektóre stoiska specjalizują się w produktach importowanych z zagranicy. Rynek detaliczny działa w środy i czwartki od 10 do 17, w piątki od 10 do 16, a soboty od 8 do 17. Rynek hurtowy działa we wszystkie poranki w dni powszednie od 2:00 do 8:00. Borough Market i okoliczne ulice zostały wykorzystane jako miejsce akcji takich filmów jak: Dziennik Bridget Jones (2001), Porachunki (1998) oraz Harry Potter i więzień Azkabanu (2004). 3 czerwca 2017 roku miał tam miejsce zamach terrorystyczny, w którym zginęło 11 osób, w tym 3 zamachowców, a 48 zostało rannych.

Globe Theatre (pol. Pod kulą ziemską) – teatr w Londynie działający w latach 1599-1642, założony przez braci Richarda i Cuthberta Burbage’ów. Jednym z udziałowców był William Szekspir. Wystawiane były tam premiery jego utworów oraz sztuki Bena Jonsona i Johna Webstera. Aktorami byli wyłącznie mężczyźni.

Katedra w Southwark (ang. Southwark Cathedral, lub The Cathedral and Collegiate Church of St Saviour and St Mary Overie) – katedra Kościoła Anglii znajdująca się w Londynie, w dzielnicy Southwark. Mieści się na południowym brzegu rzeki Tamizy, blisko mostu London Bridge. Jest kościołem matką dla diecezji Southwark. Od przeszło 1000 lat jest miejscem kultu chrześcijańskiego, ale godność katedry posiada dopiero od 1905 roku, gdy utworzono wspomnianą wyżej diecezję. W latach 1106–1538 katedra była kościołem klasztornym augustianów, zwanym Southwark Priory, poświęconym Najświętszej Maryi Pannie. Po rozwiązaniu klasztorów świątynia otrzymała godność kościoła parafialnego i nowe wezwanie świętego Zbawiciela. Kościół należał do diecezji Winchesteru do 1877 roku, kiedy to parafia świętego Zbawiciela razem z innymi parafiami południowego Londynu została włączona do diecezji Rochester. Obecna budowla zachowała podstawową formę gotyckiej konstrukcji, wzniesionej w latach 1220–1420, chociaż nawa główna jest efektem przebudowy wykonanej w XIX wieku.

Diecezja Southwark (ang. Diocese of Southwark) – diecezja Kościoła Anglii w metropolii Canterbury. Obejmuje część Londynu na południe od Tamizy (z wyjątkiem gmin Bexley i Bromley), a także północną i wschodnią część hrabstwa Surrey. Została erygowana 1 maja 1905 roku. Diecezja dzieli się na trzy obszary episkopalne, na czele każdego z nich stoi jeden z biskupów pomocniczych. Każdy z obszarów składa się z dwóch archidiakonatów, one dzielą się na dekanaty, te zaś na parafie. Łącznie w skład diecezji wchodzi 300 parafii, których wierni uczęszczają do 370 świątyń. Najważniejszym kościołem diecezji jest katedra Świętego Zbawiciela i św. Marii, potocznie nazywana katedrą w Southwark (przy należy pamiętać, że w Southwark znajduje się także prawosławna katedra św. Jerzego).

Office of Communications, powszechnie znany jako Ofcom – organ państwowy istniejący w Wielkiej Brytanii kontrolujący i nadzorujący rynek mediów i telekomunikacji. W 2003 roku zastąpił i przejął uprawnienia 5 istniejących wcześniej urzędów: Broadcasting Standards Commission Independent Television Commission Office of Telecommunications (Oftel) Radio Authority Radiocommunications Agency System regulacji zbudowany wokół Ofcom jest charakterystyczny dla mediów publicznych i komercyjnych. Charakteryzuje się minimalną ingerencją regulatora i naciskiem na samokontrolę nadawcy. Ofcom dba o przestrzeganie standardów jakości i przyzwoitości w mediach, o dobrą kondycję ekonomiczną mediów elektronicznych i telekomunikacji. Zadania ogólne Ofcom wynikają z Office Communication Act z 2002 roku. Przewiduje on: ochronę konsumentów zapewnienie optymalnego wykorzystania częstotliwości radiowych ochronę odbiorców przed szkodliwym działaniem mediów ochronę osób fizycznych i prawnych przed nieuczciwym potraktowaniem w programach telewizyjnych i radiowych

Cannon Street Railway Bridge – most kolejowy w centrum Londynu, między Southwark Bridge i London Bridge. Jest przeznaczony dla transportu kolejowego do Cannon Street Station, znajdującej się po jego północnej stronie. Pierwotnie most nosił nazwę Alexandra Bridge, na cześć córki króla Danii Christiana IX Duńskiego oraz żony króla Edwarda VII. Cannon Street Railway Bridge zaprojektowany został przez Johna Hankshawa i Johna Wolfe-Barry'ego na potrzeby kolei brytyjskich – South Eastern Railway. Prace budowlane trwały trzy lata a w 1866 nastąpiło oficjalne otwarcie mostu, który pierwotnie posiadał pięć łuków i zbudowany był z żelazowych kolumn w stylu doryckim. Wkrótce po otwarciu w latach 1886 – 1893, został przedłużony do Francis Brady a w latach 1979 – 1982 został odnowiony i usunięte zostały z niego elementy zdobiące.

