Całoroczny Zegar Słoneczny w Łodzi

Stara Synagoga w Łodzi – pierwsza drewniana synagoga, znajdująca się w Łodzi, przy ulicy Wolborskiej. Synagoga została zbudowana w 1809 roku przez Mojżesza Fajtłowicza i Pinkusa Zajdlera z Przedborza, na placu nabytym od Józefa Auffschlaga przy ówczesnej ulicy Dworskiej (obecnej Wolborskiej) graniczącym z rynkiem. Bożnica miała 24 łokcie długości i 15 szerokości. Mimo że świątynia była wielokrotnie remontowana w latach 40 XIX wieku doszło do katastrofy, w wyniku której zginęło wiele osób. Mimo że budowla groziła zawaleniem Żydzi wciąż się w niej modlili. Dopiero w 1861 roku synagoga została opieczętowana i zamknięta, a nabożeństwa przeniesiono do nowo wybudowanej bożnicy Alte Szil. Wiele lat później na miejscu pierwszej synagogi stanęła rzeźnia staromiejska.

Stare Miasto w Łodzi pokrywa się swym położeniem z centrum średniowiecznej osady miejskiej – miasteczka Łódź.

Stary Rynek – plac znajdujący się w środkowo-północnej części Łodzi.

Pomnik Juliana Marchlewskiego – pomnik znajdujący się w latach 1964–1991 na Starym Rynku w Łodzi.

Galeria Bałucka – galeria sztuki położona przy Starym Rynku w Łodzi. Stanowi jedną z trzech galerii Miejskiej Galerii Sztuki. Powstała w 1975 roku i prezentuje dzieła młodego pokolenia artystów z dziedziny malarstwa, instalacji, sztuki video, fotografii, grafiki i rysunku.

Park Staromiejski (tzw. Park Śledzia) – park w Łodzi, położony pomiędzy ulicami Zachodnią, Ogrodową, Północną, Franciszkańską i Wolborską, przedzielony Nowomiejską. Powierzchnia wynosi 17 ha.

Pomnik Aleksandra Kamińskiego – rzeźba plenerowa w Parku Staromiejskim w Łodzi. Pomnik przedstawia Aleksandra Kamińskiego, ubranego w harcerską pelerynę i czapkę rogatywkę, siedzącego przy ognisku. Jego autorem jest Kazimierz Karpiński. Pomnik został odsłonięty 24 września 2005 w ramach obchodów 50 rocznicy Hufca Łódź-Polesie.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny – świątynia znajdująca się na placu Kościelnym w Łodzi. Jest siedzibą parafii WNMP, najstarszej i przez prawie pięćset lat jedynej wspólnoty katolickiej w Łodzi. Należy do sieci łódzkich wielkopostnych kościołów stacyjnych. Kościół został wybudowany w latach 1887–1897 na miejscu drewnianego kościoła pod tym samym wezwaniem, który został przeniesiony na plac pocmentarny przy ulicy Ogrodowej 22 (po przeniesieniu nosi wezwanie św. Józefa). Projektantem świątyni w stylu wiślano-bałtyckim był Konstanty Wojciechowski, a blisko połowę kosztów jej wzniesienia i wyposażenia pokryli zajmujący wysokie pozycje w XIX-wiecznym przemyśle włókienniczym łódzcy fabrykanci różnych wyznań. W krypcie kościoła spoczywa trumna ze szczątkami Służebnicy Bożej Stanisławy Leszczyńskiej, zaś na terenie przykościelnym zachował się kamienny nagrobek Macieja Wyszyńskiego z 1822 roku, będący jedynym śladem istnienia w tym miejscu cmentarza staromiejskiego i najstarszym łódzkim kamiennym pomnikiem nagrobnym.

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Łodzi – parafia w dekanacie Łódź-Bałuty archidiecezji łódzkiej. Położona w najstarszej części Łodzi, jest najstarszą łódzką parafią. Od powstania do II połowy XVIII wieku należała do archidiecezji gnieźnieńskiej. Stanowiła jednak część uposażenia biskupów włocławskich. Następnie od 4 sierpnia 1764, na mocy dekretu papieża Klemensa XIII, Łódź stała się częścią diecezji włocławskiej. W 1818 powstała nowa archidiecezja warszawska, do której została włączona również parafia łódzka. W 1920 powstała diecezja łódzka i od tego też czasu, parafia WNMP do niej należy.

Pomnik Dekalogu w Łodzi – pomnik znajdujący się w parku Staromiejskim w Łodzi. Pomnik został odsłonięty w 1995 roku niedaleko miejsca, w którym wcześniej stały dwie łódzkie synagogi gminne: Stara i Alte Szil, w miejscu dawnego targu. Rzeźba autorstwa Gustawa Zemły przedstawia Mojżesza trzymającego dwie tablice Dekalogu. Projekt otoczenia pomnika powstał w pracowni architektonicznej J. Jańca.

Plac Kościelny w Łodzi – plac położony w najstarszej części Łodzi.

Jatki Jojne Pilcera, także Jatki Judy Dawida i Ferki Ginsberg – jatki handlowe na Starym Mieście przy ul. Wojska Polskiego 2 w Łodzi, powstałe w 1895 lub 1907 r. (wg danych z Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta Łodzi), nadbudowane w 1932 r. Swoją nazwę zwyczajową zawdzięczają pierwszemu właścicielowi – Jojne Pilcerowi Początkowo w budynku handlowano głównie mięsem, a na jego zapleczu – placu handlowym – również płodami rolnymi. W trakcie II wojny światowej były głównym obszarem handlu na terenie Litzmanstadt Getto. Przełożony Starszeństwa Żydów w Łodzi, kierujący gettem, Chaim Rumkowski, podjął decyzję o zorganizowaniu tu składu warzyw, ponadto w budynku znajdowała się kuchnia dla lekarzy. Po wojnie znajdowały się w budynku m.in. sklepy, warsztaty i antykwariat. Od 2020 r. w budynku funkcjonuje supermarket Netto, przed otwarciem którego obiekt wyremontowano.