place

Bielsko-Biała Północ

Stacje i przystanki kolejowe w Bielsku-Białej
Bielsko Biała Północ po przebudowie 02
Bielsko Biała Północ po przebudowie 02

Bielsko-Biała Północ – przystanek kolejowy w Bielsku-Białej, w województwie śląskim, w Polsce.

Fragment artykułu z Wikipedii Bielsko-Biała Północ (Licencja: CC BY-SA 3.0, Autorzy, Obrazy).

Bielsko-Biała Północ
Bielsko-Biała Dolne Przedmieście

Współrzędne geograficzne (GPS) Adres Pobliskie miejsca
placePokaż na mapie

Wikipedia: Bielsko-Biała PółnocCzytaj dalej na Wikipedii

Współrzędne geograficzne (GPS)

Szerokość geograficzna Długość geograficzna
N 49.841944 ° E 19.041389 °
placePokaż na mapie

Adres


43-346 Bielsko-Biała, Dolne Przedmieście
Polska
mapOtwórz w Mapach Google

Bielsko Biała Północ po przebudowie 02
Bielsko Biała Północ po przebudowie 02
Podziel się doświadczeniem

Pobliskie miejsca

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej
Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa – kościół katolicki w Bielsku-Białej, znajdujący się na Dolnym Przedmieściu, przy ul. Traugutta. Jest kościołem parafialnym (parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa) i należy do diecezji bielsko-żywieckiej (dekanat Bielsko-Biała I – Centrum). Został zbudowany w stylu późnomodernistycznym w latach 1981–1986 na miejscu wcześniejszej świątyni pod tym samym wezwaniem. Pierwszy kościół w tym miejscu (gdzie w okresie międzywojennym znajdowało się wysypisko śmieci), będący filią kościoła św. Mikołaja (dzisiejsza katedra), został poświęcony w roku 1958. W 1977 r. erygowano odrębną parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa i niewielka świątynia stała się kościołem parafialnym. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto 27 stycznia 1981 r., pracami kierował ks. Emil Mroczek. 15 kwietnia 1984 r. biskup katowicki, Herbert Bednorz, dokonał poświęcenia kaplicy Miłosierdzia. Ponad dwa lata później, 26 października 1986 r., miała miejsce konsekracja nowego kościoła. Architektura kościoła zaprojektowanego przez Michała Kuczmińskiego reprezentuje późny modernizm. Wznosi się on na 82 betonowych filarach, osadzonych w studniach o głębokości 12 m każda. Wnętrze podzielone jest na trzy części: kościół właściwy, w którym odbywają się msze w niedziele i święta (w części północnej) kaplicę dla małych dzieci (w części środkowej) kaplicę Miłosierdzia, w którym odbywają się nabożeństwa w dni powszednie (w części południowej) Najcenniejszymi elementami wnętrza są stacje drogi krzyżowej i metaloplastyka ołtarzowa z postacią Chrystusa autorstwa Bronisława Chromego. W przyziemiu znajduje się sala audiowizualna, w której znalazły się podstawowe fragmenty wyposażenia z dawnego kościoła (m.in. ołtarz, ambona i witraż zdobiący dawne tabernakulum). Istnieje również część administracyjna, w której w latach 1992–1999 znajdowała się siedziba kurii biskupiej Diecezji Bielsko-Żywieckiej. W sąsiedztwie wejścia do kaplicy Miłosierdzia, od strony południowej, znajduje się budynek księgarni św. Jacka.

Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej
Parafia Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej

Parafia pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Bielsku-Białej – parafia rzymskokatolicka znajdująca się w Bielsku-Białej. Należy do Dekanatu Bielsko-Biała I – Centrum diecezji bielsko-żywieckiej. Jest prowadzona przez księży diecezjalnych. Pierwszy kościół w tym miejscu (gdzie w okresie międzywojennym znajdowało się wysypisko śmieci), będący filią parafii św. Mikołaja, został poświęcony w roku 1958. W 1977 erygowano odrębną parafię Najświętszego Serca Pana Jezusa i niewielka świątynia stała się kościołem parafialnym. Budowę obecnego kościoła rozpoczęto 27 stycznia 1981, pracami kierował ks. Emil Mroczek. 15 kwietnia 1984 biskup katowicki, Herbert Bednorz, dokonał poświęcenia kaplicy Miłosierdzia. Ponad dwa lata później, 26 października 1986, miała miejsce konsekracja nowego kościoła. Jest to największa świątynia w tej dzielnicy. Jako jedyny kościół w okolicy ma dwa miejsca do sprawowania liturgii. Kościół główny, większy z pięknie zdobionym prezbiterium, kasetonami. Kaplica adoracji, otwarta cały dzień, do wieczora. Zarówno w głównym kościele jak i kościele bocznym znajdują się wmurowane ołtarze, piękne sufity. Osobliwością świątyni jest to, że zarówno w kościele głównym, jak i kaplicy adoracji postawiono organy piszczałkowe. W kaplicy mniejsze, 14-głosowe wybudował Wacław Biernacki, a w kościele głównym wybudowano dość duże, 28-głosowe mechaniczne organy. Twórcą ich jest Włodzimierz Truszczyński. Totalną osobliwością świątyni jest fakt istnienia całodobowego konfesjonału, w którym dyżury w miarę możliwości pełnią różni księża z całego terenu diecezji.