The Shard (z ang. shard „odłamek”, znany także jako Shard London Bridge, London Bridge Tower, Shard of Glass) – wieżowiec w Londynie, w dzielnicy Southwark (gmina Southwark), na południowym brzegu Tamizy. Ukończony w 2012 roku, jest najwyższym budynkiem w Wielkiej Brytanii (stan na 2023 r.); przez kilka miesięcy po ukończeniu był najwyższym budynkiem w Europie.

Southwark Bridge to most na rzece Tamizie w Londynie znajdujący się pomiędzy mostami Millennium Bridge a Cannon Street Railway Bridge, łączy on dzielnice Southwark oraz City of London. Most został zaprojektowany przez Ernesta George’a i Basila Motta a zbudowany przez szkockie przedsiębiorstwo Sir William Arrol & Co. Oficjalne otwarcie mostu miało miejsce w 1921 r. Pierwotnie w tym samym miejscu w 1819 r. został otwarty pierwowzór mostu a jego autorem był John Rennie starszy. Pod mostem po stronie południowej znajdują się stare schody, które były używane przez rybaków, którzy w pobliżu mostu cumowali swe łodzie rybackie.

Tate Modern – brytyjskie muzeum narodowe międzynarodowej sztuki nowoczesnej w Londynie. Wspólnie z Tate Britain, Tate Liverpool, Tate St Ives stanowi część Tate (dawna Tate Gallery). Całość kolekcji jest również dostępna online. Muzeum mieści się na południowym brzegu Tamizy w Southwark, w bezpośrednim sąsiedztwie Globe Theatre i Millenium Bridge. Budynek galerii stanowił niegdyś główną halę elektrowni Bankside Power Station projektu Gilesa Gilberta Scotta, która została wybudowana w dwóch etapach w latach 1947–1963. Znaczna część elektrowni została wyłączona z użytku w 1981. Jednak południowe skrzydło budynku, obecnie w posiadaniu francuskiego koncernu energetycznego EDF Energy, pełni swą pierwotną funkcję do dziś (transformatornia jest źródłem tajemniczego buczenia w hali turbin). Jako muzeum budynek otwarto 12 maja 2000 po przebudowie dokonanej na podstawie projektu biura Herzog & de Meuron. Od początku istnienia, Tate Modern jest uważane za jedno z ciekawszych muzeów na świecie prezentujących sztukę nowoczesną, obok Museum of Modern Art (MoMA) w Nowym Jorku. Ekspozycje stałe prezentowane są na kondygnacjach III i V. Kondygnacja IV gości duże wystawy czasowe, natomiast mniejsza powierzchnia wystawowa na kondygnacji II mieści prace artystów współczesnych. Hala Turbin (kondygnacja I), w której znajdowały się niegdyś generatory prądu, ma wysokość siedmiopiętrowego budynku i powierzchnię 3400 metrów kwadratowych. Od października do marca prezentowane są tutaj (do 2008 roku) prace artystów współczesnych, wykonane na specjalne zamówienie muzeum (sponsorowane przez Unilever). Na parterze budynku znajduje się księgarnia. 17 czerwca 2016 został oddany do użytku nowy, 10 piętrowy budynek o wysokości 65 metrów, który został zbudowany nad dawnymi zbiornikami na olej. Dzięki niemu powierzchnia galerii powiększyła się o 22 492 metry kwadratowe, dając dodatkową przestrzeń na wystawy, pokazy, warsztaty, biura oraz gastronomię. Początkowo nowy budynek zaprojektowany przez Herzog & de Meuron miał mieć kształt oszklonej piramidy, jednak w ostateczności zdecydowano na cegłę. Koszt rozbudowy to około 215 milionów funtów. Lista artystów prezentujących w Hali Turbin prace zamówione przez muzeum: 2000 – Louise Bourgeois – Maman, I Do, I Undo, I Redo 2001 – Juan Muñoz – Double Bind 2002 – Anish Kapoor – Marsyas 2003 – Ólafur Elíasson – The Weather Project 2004 – Bruce Nauman – Raw Materials 2005 – Rachel Whiteread – Embankment 2006 – Carsten Höller – Test Site 2007 – Doris Salcedo – Shibboleth 2008 – Dominique Gonzalez-Foerster – TH.2058 2009 – Mirosław Bałka – How it is 2010 – Ai Weiwei – Sunflower Seeds 2016 – Philippe Parreno – Anywhen

London Bridge – podziemna stacja metra w Londynie, położona w dzielnicy Southwark, obok dworca kolejowego London Bridge Station. Została otwarta w 1900 r. jako część Northern Line. W latach 90. XX w. poddano ją rozbudowie w ramach prac nad przedłużeniem Jubilee Line, której pociągi po raz pierwszy zatrzymały się na niej 17 października 1999. W czasie prac budowlanych odkryto zakopane w ziemi fragmenty starożytnej rzymskiej ceramiki. Część znalezisk można oglądać w budynku stacji. Ze stacji korzysta ponad 56,6 mln pasażerów rocznie. Należy do pierwszej strefy biletowej.

London Bridge Station – stacja kolejowa w Londynie, w Southwark, na południowy wschód od London Bridge, około 2,6 km na wschód od Charing Cross. Posiada 15 peronów i obsłużyła w roku 2005 około 80,773 mln pasażerów. Ze stacji korzystają obecnie trzej przewoźnicy. Pociągi First Capital Connect stają tu na trasie z Bedford do Brighton. Składami firmy Southeastern można dostać się m.in. do Hastings i Tunbridge Wells. Z kolei Southern jeździ stąd m.in. do Brighton, Tattenham i Caterham.